این داروی رقیق کننده خون سرطان را درمان می کند

مسئول این مطالعه، وی گو، استاد پاتولوژی و زیست شناسی سلولی آبراهام و میلدرد گلدشتاین (در موسسه ژنتیک سرطان) در کالج پزشکان و جراحان واگلوس دانشگاه کلمبیا، می گوید: یافته‌های ما نشان می‌دهد که وارفارین، که قبلاً توسط FDA تأیید شده است، می‌تواند برای درمان انواع سرطان‌ها از جمله سرطان پانکراس استفاده شود.

این مطالعه با عنوان “تنظیم VKORC1L1 برای سرکوب تومور با واسطه p53 از طریق متابولیسم ویتامین K حیاتی است” و در Cell Metabolism منتشر شد. دانشمندان محقق پسادکتری، شین یانگ، و ژ وانگ، به عنوان اولین نویسندگان به طور مساوی مشارکت داشتند.

کشف وارفارین یک یافته غیرمنتظره از مطالعه ای بود که برای کشف فرآیندهای مولکولی تنظیم کننده فروپتوز، مکانیزم مرگ سلولی که اخیراً توسط برنت استاکول، دکتر شیمیدان کلمبیایی، دانشیار دپارتمان علوم زیستی و شیمی و دانشمندان دیگر کشف شد، طراحی شده بود.

محققان سرطان از ایده مهار فروپتوز، به این دلیل که برای کار کردن به آهن نیاز دارد، برای کشتن سلول‌های سرطانی نامیده می‌شود، هیجان‌زده هستند. داروهایی که فروپتوز را القا می کنند ممکن است به ویژه برای سرطان هایی که از درمان های فعلی فرار می کنند مفید باشند.

برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد چگونگی کنترل فروپتوز در سلول، گو، استاکول و همکارانشان غربالگری ژنتیکی را روی سلول‌های ملانوم انسانی انجام دادند تا ژن‌هایی را که به فروپتوز کمک می‌کنند شناسایی کنند. همانطور که انتظار می رفت، نمایشگرها چندین ژن فروپتوز را که قبلاً شناخته شده بودند شناسایی کردند، اما ژن جدیدی برجسته شد: VKORC1L1.

در آزمایش‌های آزمایشگاهی، محققان دریافتند که VKORC1L1 یک مهارکننده قوی فروپتوز است و از دست دادن VKORC1L1 سلول‌ها را نسبت به مرگ سلولی فروپتوز حساس می‌کند.

سطوح VKORC1L1 همچنین پیامدهای بالینی دارد، تجزیه و تحلیل داده‌های سرطان انسانی سپس نشان داد: بیماران با سطوح پایین فعالیت VKORC1L1 عموماً طولانی‌تر از بیماران با سطوح بالاتر عمر کردند.

وارفارین (که با نام تجاری کومادین نیز شناخته می شود) اولین بار در سال ۱۹۵۴ برای استفاده پزشکی مورد تایید قرار گرفت. از آن زمان به عنوان یک درمان اصلی برای جلوگیری از لخته شدن خون که می تواند باعث سکته مغزی، حمله قلبی یا آمبولی ریه شود، تبدیل شده است.

وارفارین همچنین یک مهارکننده شناخته شده VKORC1L1 است، بنابراین محققان پتانسیل آن را به عنوان یک داروی سرطان بررسی کردند. آنها دریافتند که وارفارین، با کاهش فعالیت VKORC1L1، سلول های سرطانی پانکراس انسانی را نسبت به فروپتوز حساس کرده و رشد تومور را در مدل موش سرطان پانکراس به شدت سرکوب می کند.

داده‌های سایر مطالعات نیز از این ایده حمایت می‌کنند که وارفارین دارای پتانسیل ضد سرطانی است. وارفارین و سایر داروهای ضد انعقاد معمولاً به بیماران سرطانی داده می شود که در معرض افزایش خطر لخته شدن خون هستند. اخیراً، محققان متوجه شده‌اند که بیماران مبتلا به سرطان لوزالمعده، معده و کولورکتال که وارفارین دریافت کرده‌اند به طور قابل‌توجهی نسبت به افرادی که سایر داروهای ضد انعقاد مصرف می‌کنند، زنده مانده‌اند.

گو می گوید: از آنجایی که وارفارین به طور گسترده در کلینیک برای بیماران سرطانی استفاده شده است، ما فکر می کنیم وارفارین می تواند به زودی به عنوان یک داروی ضد سرطان، به ویژه برای تومورهایی با سطوح بالای بیان VKORC1L1 آزمایش شود.

گو می افزاید، این ممکن است فراتر از سرطان های پانکراس و معده و بسیاری از انواع دیگر گسترش یابد. محققان همچنین دریافتند که VKORC1L1 هدف مستقیم p53 است، یک ژن سرکوب‌کننده تومور معروف که در نیمی از سرطان‌ها جهش یافته است.