کتوژنیک در مقابل سایر رژیم‌ها:؛ کدام یک برای سلامت روان بهتر است؟

برای افرادی که قصد دارند رژیم کتوژنیک را شروع کنند، به خصوص تازه واردان، مشورت با یک متخصص تغذیه بسیار توصیه می‌شود. رژیم‌شناس می‌تواند با توجه به شرایط فردی، یک برنامه غذایی مناسب و ایمن را طراحی کند. توجه داشته باشید که رژیم‌های غذایی مانند مدیترانه‌ای و DASH، تاکنون شواهد بیشتری در زمینه بهبود سلامت روان ارائه داده‌اند.

رژیم کتوژنیک یک برنامه غذایی است که بر پایه مصرف زیاد چربی، کمبود کربوهیدرات و مقدار متوسط پروتئین بنا شده است. این رژیم به دلیل تأثیرات مثبتی که بر سوخت و ساز بدن و سلامت روان دارد، مورد توجه بسیاری قرار گرفته است.

یک پژوهش اولیه انجام شده در دانشگاه استنفورد نشان داده است که افراد مبتلا به اختلالات روانی شدید پس از چهار ماه پیروی از رژیم کتوژنیک، به همراه درمان‌های معمول، بهبود قابل توجهی در علائم خود داشته‌اند. این یافته امیدوارکننده محققان را بر آن داشته است تا به بررسی گسترده‌تر فواید احتمالی این رژیم غذایی برای بهبود سلامت روان در عموم مردم بپردازند

یک پژوهش تازه نشان می‌دهد که رژیم کتوژنیک می‌تواند تأثیر مثبتی بر سلامت روان افراد در جامعه داشته باشد. بر اساس یافته‌های منتشر شده در مجله Nutrition، پیروی از این رژیم غذایی با بهبود تدریجی سلامت روانی و عاطفی همراه است.

رژیم کتوژنیک چگونه بر سلامت روان تأثیر می‌گذارد؟

دانشمندان دانشگاه نورثومبریا در انگلستان، مطالعه‌ای را برای بررسی تاثیر رژیم کتوژنیک بر سلامت روان افراد انجام دادند. آن‌ها به دنبال این بودند که بفهمند این رژیم چگونه می‌تواند بر روحیه، استرس و سایر جنبه‌های سلامت روان تاثیر بگذارد. از جمله:

• خلق و خو (آرامش، رضایت، هوشیاری)

• استرس شناختی و عاطفی

• علائم افسردگی و اضطراب

• احساسات تنهایی

محققان نتایج سلامت روانی گزارش‌شده توسط افرادی که رژیم کتوژنیک داشتند را با افرادی که سایر رژیم‌های غذایی داشتند مقایسه کردند و از داده‌های دو نظرسنجی آنلاین استفاده کردند.

این مطالعه نویسندگان شرکت‌کنندگان را از طریق شبکه‌های اجتماعی برای دو گروه جذب کردند:

همه شرکت‌کنندگان بالای ۱۸ سال و بدون تشخیص بالینی اختلالات خلقی، اضطرابی، رشدی عصبی و عصبی‌تخریبی بودند.

گروه اول به نظرسنجی‌هایی که شامل مقیاس‌های خلق و خوی بصری باند-لادر و مقیاس استرس درک‌شده بود، پاسخ دادند، در حالی که گروه دوم نظرسنجی‌هایی که شامل مقیاس‌های اضطراب و استرس افسردگی و مقیاس تنهایی بازنگری‌شده UCLA بود را تکمیل کردند.

هر دو گروه به سوالات جمعیت‌شناختی، اجتماعی-اقتصادی و مرتبط با سلامت یکسانی پاسخ دادند و عادات غذایی با استفاده از یک پرسشنامه فرکانس غذایی یک‌هفته‌ای و ۴۵ آیتمی جمع‌آوری شد.

برای شناسایی الگوهای غذایی کتوژنیک در گروه‌ها، غذاها بر اساس سازگاری با رژیم کتوژنیک دسته‌بندی شدند:

سازگار با کتوژنیک: گوشت‌ها، طیور، ماهی و غذاهای دریایی، برخی محصولات لبنی، تخم‌مرغ، توفو، تمپه، آجیل، بیشتر سبزیجات، چای و قهوه.

قابل قبول برای کتوژنیک: میوه‌ها (تازه یا منجمد)، بیشتر آبمیوه‌ها، اسکواش، نوشیدنی‌های کم‌کالری یا رژیمی، برخی جایگزین‌های گوشت، پنیر کاتیج و اسپردهای لبنی یا غیرلبنی.

ناسازگار با کتوژنیک: میوه‌های کنسرو شده در شربت یا خشک شده، غلات، سیب‌زمینی، حبوبات، تنقلات و نوشیدنی‌های شیرین، چیپس و تنقلات خوشمزه، ماست‌های کم‌چرب و طعم‌دار، و گوشت‌ها، طیور و ماهی‌های پخته شده یا سرخ شده.

نظرسنجی‌ها همچنین از شرکت‌کنندگان سوال کردند که آیا رژیم کتوژنیک را دنبال می‌کنند، دلیل اصلی آنها برای پیروی از آن چیست، آیا سطح کتون‌های خود را اندازه‌گیری می‌کنند و اگر چنین است، آخرین اندازه‌گیری آنها چه بوده است.

افرادی که گزارش دادند رژیم کتوژنیک دارند باید حداقل به مدت یک هفته به آن پایبند بوده باشند تا در تحلیل نهایی به عنوان دنبال‌کنندگان رژیم کتوژنیک در نظر گرفته شوند. کسانی که گفتند رژیم کتوژنیک ندارند به سادگی به عنوان “سایر رژیم‌ها” گروه‌بندی شدند.