آیا سرطان مسری است؟

محققان دانشگاه هلسینکی دریافتند باکتری دهانی که موجب بیماری لثه، ورم لثه و پوسیدگی یا کرم خوردگی دندان می‌شود، می‌توانند میان بزرگسالانی که در تماس نزدیک باهم زندگی می‌کنند منتقل شود.

مطالعه‌ای که نتایج آن در journal Oral Microbiology and Immunology منتشر شده، ۲۰زوج ۳۷ تا ۷۰ ساله را که دست کم ۱۰ سال از ازدواجشان گذشته بود مورد بررسی قرار داد. در میان این ۲۰ زوج، تنها ۴ زوج انتخاب شدند که هردوی‌شان مبتلا به باکتری مربوط به بیماری لثه و ورم لثه بودند. سه زوج از اینها به باکتری استرپتوکوک جهش یافته که دلیل اصلی پوسیدگی دندان است هم مبتلا بودند. محققان دریافتند دی ان ای خاص این باکتری در میان زوج‌ها مشابه بوده است، اما در علل غیرمرتبط با هم فرق داشتند، که این موضوع بیانگر انتقال باکتری دهانی میان زوج‌هاست.

سرطان

نه، شما نمی‌توانید سرطان را از فردی که مبتلا به آن است بگیرید، اما امکان سرایت ویروس انسانی پاپیلوما (HPV) که موجب افزایش ریسک دچارشدن به سرطان‌های گردنه رحم، اندام تناسلی مرد، نشیمنگاه، دهان و گلو می‌شود وجود دارد.

طبق پژوهش‌ها انجام شده، بیشتر از ۶ میلیون نفر در ایالات متحده، هر ساله مبتلا به HPV می‌شوند( این بیماری از طریق تماس جنسی با فرد ِمبتلا قابل انتشار است).

البته بیشتر افراد قادرند این عفونت را به خودی خود در عرض ۱ تا ۲ سال برطرف کرده و تقریبا بی علامت شوند، اما اگر این عفونت ویروسی در فردی تداوم پیدا کند و ماندگار شود، به نسبت ماندگاری این ویروس، احتمال بروز سرطان بیشتر می‌شود.

بیماری‌های خودایمن

هرچند زندگی با بیماری‌های حفره شکمی چندان بد و آزاردهنده نیست، اما کسانی که با آلرژی گلوتن دست و پنجه نرم می‌کنند، باید نگران تحت تاثیر قرار دادن افراد موردعلاقه‌شان باشند.

براساس تحقیقی که نتایجش در journal Clinical Gastroenterology and Hepatology منتشر شده، بستگان درجه یک و همسران افرادی که مبتلا به بیماری‌های حفره شکمی هستند، ریسک ابتلا به بیماری خود ایمن غیرحفره شکمی در آنها بالاست، مثل التهاب مزمن روده، پسوریاسیس، رماتیسم مفاصل، لوپوس، و یا کولیت زخمی. محققان دریافتند در طی یک دوره ده ساله، ۴.۳درصد از بستگان و هسران بیماران حفره شکمی مبتلا به بیماری خودایمن غیرحفره شکمی شده بودند(در مقایسه با ۳.۳ درصد ازبستگان کسانی که تحت کنترل بوده و به این بیماری مبتلا نبودند). پژوهشگران براین تصورند که آسیب‌پذیری، نتیجه شراکت در باکتری روده است.

چاقی

به این حالت، infectobesity یا چاقی مسری گفته می‌شود: محققات ترک به تازگی ویروسی را کشف کردند، که در بافت چربی بزرگسالان چاق شناسایی شده: ادِنو ویروس انسانی – ۳۶ (Ad-۳۶). افرادی که درمعرض این ویروس هستند، ۳۰ بار بیشتر از آنهایی که در معرض این ویروس نیستند، احتمال چاقی در آنها وجود دارد.

درسراسر دنیا، بیشتراز ۱۵۰۰۰ نفر در ۹ کشور مختلف، از نظر انتی بادی نسبت به این ویروس مورد آزمایش قرار گرفتند( معمولا بدن با این ویروس می‌جنگد، اما آسیبش هم به بدن می‌رسد)، و طبق سازگاری فوق العاده‌ای که بین این ویروس و بدن فرد چاق ایجاد می‌شود، خیلی کم این احتمال وجود دارد که اشخاص چاق علائم این ویروس را بروز دهند.