جوش خوردن زخم شقاق

جوش خوردن زخم شقاق در واقع مرحله‌ای طبیعی در روند درمان این بیماری است که بدون طی شدن آن شقاق درمان نمی‌شود. پیش از اینکه به جوش خوردن زخم شقاق بیش از این بپردازیم شاید بهتر باشد ابتدا به اینکه شقاق چیست اشاره کنیم.

شقاق مقعد یا فیشر یکی از بیماری‌های ناحیه نشیمنگاهی به شمار می‌رود. این بیماری باعث ایجاد یک ترک یا شکاف بر پوست دهانه مقعد می‌شود و با درد بسیاری همراه است.

 فیشر مقعدی به دو نوع زیر تقسیم می‌شود:

• شقاق حاد: زمانی به بیماری شقاق، حاد گفته می‌شود که برای اولین بار در بدن بیمار به وجود می‌آید و زخم آن سطحی است. شقاق حاد پس از ۶ تا ۸ هفته به شکل خود به خود با درمان‌های ساده بهبود می‌یابد.

• شقاق مزمن: شقاق مزمن در واقع شقاق حاد درمان نشده است. زمانی که زخم شقاق عمیق شود و به درمان‌های ساده پاسخگو نباشد به این شقاق مزمن گفته می‌شود که نیاز به درمان‌های جدی‌ترهمچون جراحی یا لیزردرمانی شقاق دارد.

بیماری شقاق مقعدی می‌تواند با علائمی همچون درد و خارش در ناحیه مقعد و یا خونریزی به رنگ روشن در هنگام اجابت مزاج همراه باشد و شرایط آزاردهنده‌ای را برای بیمار ایجاد کند. بیماری شقاق نیازمند درمان است تا با جلوگیری از پیشرفت عارضه بیمار درد کمتری را تحمل کند.

پس از اینکه دانستید شقاق چیست بهتر است با روند جوش خوردن زخم شقاق نیز آشنا شوید زیرا این مورد بخشی از روند ترمیم و درمان این بیماری است و به طور معمول در شقاق حاد رخ می‌دهد. جوش خوردن  زخم شقاق در چهار مرحله انجام می‌شود که به شرح زیر هستند:

هموستاز: هموستاز به اولین مرحله از جوش خوردن زخم شقاق گفته می‌شود که در واقع واکنش طبیعی بدن به زخم است. بدن در این مرحله برای جلوگیری از خونریزی مقعد و از دست دادن خون بیشتر وارد عمل می‌شود. در این وضعیت رگ‌ها برای کاهش جریان خون منقبض می‌شوند و پلاکت‌ها برای بستن زخم شقاق لخته‌ای موقتی را بر روی آن تشکیل می‌دهند.

فاز التهابی: این فاز یکی از مراحل فرایند کامل بهبودی التهاب است تا میکروب‌ها و عوامل بیماری‌زا از بافت آسیب‌دیده حذف شوند. در این مرحله گلبول‌های سفید به‌خصوص نوتروفیل‌ها و ماکروفاژها، جهت مبارزه با عفونت و شروع ترمیم بافت به این قسمت جذب می‌شوند.

فاز پرولیفراتیو: در این مرحله یک بافت جدید برای جایگزینی لایه آسیب‌دیده یا از دست رفته شروع به تولید می‌کند. برای تولید بافت جدید فیبروبلاست‌ها به تولید کلاژن می‌پردازند. زخم رگ‌های خونی جدید تشکیل می‌دهد و شروع به انقباض می‌کند تا بافت گرانوله بستر زخم را پر کند.

ترمیم نهایی: این مرحله را با نام بازسازی نیز می‌شناسند. در این مرحله فیبرهای کلاژن همچنان به بازسازی ادامه می‌دهند و قدرت کششی زخم در حال بهبود افزایش می‌یابد. زخم با گذشت زمان ترمیم می‌شود و با نزدیک شدن به ظاهر نهایی کمتر قرمز یا برجسته دیده می‌شود.

مراحل نام برده که مراحل جوش خوردن زخم شقاق نامیده می‌شوند در بسیاری مواقع به ترتیب اتفاق نمی‌افتند و گاهی با یکدیگر همپوشانی دارند. عوامل مهمی همچون سن، سلامت بدن، تغذیه و بیماری‌های زمینه‌ای نقش مهمی در سرعت و اثربخشی بهبود زخم ایفا می‌کنند.

در صورتی که جوش خوردن زخم شقاق به شکل درستی طی شود این بیماری برطرف می‌گردد. اگر زخم شقاق به شکل درستی جوش نخورد باید با روش‌های دیگری همچون جراحی یا لیزردرمانی این بیماری را درمان کرد.

