پروتئین شیرین را می‌توان جایگزین شکر کرد؟
مطالعه نشان می‌دهد که پیام‌های متمرکز بر سلامتی در ترویج مصرف پروتئین شیرین به‌عنوان یک جایگزین قند مؤثرتر از چارچوب‌بندی طبیعی است، با پیامدهایی برای استراتژی‌های بهداشت عمومی که کاهش مصرف قند را هدف قرار می‌دهند.
برآوردها حاکی از آن است که ساکنان اتحادیه اروپا به طور متوسط سالانه 34 کیلوگرم شکر مصرف می کنند که بیش از سه برابر میزان توصیه شده توسط سازمان بهداشت جهانی است. افزایش مصرف شکر اثرات مخربی بر سلامت عمومی دارد و با افزایش نرخ چاقی همراه است. راهکارهایی مانند وضع مالیات بر غذاها و نوشیدنی های شیرین، تقویت مقررات برچسب های تغذیه ای و کاهش بازاریابی این غذاها برای کودکان، تأثیر مطلوبی در کاهش مصرف آنها نداشته است.
با این حال، پیشرفت‌ها در تخمیر دقیق به دانشمندان این امکان را داده است که «پروتئین‌های شیرین» مانند تاوماتین را که به راحتی قابل هضم و غیر حساسیت‌زا است، تولید کنند. قابل ذکر است که آنها با استفاده از مخمر برای بیان و جداسازی پروتئین هایی که به طور طبیعی در برخی از میوه ها وجود دارند ایجاد می شوند. آنها جایگزینی امیدوارکننده برای شیرین کننده های مصنوعی مانند سوکرالوز و آسپارتام بدون خطرات مربوط به سلامتی هستند.
بازاریابی پروتئین های شیرین جدید به گونه ای که بر نگرش ها و ادراکات مصرف کننده تأثیر بگذارد و به کاهش مصرف شکر ترجمه شود، بسیار مهم است. تحقیقات قبلی نشان داده است که ادراکات سلامت و طبیعی بودن نقش مهمی دارند و ممکن است با شاخص توده بدنی (BMI) و احساسات مرتبط با مصرف قند، مانند احساس گناه پیش بینی، تعدیل شوند.
در مطالعه حاضر، محققان بررسی کردند که چگونه ادراک سلامت و طبیعی بودن بر نگرش نسبت به محصولات حاوی پروتئین های شیرین تأثیر می گذارد. مطالعه بعدی همچنین عواملی را که این رابطه را تعدیل می‌کنند، ارزیابی کرد، مانند BMI و احساس گناه پیش‌بینی برای پیام‌های سلامت، مصرف قبلی شیرین‌کننده‌های جایگزین، و لذت پیش‌بینی برای پیام‌های طبیعی.
محققان این تأثیرات را با ارائه پیام‌های مشابهی که فقط در نحوه توصیف پروتئین‌های شیرین متفاوت بود، آزمایش کردند. چارچوب سلامت بر روی فواید سلامتی آنها به عنوان جایگزین شکر تمرکز کرد، در حالی که قاب طبیعی بودن تفاوت آنها را با شیرین کننده های مصنوعی موجود در حال حاضر برجسته کرد. برای واجد شرایط بودن برای مطالعه، شرکت کنندگان باید بین 20 تا 70 سال سن داشته باشند و یا تصمیم گیرنده خانواده خود باشند یا مسئولیت خرید غذا را به اشتراک بگذارند.
محققان ادراکات پروتئین‌ها را با درخواست از شرکت‌کنندگان ارزیابی کردند تا آیتم‌ها را در مقیاس لیکرت رتبه‌بندی کنند، جایی که مقادیر بالاتر نشان‌دهنده تطابق بالاتر با عبارات مربوط به فواید آنها بود. سؤالات دیگر میزان مسئولیت پذیری، مسئولیت و احساس گناه شرکت کنندگان را هنگام مصرف غذاهای شیرین برانگیخت. BMI شرکت کننده از اطلاعات خود گزارش شده محاسبه شد. ویژگی های جمعیت شناختی اجتماعی نیز گنجانده شد. داده‌ها با استفاده از روش‌هایی مانند تحلیل کوواریانس و تحلیل مسیر مبتنی بر رگرسیون و کشور محل اقامت به عنوان متغیر کمکی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
در مطالعه بعدی، محققان بر روی سه کشور متمرکز شدند که ساکنان آنها به کاهش مصرف شکر علاقه نشان داده اند – لهستان، آلمان و دانمارک. تقریباً 1000 شرکت‌کننده از هر کشور وجود داشت که نیمی از آنها پیام‌های مربوط به هر شرایط آزمایشی (سلامت و طبیعی بودن) را دریافت کردند. میانگین سنی آنها 45.59 سال و 48 درصد مرد بودند.
مشابه مطالعه اصلی، شرکت‌کنندگان در هر سه کشور بار دیگر نگرش‌های مثبت بیشتری را در مواجهه با چارچوب‌های بهداشتی گزارش کردند. اثر منفی جزئی اما معنی دار BMI بر ادراک سلامتی با شیب 008/0- داشت. تکنیک های بوت استرپینگ نشان داد که این ادراک به ویژه برای افرادی که سطح BMI متوسط تا بالا دارند، قابل توجه است. مفهوم این است که چارچوب بندی پیام سلامت، ادراک سلامتی را برای افرادی که در سطوح BMI بالا هستند افزایش می دهد. به طور مشابه، احساس گناه پیش‌بینی‌کننده به نگرش‌های مطلوب‌تری نسبت به محصول برای کسانی که پیام‌های سلامتی دریافت کردند، ترجمه شد.
محققان یک نتیجه بسیار مهم را برای پیام‌های طبیعی یافتند که نشان می‌دهد شرکت‌کنندگانی که شیرین‌کننده‌های بیشتری مصرف می‌کنند ممکن است پروتئین‌های شیرین را مثبت‌تر درک کنند. آنها همچنین ثابت کردند که لذت پیش بینی شده اثر پیام طبیعی بودن را تعدیل می کند، به این معنی که کسانی که قبلاً شیرین کننده ها را مصرف می کنند ممکن است پذیرای این پیام باشند زیرا آنها لذت مصرف آنها را پیش بینی می کنند.