درباره نعوظ صبحگاهی چه می دانید؟

نعوظ صبحگاهی که ورم شبانه آلت تناسلی هم نامیده می‌شود، پدیده‌ای طبیعی است که برای مردان رخ می‌دهد. بعد از بیدارشدن فرد و با ورود جریان خون، آلت تناسلی متورم می‌شود و چند دقیقه در این وضعیت باقی می‌ماند. گاهی ممکن است زمان نعوظ صبحگاهی طولانی‌تر باشد. نعوظ صبحگاهی به سن مردان یا تحریک جنسی ربطی ندارد و معمولا نشانه سلامت جسمی و روانی مردان است. چرخه خواب، نوسانات هورمونی، تحریک جسمی، آرامش مغز و پربودن مثانه همگی از دلایل اصلی نعوظ صبحگاهی هستند.

نعوظ تناسلی در هر سنی اتفاق می‌افتد. پسران از نوجوانی تا بزرگ‌سالی با نعوظ صبحگاهی مواجه می‌شوند. بااین‌حال این وضعیت در جوانی متداول‌تر است و با افزایش سن ممکن است از تعداد آن کاسته شود.

واژه‌های مختلفی برای نعوظ در شرایط مختلف استفاده می‌شوند، از جمله:

نعوظ صبحگاهی (Morning wood) یا ورم شبانه آلت تناسلی (Nocturnal penile tumescence): نعوظی آلت تناسلی در مردان است که با بازکردن چشم در صبح دیده می‌شود.

نعوظ خواب (Sleep erections) یا بونر (Boner): نعوظ آلت تناسلی در زمان خواب است که بدون تحریک جنسی اتفاق می‌افتد.

فواید نعوظ صبحگاهی

نعوظ صبحگاهی عملکرد خاصی ندارد و فقط به‌دلیل تحریک سیستم پاراسمپاتیک در شب ایجاد می‌شود. بااین‌حال ممکن است نشانه سلامت آلت تناسلی باشد. همچنین دفعات نعوظ در شب شاید نوعی ورزش ناخودآگاه برای آلت تناسلی محسوب شود و بافت آن را نرم، کشیده و آماده کند. از طرف دیگر، نداشتن نعوظ صبحگاهی موجب می‌شود که عضلات آلت تناسلی منقبض باقی بمانند و با گذشت زمان آلت تناسلی کوچک شود.

دلیل نعوظ صبحگاهی

عوامل مختلفی ممکن است موجب نعوظ صبحگاهی شوند، از جمله:

چرخه خواب: نعوظ صبحگاهی در مرحله خواب REM یا زمان حرکت سریع چشم‌ها شایع‌تر است. هرچند ممکن است این اتفاق در مرحله خواب غیر از REM هم رخ دهد. در خواب ۸ساعته ممکن است چندین بار مرحله REM اتفاق بیفتد و فرد بدون اینکه متوجه شود، چندین بار نعوظ را تجربه کند و هربار نعوظ حدود ۲۵ تا ۳۵ دقیقه طول بکشد. از آنجایی که فرد در مرحله REM از خواب بیدار می‌شود، می‌تواند نعوظ صبحگاهی داشته باشد.

هورمون‌ها: تستوسترون زیاد ممکن است موجب نعوظ صبحگاهی شود. تستوسترون تقریبا به هر جنبه‌ای از نعوظ مثل فعال‌شدن اعصابی که ماهیچه‌های صاف آلت تناسلی را تحریک می‌کنند گرفته تا انباشته‌شدن خون در بافت اسفنجی آلت تناسلی کمک می‌کند. همچنین هر تغییری در میزان هورمون‌ها از جمله افزایش یا کاهش آنها می‌تواند بر دفعات نعوظ اثر بگذارد. میزان تستوسترون در اوایل صبح بیشتر از بعدازظهر و عصر است.

تماس فیزیکی: حتی لمس تصادفی آلت تناسلی ممکن است موجب نعوظ شود. برخورد ملحفه یا لباس خواب با بدن هم می‌تواند موجب نعوظ صبحگاهی شود. برخورد فیزیکی مستقیم پیام حسی را به پایین نخاع یعنی مرکز نعوظ ارسال می‌کند. حتی اگر نیمه‌خواب باشید، عصب‌های حسی به تغییرات محیطی هشیارند.

رؤیابینی: دیدن رؤیای جنسی همیشه موجب نعوظ صبحگاهی نمی‌شود.

