به این دلایل روانشناسی باید بیشتر از یکی دو تا بچه داشته باشید
یک روانشناس گفت: هیجانات مثبت از جمله شادی، غرور، امید، توانمندی، احساس رضایت، صلح و پذیرش، در خانواده‌های پرجمعیت، بیشتر است.
مهدی شیرمحمدی اظهار کرد: فرزندانی که در یک خانواده و در کنار هم رشد می‌کنند و بزرگ می‌شوند، با یکدیگر همدل بوده و حامی و پشتیبان هم هستند.
این روانشناس به زوجین جوانی که تصمیم به فرزندآوری دارند توصیه کرد فرزندان خود را با فاصله سنی کم و حداکثر ۳ سال به دنیا بیاورند تا فرزندان در کنار یکدیگر رشد کنند و با هم تعامل سازنده داشته باشند.
وی خودکارآمدی را شادی‌آفرین دانست و خاطرنشان کرد: ثروت و دارایی و شانس ممکن است موقعیت‌آفرین باشند ولی شادی‌آفرین نیستند و آنچه که به نشاط درون خانواده کمک می‌کند، احساس خودکارآمدی ناشی از همکاری و تعامل بین اعضای خانواده است.
شیرمحمدی با بیان اینکه آلبرت بندورا از بزرگان معاصر علم روانشناسی، عزت نفس را میوه‌ی درخت خودکارآمدی عنوان کرده است، افزود: والدین تک‌فرزندها، معمولا والدینی حمایتگر، هلی‌کوپتری و برف‌روب هستند بدین معنا که مانند هلی‌کوپتر دائما بالای سر فرزندشان هستند تا آسیبی به او نرسد و همچون برف‌روب، مدام جاده را برای فرزندشان صاف می‌کنند و همه‌ی اینها به خودکارآمدی و در نهایت عزت نفس فرزندشان آسیب می‌زند.
وی اظهار کرد: والدین تک‌فرزندها، همواره دچار نگرانی، کمال‌گرایی و آرمان‌خواهی هستند و این باعث فشار والدین بر فرزندان و مخدوش شدن اعتماد به نفس آنان می‌شود.
این روانشناس، خانواده را یک سیستم عنوان کرد که مانند هر سیستم دیگری باید شارژ شود و گفت: دورهمی‌ها، لطیفه‌گویی‌ها، سربه‌سر گذاشتن‌ها، گفت‌وگوها، شوخی‌ها و خنده‌های بین اعضای خانواده، این سیستم را شارژ می‌کند.