درمان شقاق در طب سنتی چگونه است؟

یکی از درمان‌هایی که ممکن است در مرحله حاد بیماری شقاق به مداوای این بیماری کمک کند درمان شقاق با طب سنتی است. در درمان شقاق در طب سنتی به گیاهان بسیار تکیه می‌شود و در کنار آن تغییرات در رژیم غذایی و بهبود سبک زندگی می‌توانند نقش مکمل را ایفا کنند.

به نقل از وبسایت درمان فوری:

یکی از روغن‌های بسیار محبوب برای درمان شقاق روغن نارگیل است. این روغن حاوی ‌تری گلیسیرید طبیعی است که نقش مهمی در بهبود زخم‌ها دارد. مصرف موضعی ۲ تا ۳ بار در روز از روغن نارگیل بر روی ناحیه شقاق نقش مهمی در بهبود آن دارد.

برخی دیگر از روش‌های درمان شقاق در طب سنتی به شرح زیر هستند:

استفاده از روغن‌های گیاهی: استفاده از روغن‌های گیاهی مانند روغن زیتون، روغن نارگیل، روغن کنجد و روغن بادام تلخ روی ناحیه شقاق می‌تواند باعث نرم شدن پوست و کاهش درد شود. این روغن‌ها دارای خاصیت ضدالتهابی و مرطوب‌کننده هستند و می‌توانند با جلوگیری از خشکی این منطقه در بسته شدن زخم شقاق نقش مهمی را ایفا کنند.

عسل طبیعی: عسل خاصیت ضدباکتریایی و التیام‌بخش دارد و مالیدن عسل طبیعی بر روی شقاق می‌تواند به بهبود زخم و کاهش التهاب کمک کند.

آلوئه‌ورا: ژل آلوئه‌ورا خواص ضدالتهابی دارد و می‌تواند در کاهش سوزش و تسریع بهبود شقاق مؤثر باشد. ژل آلوئه‌ورا را باید به شکل مستقیم روی ناحیه آسیب‌دیده مالید و اجازه داد که جذب شود.

مصرف گیاهان دارویی ملین: برخی از گیاهان مانند گل سرخ، خاکشیر و اسفرزه نقش ملین طبیعی دارند و می‌توانند از یبوست جلوگیری کنند. از آنجا که یبوست نقش مهمی در ایجاد فشار به ناحیه مقعد و پیشرفت شقاق دارد استفاده از این گیاهان می‌تواند مؤثر باشد.

در صورتی که افراد با استفاده از این روش‌ها نشانه‌ای از بهبودی را در بیماری شقاق خود مشاهده نکردند باید هرچه سریع‌تر به پزشک مراجعه کنند تا از روش‌های جدی‌تری برای درمان بیماری آنها استفاده شود.

روش قطعی درمان شقاق مقعدی چیست؟

شاید برای بسیاری از افراد سؤال باشد که در صورتی که زخم شقاق به شکل خود به خود جوش نخورد یا درمان شقاق در طب سنتی اثرگذار نباشد باید با چه روشی بیماری فیشر را درمان کرد. روش قطعی درمان شقاق مقعدی روش جراحی یا لیزردرمانی است.

 از آنجایی که روش جراحی نیاز به بیهوشی و بستری شبانه دارد و دوران نقاهت آن طولانی است امروزه عمل شقاق مقعد با لیزر توسط پزشکان پیشنهاد می‌شود. عمل شقاق مقعد با لیزر CO2 انجام می‌شود و با انرژی لیزر به ترمیم زخم شقاق می‌پردازد. جهت انجام این عمل بیمار نیازی به بیهوشی و بستری شبانه ندارد و در زمانی در حدود ۱۵ تا ۴۵ دقیقه بیماری فرد درمان می‌شود. از آنجایی که در این روش درمانی در حین لیزر رگ‌های ناحیه ترمیم می‌شوند این روش درد و خونریزی به همراه ندارد و بیمار می‌تواند به راحتی پس از آن با یک استراحت بسیار کوتاه فعالیت‌های روزانه خود را از سر گیرد.

عمل شقاق مقعد با لیزر امروزه در مراکز درمانی متعددی انجام می‌شود. یکی از مراکز درمانی بسیار معتبر که از تخصص فوق تخصصان کولورکتال در درمان بیماری شقاق استفاده می‌کند مرکز درمان فوری است. در این مرکز از بهترین و مجهزترین دستگاه‌های لیزر استفاده می‌شود تا پس از لیزر هیچ‌گونه عارضه‌ای همچون تنگی مقعد بیمار را تهدید نکند.