پربودن مثانه: افرادی که برای ادرارکردن در شب بیدار نمی‌شوند، هنگام صبح مثانه پری دارند. پربودن مثانه می‌تواند موجب تحریک عصب و نعوظ شبانه شود. هرچند این شرایط می‌تواند احتمال نعوظ صبحگاهی را افزایش دهد، تنها دلیل آن نیست.

نعوظ صبحگاهی نشانه چیست؟

نعوظ صبحگاهی اتفاقی طبیعی و رایج است. این حالت می‌تواند نشانه سلامت جنسی و روانی شما باشد. داشتن نعوظ صبحگاهی منظم می‌تواند نشانه میزان مناسب تستوسترون باشد. همچنین می‌تواند جریان خون مناسب و تحریک عصبی درست به آلت تناسلی را نشان دهد.

خواب نامناسب یا اختلال خواب می‌تواند دلیل نداشتن نعوظ صبحگاهی باشد. از طرف دیگر، استرس و افسردگی می‌تواند تعداد نعوظ صبحگاهی را کاهش دهد.

مدیریت نعوظ صبحگاهی

۱. مواجهه با نعوظ صبحگاهی

تعییر وضعیت خواب به حالت مناسب‌تر و داشتن یک فضای خواب راحت؛

تغییر سبک زندگی و مهار استرس؛

دوش آب سرد و مدیتیشن.

۲. داشتن نعوظ صبحگاهی کافی

عاداتی مثل ورزش‌کردن، رژیم غذایی متعادل و خواب کافی برای افزایش تستوسترون؛

مراجعه به پزشک برای مدیریت دفعات نعوظ صبحگاهی و قدرت آن.

طولانی بودن نعوظ صبحگاهی

به طولانی بودن نعوظ صبحگاهی پریاپیسم (priapism) می‌گویند. در این بیماری غیررایج، جریان خون به آلت تناسلی آن‌طور که باید نیست (پریاپیسم غیرایسکمی یا جریان بالا) یا جریان خون بعد از ورود به آلت تناسلی در آن به دام می‌افتد (پریاپیسم ایسکمی یا جریان پایین).

پریاپیسم می‌تواند نتیجه نعوظی باشد که چند ساعت طول کشیده است. در پریاپیسم غیرایسکمی ممکن است تنه آلت تناسلی سفتی خود را از دست بدهد و دردی تجربه نکنید. در پریاپیسم ایسکمی تنه آلت تناسلی سفت و سر آن نرم است و دردی دارید که با گذشت زمان بدتر می‌شود. به نعوظ کمی زمان بدهید تا از بین برود. اگر نعوظ از بین رفت ولی طولانی‌مدت یا دردناک بود به پزشک مراجعه کنید. همچنین اگر نعوظ بیشتر از چند ساعت طول کشید به پزشک مراجعه کنید.

عدم نعوظ صبحگاهی نشانه چیست

اگر بدون نعوظ از خواب بیدار می‌شوید، این مسئله لزوما غیرطبیعی نیست و شاید به این معنی باشد که شما از خواب REM بیدار نشده‌اید یا نعوظ شما قبل از بیدارشدن کامل از بین رفته است.

افراد میان‌سال، نوجوان و جوان بیشتر از افراد مسن با نعوظ صبحگاهی بیدار می‌شوند. اگر هیچ وقت با نعوظ صبحگاهی بیدار نمی‌شوید، احتمالا مشکلی در جریان خون و اعصاب شما وجود دارد. این مسئله می‌تواند نشانه اختلال نعوظ هم باشد؛ نوعی بیماری که در آن فرد نمی‌تواند نعوظ را به‌اندازه کافی برای رابطه جنسی رضایت‌بخش حفظ کند.

در کل نعوظ مربوط به خواب با افزایش سن کاهش می‌یابد، اما اگر حداقل گاهی با نعوظ از خواب بیدار نمی‌شوید، احتمالا باید به پزشک مراجعه کنید. همچنین ممکن است پزشک مواردی مثل آپنه خواب انسدادی را بررسی کند.

زمان مراجعه به پزشک

در صورت تجربه بعضی موارد باید با پزشک صحبت کنید، از جمله:

نبود نعوظ صبحگاهی به مدت طولانی؛

داشتن درد یا نگرانی در زمان نعوظ صبحگاهی؛

کاهش نعوظ صبحگاهی با افزایش سن؛

مشکلات خاص سلامتی یا مصرف دارو.