اگر چای خور هستید حتما این مطلب را بخوانید

بر اساس افسانه‌ها ، چای در جهان برای اولین بار در چین از حدود 2700 قبل از میلاد شناخته شده است. برای هزاران سال، چای یک نوشیدنی دارویی بود که از جوشاندن برگ های تازه در آب به دست می آمد، اما در حدود قرن سوم پس از میلاد به یک نوشیدنی روزانه تبدیل شد و کشت و فرآوری چای آغاز شد. 

در سال 1824 گیاه چای در تپه های مرزی بین برمه و ایالت آسام هند کشف شد. بریتانیایی ها فرهنگ چای را در سال 1836 به هند و در سال 1867 به سیلان (سری لانکا) وارد کردند. آن ها در ابتدا از دانه های چینی استفاده کردند، اما بعدها از دانه های گیاه آسام استفاده شد.

هلند اولین محموله چای چین را در سال 1610 به اروپا برد. در سال 1669شرکت انگلیسی هند شرقی چای چین را از بنادر جاوه به بازار لندن آورد. 

در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم، کشت چای به گرجستان، روسیه، سوماترا و ایران گسترش یافت و به کشورهای غیر آسیایی مانند ناتال، مالاوی ، اوگاندا ، کنیا ، کنگو، تانزانیا و موزامبیک در آفریقا تا آرژانتین نیز رسید.

طبقه بندی چای ها

چای ها بر اساس منطقه مبدا طبقه بندی می شوند، مانند چای چین، سیلان، ژاپنی، اندونزیایی و آفریقایی، یا بر اساس مناطق کوچکتر، مانند دارجلینگ ، آسام، و نیلگریس از هند و سریلانکا.

مهمترین طبقه بندی چای بر اساس فرآیند تولید است که در نتیجه به سه دسته تخمیر شده (سیاه)، تخمیر نشده (سبز) و نیمه تخمیر شده (اولونگ یا کیسه ای) تقسیم می شود. 

چای سبز معمولا از گیاه چینی تولید می شود و بیشتر در ژاپن، چین و تا حدودی مالزی و اندونزی کشت می شود. این دم کرده، سبز و ملایم، سبز کم رنگ یا زرد لیمویی و کمی تلخ است. 

چای سیاه، تا حد زیادی رایج ترین نوع تولید شده می باشد و بهتر است از آسام یا گیاهان هیبریدی تهیه شود. برگ دم کرده آن به رنگ قرمز روشن یا مسی است و چای آن قرمز روشن و کمی قابض است اما تلخ نیست و دارای عطر مشخص چای است. چای اولانگ و پوچونگ بیشتر در جنوب چین تولید می شود.