۹ نکته طلایی که سفر را برای دیابتی ها شیرین می کند

 ایام نوروز زمانی است که افراد بیشتر به سفر میروند. در این نوشته میخواهیم به مسافران دیابتی نکاتی را بگوییم تا سفرشان بی خطر و در کمال سلامت انجام شود.

    منابع انسولین خود را همیشه در دسترس نگه دارید. چه سفر با هواپیما، قطار یا خودرو باشد، مطمئن شوید که ملزوماتتان به راحتی در دسترس است. اگر شما با هواپیما سفر میکنید، مطمئن شوید که وسایل مورد نیازتان را با ساک سفری خود به داخل هواپیما میبرید نه به قسمت چمدان ها در حمل بار، چراکه چمدان در قسمت حمل بار در معرض گرما یا سرمای شدید است و می تواند انسولین و دستگاه گلوکومتر را از بین ببرد. اگر انسولین خود را در محفظه سرد نگه میدارید، مطمئن شوید که بصورت متعادل سرد باشد و نه بصورت فریزر، چراکه انجماد انسولین، اثر بخشی آن را از بین می برد. همین قوانین را برای سفر در خودرو و قطار نیز رعایت کنید.

    سعی کنید روال زمانی خود را در هنگام سفر از دست ندهید. بیشتر بیماران دیابتی در هنگام سفر از انجام کارهای روتین معمول خود عقب میمانند. دلیلش هم کاملا ساده است چون تغییر ساعت های پرواز یا تغییر ساعت های معمول خواب و غذا خوردن در هنگام مسافرت، کاملا امری عادی و طبیعی است.  پس زمان کارهایتان را یادداشت کنید.

    از دکتر خود بخواهید که نسخه هایی که نشان می دهد شما مبتلا به دیابت هستید و نیاز به داروهای مصرفی خود در تمام زمان دارید را بنویسد. اگر شما در حال رفتن به کشوری هستید که در آن با یک زبان دیگر صحبت می کنند، ترجمه نسخه را به آن زبان داشته باشید. در فرودگاه،مسئولان حراستی و امنیتی را از وضعیت خود آگاه کنید و وسایل مورد نیاز خود را جلوتر برای بازرسی تحویل دهید.

    همیشه برای افت قند خونتان آمادگی داشته باشید. در هنگام سفر، شما ممکن است روال عادی خود را برای غذا خوردن و تزریق دوز انسولین فراموش کنید؛همچنین ممکن است با گشت و گذار و یا افزایش فعالیت بدنی، نیاز بدنتان تغییر کند. به دلیل این تغییرات، شما در هر زمان نیاز به گلوکز دارید. قرص گلوکز معمولا بهترین راه حل است، چون در هنگام سفر و در اثر گرما نه ذوب می شود و نه از بین می رود.

    به میزان کربوهیدرات موجود در وعده های غذاییتان دقت کنید و در کمال هوشیاری غذا میل کنید. در هنگام مصرف غذاهای محلی از کیفیت و میزان کالری و دیگر مواد تهیه شده در آن آگاهی لازم را بدست بیاورید.

    همیشه بیش از میزان پیش بینی شده برای سفرتان، انسولین به همراه داشته باشید. مقدار انسولین اضافی برای شما دردسر آفرین نیست ولی اگر در جایی از سفر به کمبود انسولین بر بخورید قطعا برای شما باعث سختی می شود.

    تغییرات زمانی در سفرهای طولانی مدت را حتما به یاد داشته باشید. سفر از یک منطقه با ساعتی خاص به منطقه ای دیگر با ساعتی دیگر قطعا باعث سردرگمی شما می شود.

    آزمایش قند خون خود را جدی بگیرید. سفر می تواند دیابت را تحت تاثیر قرار دهد. برای مثال،وقتی در مسیر برای دوره های طولانی مدت نشسته باشید، عدم فعالیت کافی، ممکن است سطح قند خون را بی درنگ بالا ببرد و یا برعکس آن، گشت و گذار و سایر فعالیت های بدنی ممکن است قند خون را کاهش دهد. به دلیل تغییرات در برنامه، بسیار مهم است که آزمون گلوکز را قبل و بعد از غذا انجام دهید.

    به دیگران بگویید که شما مبتلا به دیابت هستید. در حالی که ممکن است گفتنش همیشه راحت نباشد، ولی مهم است افرادی که با شما در حال سفر هستند، بدانند که شما مبتلا به دیابت هستید. بدین صورت در شرایط اضطراری، همسفرتان به کمک شما می آید. در صورت امکان، لیست شماره تماسهای اضطراری را به همراهان خود بدهید. در تلفن همراه خود و در دفترچه تلفن خود، عنوان «تماس اضطراری» را ذخیره داشته باشید تا در هنگام ضرورت، افراد از آن استفاده کنند.