آشنایی با بیماری پوستی به نام گال؛ خارش‌های آزار دهنده شبانه مشخصه بارز بیماری

 گال بثورات پوستی خارش داری است که می‌تواند به سرعت از طریق تماس نزدیک فرد به فرد در خانواده، مدرسه، خانه سالمندان یا هر جایی که افراد زیادی در کنار هم زندگی می‌کنند گسترش یابد.

 معمولاً با مصرف کرم یا قرص، کنه‌های ایجاد کننده گال و تخم‌های آن‌ها از بین می‌روند. اما خارش ممکن است تا چند هفته پس از درمان هم ادامه داشته باشد.

عامل بروز بیماری

دکتر خلیل صداقت پیشه، متخصص پوست و مو و زیبایی درباره علل بروز بیماری گال می‌گوید:  «گال نوعی بیماری انگلی پوست است که بیشتر نواحی بدن به جز سر را مبتلا می‌کند.

 گال‌ها موجودات ریز میکروسکوپی هستند که از طریق انتقال انسان به انسان یا البسه آلوده و هر طریقی که انگل بتواند از بدن فردی به دیگری منتقل شود ایجاد می‌شوند. »

تشخیص

به گفته این متخصص پوست، بر اثر ابتلا به بیماری گال، ضایعات پوستی پاپول و نادول خارش داری در پوست مشاهده می‌شود و نواحی خاص مجاری تونل مانند در سطح پوست ایجاد می‌کنند که علامت تشخیصی گال به شمار می‌رود.

این بیماری باعث خارش بسیار زیاد در پوست می‌شود و با توجه به اینکه معمولاً شب‌ها تشدید می‌شود می‌تواند خواب فرد را مختل کند محل‌هایی که بیشتر درگیر می‌شوند مچ دست، زیربغل، کشاله ران و نواحی تناسلی و قسمت داخلی آرنج است.

گال با معاینه بالینی و خارش شبانه قابل تشخیص است ولی در آزمایشگاه‌های مجرب هم می‌توان مایت را زیر میکروسکوپ دید.

بروز بیماری در کودکان

علائم بیماری و زائده‌های پوستی در بچه‌ها گاهی تا کناره‌های سر سرایت و آن‌ها را بی‌قرار می‌کند. این بیماری در محیط‌های جمعی مثل سربازخانه‌ها، مهدکودک‌ها و زندان‌ها فراوان است.

موجودات میکروسکوپی، عامل بیماری گال خارج از بدن زیاد زنده نمی‌مانند. اما خارش زیاد می‌تواند باعث درد، سوزش و حتی عفونت موضعی می‌شود که گاهی باعث تورم غدد لنفاوی ناحیه هم خواهند شد.

نوع نروژی بیمای 

به گفته دکتر صداقت پیشه، تشخیص سریع و صحیح گال خیلی مهم است تا بتوان از سرایت شدید آن جلوگیری کرد. در افراد ناتوان و پیر به خصوص در آسایشگاه‌ها گاهی انواع شدید بیماری که نوع نروژی گفته می‌شود اتفاق می‌افتد.

 آلت تناسلی و پوست بیضه مردان هم اغلب مورد هدف این بیماری قرار می‌گیرند وگاهی ندول‌هایی در آن نواحی دیده می‌شود که نشانه اختصاصی این بیماری است.

پیشگیری، عوارض و درمان

جدا کردن بیمار در جلوگیری از سرایت بیماری اهمیت زیادی دارد. اگر درمان به طور کامل انجام شود بیماری کنترل می‌شود و نیازی به سمپاشی و کارهایی شبیه آن نیست

کنه‌های عامل بیماری گال معمولاً روزها در تونل‌هایی که در پوست ایجاد می‌کنند زندگی می‌کنند و شب‌ها نیز در سطح پوست حرکت دارد؛ به خصوص اگر آن محل گرم باشد. به همین علت هم هست که خارش‌های این بیماری شبانه است.

 گال‌های حیوانی نیز مثل گال انسانی مسری هستند. ولی روی بدن انسان خیلی زنده نمی‌مانند و زود از بین می‌روند.

مانند همه بیماری‌های دیگر، پیشگیری از بیماری گال هم بسیار مهم‌تر از درمان است. ولی درمان بیماری هم برای آسودگی بیمار و هم اطرافیان از اهمیت بالایی برخوردار است.

 برای درمان گال از محلول‌های لیندان، پرمترین و چند محلول و شامپوی دیگر تجویز می‌شود که مؤثر هستند. البته درمان حتماً باید زیر نظر پزشک متخصص باشد.

 از عوارض احتمالی داروهای گال هم می‌توان از تحریک پوست، قرمزی و گاهی حساسیت نام برد. درمان گال معمولاً داروهای موضعی و کرم‌ها هستند که به ندرت درمان خوراکی هم تجویز می‌شود. جداسازی بیمار از اطرافیان و محدود کردن تماس با دیگران هم نکته مهمی است که حتماً باید به آن توجه شود.