علت برجستگی ناخن‌ها چیست؟
کلابینگ یا چماقی‌شدن ناخن ها یکی از بیماری‌های ناخن است که باعث تغییر شکل و نازیبا‌شدن آن می‌شود. چماقی شدن ناخن دلایل گوناگونی دارد؛ در بعضی از افراد ناخن‌ها به‌طور ارثی، حالت چماقی‌شکل دارند ولی در گروهی دیگر ناخن‌ها بعدها به شکل چماقی درمی‌آیند که باید دنبال بیماری زمینه‌ای در فرد بود.
یکی از بیماری‌های ناخن که باعث تغییر شکل و نازیبا‌شدن آن می‌شود کلابینگ یا چماقی‌شدن ناخن ها است. در این بیماری بافت زیر بستر ناخن نرم و متورم می شود، نوک انگشتان برآمده می شود و ناخن ها به سمت پایین انحنا پیدا کرده و براق می شوند.
محققان هنوز به درستی نمی دانند چرا ناخن ها چماقی می شوند اما، می دانند این حالت زمانی اتفاق می افتد که مواد خاصی در داخل خون زیاد می شود. یکی از این مواد «فاکتور رشد اندوتلیال عروقی» یا «VEGF» است. مقدار زیاد این ماده در خون به این دلیل است که بافت های بدن نمی توانند اکسیژن کافی دریافت کنند. در نتیجه عروق خونی بیشتری رشد می کنند و بر ظاهر ناخن تاثیر می گذارند.
کمبود اکسیژن در انواع بیماری های ریوی (سرطان ریه، بیماری‌های عفونی ریه مانند آبسه ریه، سل پیشرفته و بیماری‌های بافت بینابینی ریه) وجود دارد و چماقی شدن ناخن دیده می شود. بیماری های التهابی روده، بیماری های کبدی و ایدز هم می توانند باعث چماقی شدن ناخن ها شوند.
کلابینگ ناخن را معمولا در کودکانی که با بیماری‌های مادرزادی قلبی متولد می‌شوند هم مشاهده می‌کنیم ولی از علل شایع دیگر، کم‌خونی فقر آهن به مدت طولانی است.
در بیماری‌های قلبی (بیماری‌های مزمن قلبی که باعث کاهش اکسیژن خون می‌شوند؛ بیماری‌های مادرزادی که باعث کبودی مخاط بدن می‌شوند؛ بیماری تترالوژی فالوت؛ اندوکاردیت باکتریایی تحت حاد یا عفونت لایه داخلی قلب) و ریوی که بعدها ایجاد می‌شوند و شدید هم هستند و تا مدتی بیمار را درگیر می‌کنند نیز چماقی شدن ناخن دیده می‌شود. وقتی بافت به‌خصوص در ناحیه ناخن‌ها اکسیژن کافی دریافت نمی‌کند، ناخن تغییر شکل می‌دهد.
در بعضی از افراد هم ناخن‌ها به‌طور ارثی، حالت چماقی‌شکل دارند.برای تشخیص علت کلابینگ ناخن پزشک باید علل زمینه‌ای را با کمک شرح‌حال و معاینه بالینی بشناسد و براساس آن تست‌های آزمایشگاهی درخواست کند.
درمان انگشت چماقی
با اینکه در این بیماری درد وجود ندارد ولی ظاهر آن برای بیماران آزاردهنده است. کلابینگ ناخن درمان اختصاصی ندارد اما با درمان بیماری زمینه‌ای معمولا کلابینگ کاهش پیدا می‌کند و حتی با درمان به موقع در مراحل اولیه بیماری، گاهی کلابینگ به طور کامل قابل برگشت است.
شاید بتوان بسیاری از ناهنجاری‌های ناخن دست یا پا را با اعمال جراحی اصلاح کرد. گاهی بدشکلی‌های ناخن باعث آزار بیمار می‌شود و در این مواقع برای رفع مشکل به جراحی زیبایی یا پلاستیک نیاز است ولی کلابینگ یا همان چماقی شدن ناخن‌ها جزو بدشکلی‌هایی هستند که نیازی به درمان جراحی ندارند. احتمال دارد با برگشت خونرسانی درست به بافت‌ها، اصلاحاتی را در ناخن‌ها و نوک انگشتان دست مشاهده کنیم ولی این حالت نیز قطعی نیست. شاید کلابینگ آنقدر شدید باشد که باوجود کنترل بیماری باز هم قابل برگشت نباشد.