رابطه کم خوابی با دیابت
در سال ۱۹۴۲ میلادی متوسط ساعت خواب هشت ساعت بود، اما هم اکنون این میزان به ۶.۸ ساعت در هر شب رسیده است. میزان متوسط خواب ایده آل برای هر فرد بالغ در طول ۲۴ ساعت شبانه روز بین ۷ تا ۹ ساعت است.
کاهش روحیه و افسردگی: با گذشت زمان، کمبود خواب و اختلالات خواب باعث بروز علائم افسردگی می شود. در یک نظرسنجی معلوم شد، افراد مبتلا به افسردگی و اضطراب به احتمال زیاد کمتر از 6 ساعت در شب می خوابند. بی خوابی اغلب یکی از نخستین علائم افسردگی است. بی خوابی و افسردگی یکدیگر را تقویت می کنند، یعنی کم خوابی علائم افسردگی را بدتر می کند و افسردگی به خواب رفتن را سخت تر می کند. از طرفی درمان مشکلات خواب مثل کم خوابی به بهبود افسردگی و علائم آن کمک می کند و بالعکس.
اختلال در عملکرد شناختی: به صراحت می توان گفت کمبود خواب تفکر و توانایی های یادگیری شما را تحت تاثیر قرار می دهد و هشیاری، تمرکز، استدلال و قدرت حل مشکل را مختل می کند.
پیری زودرس: در حالی که با افزایش سن و کاهش سطح تستوسترون در مردان، علائم پیری به خصوص در پوست خود را نشان میدهند، کمبود خواب نیز می تواند همین عارضه را داشته باشد و منجر به تیره شدن پوست و چین و چروک های زودرس شود. هنگام محرومیت از خواب، کورتیزول یا همان هورمون استرس، بیشتر آزاد می شود و در حجم های بالاتر می تواند کلاژن پوست را تجزیه کند و انعطاف پذیری و صافی پوست را از بین ببرد.
افزایش وزن: علم این نکته را تایید کرده که ساعات کم خواب بر وزن شما، سایز دور کمر و سایز شکم تاثیر می گذارد. بدخوابی و بی خوابی مغز شما را به مصرف مواد غذایی بیشتر ترغیب می کند و متابولیسم شما را نیز کاهش می دهد. گرلین، حس گرسنگی را تحریک می کند و لپتین پیام سیری را به مغز می فرستد و اشتها را سرکوب می کند. کاهش زمان خوابیدن باعث کاهش لپتین و افزایش گرلین می شود. کمبود خواب نه تنها اشتها را تحریک می کند، بلکه میل به مصرف مواد غذایی چرب و شیرین را افزایش می دهد.