//
کد خبر: 472166

بیماری پاروا چیست؟

بیماری پارووا یا همان Parvo، یک بیماری عفونی و واگیر است که معمولاً در سگ‌ها یا گربه‌ها دیده می‌شود. این بیماری اغلب با نامهایی مانند Parvovirus enteritis (ویروسی که به دستگاه گوارش حمله می‌کند) یا Parvoviral enteritis شناخته می‌شود.

بیماری پاروا سگ ها بر اساس علایم بیماری گسترشی شدن زیستی و نهشتن نخاع تشخیص داده می‌شود. این بیماری اغلب با علایمی مانند اسهال شدید، استفراغ، کاهش اشتها، تب، لنفاژیت، و ضعف عمومی همراه است. در صورت عدم درمان، بیماری می‌تواند منجر به جذام و مرگ و میر شود، به‌ویژه در سگ‌های جوانتر و ضعیف‌تر. درمان معمولاً شامل پشتیبانی ازایمنی و مایعات و همچنین مقابله با علایم است.

در انسانها، ویروس پارووا همچنین می‌تواند منجر به بیماری‌هایی مانند پاروویروس بیماری (یک بیماری خونی) یا عفونتهای دستگاه تنفسی شود. اما بیماری پارووا در انسانها نه به اندازه بالاترین بیماری‌های انسانی شناخته شده مثل سرخک و ویروسهای آنفلوآنزا معروف است و نه به اندازه بیماری‌های مشترک دیگری مانند تب بیضه و کووید-۱۹.

علائم بیماری پاروا

علائم بیماری پارووا (Parvo) ممکن است شامل موارد زیر باشد:

علائم بیماری پاروا در سگ ها

1. اسهال شدید: معمولاً اسهال در بیماری پارووا بسیار شدید است و ممکن است حتی شامل خون و افزایش بوی بد شود.

2. استفراغ: استفراغ نیز یکی از علایم شایع بیماری پاروواست و ممکن است به صورت مکرر و شدید باشد.

3. کاهش اشتها: حیوانات مبتلا به بیماری پارووا ممکن است اشتهای خود را از دست دهند و مصرف غذا را کاهش دهند.

4. تب: بیماران ممکن است تب داشته باشند که نشانه‌ای از واکنش بدن به عفونت است.

5. لنفاژیت: تورم و التهاب گلبول‌های لنفا در برخی مناطق بدن نیز ممکن است رخ دهد.

6. ضعف عمومی: حیوانات مبتلا به بیماری پارووا ممکن است از ضعف عمومی رنج ببرند و نتوانند فعالیت‌های روزمره خود را انجام دهند.

توجه داشته باشید که علائم ممکن است در هر حیوان متفاوت باشند و ممکن است شدت و مدت زمان علائم نیز متفاوت باشد. همچنین برای اطمینان از تشخیص صحیح و درمان مناسب، توصیه می‌شود حتماً به یک دامپزشک مراجعه کنید.

علل و علت بیماری پارووا

علل بیماری پارووا (Parvo) در حیوانات، به ویروس پاروویروس گرایش دارد که یک ویروس DNA مثبت است. ویروس پارووا معمولاً از طریق مخاط، مدفوع، و مواد آلی متعفن دیگری که حاوی ویروس است، منتقل می‌شود. حیوانات می‌توانند این ویروس را از دیگر حیوانات آلوده یا از محیط آلوده دریافت کنند. در بشر، ویروس پاروویروس همچنین وجود دارد اما معمولاً عفونت‌هایی که از آن ناشی می‌شوند متفاوت از بیماری پارووا در حیوانات هستند. در بشر، بیشتر موارد ناشی از ویروس پارووا بیماری‌های دیگری مانند پاروویروس بیماری (یک بیماری خونی) یا عفونتهای دستگاه تنفسی هستند.

عواملی که ممکن است در انتقال ویروس پاروویروس در بشر نقش داشته باشند عبارتند از:

1. مدفوع آلوده: ویروس پاروویروس ممکن است در مدفوع افراد آلوده به عفونت حضور داشته باشد. افرادی که با مدفوع یا محیط آلوده تماس دارند، می‌توانند به راحتی با ویروس آلوده شوند.

2. تماس مستقیم با افراد مبتلا: تماس مستقیم با افراد مبتلا به عفونت پاروویروس می‌تواند منجر به انتقال ویروس شود، به خصوص اگر در این فرآیند به مدفوع یا مواد بدنی آلوده دست بزنید.

3. سطوح آلوده: ویروس پاروویروس ممکن است بر روی سطوح مختلف مانند دستگاه‌های بهداشتی، سطوح سرامیکی و فلزی، وسایل نقلیه و غیره باقی بماند و از این طریق به افراد دیگر منتقل شود.

4. عدم رعایت بهداشت فردی: عدم رعایت بهداشت فردی مانند شستشوی دست‌ها پس از استفاده از دستگاه‌های بهداشتی یا پس از تماس با حیوانات می‌تواند باعث انتقال ویروس شود.

اگرچه ویروس پاروویروس در بشر می‌تواند باعث بیماری‌هایی مانند پاروویروس بیماری یا عفونتهای دستگاه تنفسی شود، اما بیماری پارووا در انسان‌ها به ندرت اتفاق می‌افتد و نیاز به توجه ویژه به موارد نامبرده شده برای پیشگیری از انتقال ویروس دارد.

درمان بیماری پارووا

درمان بیماری پاروا در سگ ها معمولاً شامل اقداماتی جهت کنترل علایم و عفونت و همچنین ارائه حمایتی به بیمار می‌شود. این اقدامات شامل موارد زیر می‌شود:

1. مایعات: مهمترین بخش از درمان بیماری پارووا، تزریق مایعات به بیمار است تا جلوگیری از خشکی و دهیدراسیون (افتابخوانی) و حفظ تعادل الکترولیت‌ها در بدن.

2. حمایتی: تهیه یک محیط آرام و راحت برای بیمار از اهمیت بالایی برخوردار است. این شامل فراهم کردن گرمایی، آرامش، و تغذیه‌ی مناسب می‌شود.

3. داروها: ممکن است پزشک داروهایی را تجویز کند که به کنترل علایم همچون اسهال، استفراغ، تب و درد کمک می‌کنند. همچنین داروهایی ممکن است برای تقویت سیستم ایمنی بیمار تجویز شوند.

4. مراقبت پزشکی: مراقبت پزشکی دقیق و مداوم بسیار اهمیت دارد تا وضعیت بیماری تحت کنترل قرار بگیرد و هرگونه عوارض جانبی مدیریت شود.

5. پیشگیری از انتقال: از اهمیت بالایی برخوردار است که افراد بیمار یا حیوانات آلوده از تماس با حیوانات سالم و دیگر افراد دوری کافی داشته باشند تا جلوگیری از انتقال ویروس به افراد دیگر انجام شود.

توجه داشته باشید که درمان بیماری پارووا ممکن است نیازمند بستری شدن بیمار در موارد شدید باشد و همچنین درمان باید توسط یک دامپزشک متخصص صورت گیرد.