5 غذایی که می تواند باعث اسهال شود

 اگر با اختلالات گوارشی که باعث اسهال می شوند، مانند بیماری التهابی روده (بیماری کرون و کولیت اولسراتیو) زندگی می کنید، مدیریت مصرف غذاهایی که باعث اسهال می شوند بسیار مهم است. همین امر در مورد سندرم روده تحریک پذیر (IBS) و به طور خاص نوع شناخته شده به عنوان نوع غالب اسهال (IBS-D) صدق می کند.

این مقاله به پنج ماده غذایی می پردازد که ممکن است مقصر (یا حداقل همدست) اسهال مزمن شما باشند و همچنین توضیح می دهد که چرا آنها باعث اسهال می شوند و جایگزین های احتمالی یا محلول هایی که ممکن است به کاهش مدفوع شل یا آبکی کمک کنند.

شیر

لاکتوز، قندی که به طور طبیعی در شیر یافت می شود، می تواند در برخی افراد باعث اسهال شود. این بیماری عدم تحمل لاکتوز نامیده می شود و در افراد بالای 2 سال بسیار شایع است.

مانند سایر اشکال عدم تحمل غذایی، عدم تحمل شیر زمانی رخ می دهد که بدن شما فاقد آنزیم های مورد نیاز برای تجزیه لاکتوز باشد.

علائم عدم تحمل لاکتوز می تواند شامل گاز، اسهال، نفخ، گرفتگی عضلات، حالت تهوع و بوی بد دهان باشد. پرهیز از محصولات شیر به طور کلی راهی برای جلوگیری از اسهال ناشی از عدم تحمل لاکتوز است.

برخی از محصولات بدون نسخه وجود دارند که می توانند به هضم قند شیر کمک کنند، به ویژه مکمل های لاکتوز. حتی محصولات شیری وجود دارد که لاکتوز قبلاً در آنها تجزیه شده است و هضم آنها را آسان تر می کند.

عدم تحمل لاکتوز با حساسیت واقعی به شیر یکسان نیست. افراد مبتلا به آلرژی به شیر باید از تمام محصولات شیری خودداری کنند، حتی آنهایی که فاقد لاکتوز هستند، زیرا قند موجود در شیر نیست که باعث ایجاد حساسیت می شود، بلکه پروتئین است که به عنوان یک آلرژن عمل می کند.

فلفل تند

فلفل تند اغلب تا چند ساعت پس از خوردن علائمی ایجاد نمی کند. به دلیل این تاخیر زمانی، برخی از افراد ممکن است بین اسهال و فلفل قرمز ارتباط برقرار نکنند.

ماده ای به نام کپسایسین در انواع خاصی از فلفل ها (از جمله فلفل هالاپینو و فلفل دلمه ای) وجود دارد که که می توانند باعث اسهال شوند. این کار را با تحریک پوشش روده انجام می دهد، که به نوبه خود، حرکت روده ها را سرعت می بخشد.

علاوه بر اسهال، گرفتگی عضلات شکم و سوزش رکتوم در هنگام مصرف بیش از حد غذاهای تند شایع است.

جالب اینجاست کازئینپروتئین موجود در شیر می تواند اثر سوزاندن کپسایسین را کاهش دهد.

کافئین

کافئین هضم غذا را تسریع می کند و می تواند اثر ملین داشته باشد، به ویژه در افرادی که مستعد اسهال هستند. در حالی که برخی از افراد نسبت به سایرین به کافئین حساس‌تر هستند، نوشیدن مقادیر بیش از حد کافئین می‌تواند تقریباً در هر کسی باعث شل شدن مدفوع شود.

قهوه، چای سیاه و کولا منابع رایج کافئین هستند. سایر منابع کمتر شناخته شده عبارتند از شکلات و نوشیدنی های انرژی زا حاوی گوارانا.

قهوه و IBS

قهوه ممکن است در برخی افراد باعث حرکات روده شود، اما تصور می‌شود که این امر کمتر به محتوای کافئین مربوط می‌شود و بیشتر به مواد موجود در قهوه که بر تعامل بین مغز و دستگاه گوارش تأثیر می‌گذارند (مشهور به محور مغز و روده) مربوط می‌شود. در افراد مبتلا به IBS، این اثر می تواند به شروع علائم IBS از جمله اسهال کمک کند.

اگر طعم قهوه را دوست دارید اما با اسهال دست و پنجه نرم می کنید، قهوه بدون کافئین مطمئنا یک گزینه مناسب برای شما است. یا می توانید قهوه کاسنی تهیه شده از ریشه گیاه کاسنی را امتحان کنید.

چربی های اشباع یا ترانس

غذاهای چرب یا سرخ شده حاوی چربی های اشباع شده و چربی های ترانس هستند. آنها همچنین به عنوان "چربی جامد" شناخته می شوند زیرا در دمای اتاق سفت می شوند. از آنجایی که بدن در تجزیه این چربی ها مشکل دارد، روغن ها تا حد زیادی دست نخورده از دستگاه گوارش عبور می کنند و باعث اسهال می شوند.

هنگامی که چربی های اشباع یا ترانس بیش از حد خورده می شوند، ممکن است یک رگه چرب در آب توالت اطراف مدفوع مشاهده کنید.

با کاهش مصرف چربی های اشباع شده به بیش از 10 درصد از کل کالری روزانه خود، نه تنها ممکن است به کاهش علائم اسهال کمک کنید بلکه به سلامت قلب خود نیز کمک کنید.

اگر اسهال مزمن یا شدید دارید، ممکن است لازم باشد مصرف خود را حتی بیشتر کاهش دهید و چربی‌های اشباع شده یا ترانس را جایگزین چربی‌های غیراشباع یا تک غیراشباع سالم‌تر کنید که در روغن‌های زیتون، کانولا، بادام‌زمینی، آفتابگردان و گلرنگ و همچنین آووکادو، کره بادام‌زمینی، آجیل و تکه های بدون چربی مرغ، گوشت خوک و گاو وجود دارد.

شیرین کننده های مصنوعی

جایگزین های قند مانند سوربیتول و مانیتول را می توان در انواع غذاها یافت، از آب نبات و نوشابه گرفته تا ماست و شیرین کننده های بسته بندی شده. حتی غذاهای به اصطلاح "سالم" که به عنوان "بدون قند" تبلیغ می شوند ممکن است حاوی این شیرین کننده های مصنوعی باشند.

شیرین کننده های مصنوعی با سرعت کمتری نسبت به شکر تجزیه می شوند و در حین حرکت در دستگاه گوارش دست نخورده باقی می مانند و آب بیشتری را به داخل مدفوع می کشند. به این ترتیب، آنها مانند یک ملین اسمزی مانند میرالاکس (پلی اتیلن گلیکول) و شیر منیزیا عمل می کنند.

در حالی که جایگزین‌های شکر قطعاً مزایای خود را برای افراد مبتلا به دیابت و مشکلات وزنی دارند، مصرف بیش از حد شیرین‌کننده‌های مصنوعی می‌تواند به شروع یا بدتر شدن اسهال کمک کند.

سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) بیش از 50 میلی گرم (میلی گرم) شیرین کننده مصنوعی در روز را توصیه نمی کند و یک قوطی کولا رژیمی بیش از 200 میلی گرم را تحویل می دهد.

اگر می خواهید از مصرف شکر اجتناب کنید اما به چیزهای شیرین علاقه دارید، یک شیرین کننده طبیعی به نام استویا را انتخاب کنید که از گیاه استویا تهیه شده است. حدود 100 تا 300 برابر شیرین تر از شکر سفره است و کمتر باعث اسهال می شود.