تفاوت شکر سفید و قهوه‌ای؛ کدام را انتخاب کنیم؟
عدم استانداردسازی و کنترل کیفی شکر قهوه‌ای خطر آلودگی آن را افزایش می‌دهد بنابراین مصرف طولانی مدت آن توصیه نمی‌شود. یک دکترای تخصصی بهداشت می‌گوید خانواده‌ها از شکر دارای علامت استاندارد استفاده کنند.
یک دکترای تخصصی بهداشت می‌گوید خانواده‌ها از شکر دارای علامت استاندارد استفاده کنند. الهه عسکری بیان کرد: بسیاری از مردم ترجیح می‌دهند به جای شکر سفید از شکر قهوه‌ای استفاده کنند زیرا این شکر طبیعی‌تر است.
عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی لرستان اظهار کرد: عدم حذف ملاس در تولید شکر قهوه‌ای باعث می‌شود محصول نهایی حاوی پلی فنول‌ها، آنتی‌اکسیدان‌ها و مواد معدنی مثل کلسیم، آهن، پتاسیم، سدیم، منیزیم، منگنز، روی، مس و فسفر بیشتری نسبت به شکر سفید باشد.
وی افزود: در واقع چون این نوع شکر تصفیه نشده است در ترکیب خود دارای تنوع وسیعی از عناصر غیر ضروری و نیز فلزات سنگینی نظیر سرب و کادمیوم است که برای انسان مضر هستند.
عسکری اضافه کرد: علیرغم اینکه شکر قهوه‌ای یک محصول طبیعی و سالم به نظر می‌رسد ولی وجود عناصر شیمیایی مختلف و ناخالصی‌ها آن را به طور بالقوه ناسالم می‌کنند.
این دکترای تخصصی بهداشت گفت: عدم استانداردسازی و کنترل کیفی شکر قهوه‌ای خطر آلودگی آن را افزایش می‌دهد بنابراین مصرف طولانی مدت آن توصیه نمی‌شود.
وی ادامه داد: برای سفید کردن شکر ممکن است ترکیب شیمیایی گوگردی بنام بلانکیت (سدیم دی تیونیت) به آن اضافه کنند که استفاده طولانی مدت و بالاتر از مقادیر استاندارد (۱۰ میلی‌گرم در هر کیلوگرم) آن باعث آسیب به معده و پرزهای روده شده و می‌تواند باعث ایجاد سرطان دستگاه گوارش شود.
عسکری خاطرنشان کرد: همچنین در شرایط اسیدی و یا پس از حرارت دادن ممکن است دی اکسید گوگرد آزاد کند که به عنوان محرک تنفسی در انسان شناخته شده است.
عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی لرستان تصریح کرد: این ترکیبات گوگردی باعث کاهش محتوای تیامین (ویتامین ب۱) در غذا می‌شوند.
وی گفت: بلانکیت در دوزهای بالای غذایی می‌تواند باعث سوء تغذیه مادر و تخریب تیامین شده و سبب تاخیر در رشد جنین شود؛ بنابراین توصیه می‌شود از شکر دارای علامت استاندارد استفاده کنید.