۵ نکته در مورد پرسپولیس امیدوارکننده و پیش‌رونده گابریل کالدرون

حتی با چشم غیرمسلح هم می‌شود فهمید کیفیت بازی پرسپولیس رو به رشد است. آنها در برخی از دقایق دیدار با سپاهان نمایش مطلوبی داشتند و این دقایق خوب در بازی با ماشین‌سازی گسترش قابل‌توجهی پیدا کرد. مالکیت توپ بالای 70درصد و خلق موقعیت‌های پرشمار نشان از برتری فنی کامل پرسپولیس نسبت به حریفش داشت. حالا تا قبل از تعطیلی لیگ، بازی با شهرخودرو باقی مانده که کیفیت نمایش پرسپولیس و نیز نتیجه نهایی آن مسابقه می‌تواند روی قضاوت‌ها در مورد کالدرون در پایان پارت اول لیگ تأثیر زیادی داشته باشد. یادمان باشد در بحبوحه این کشمکش‌ها در مورد اینکه مربی آرژانتینی به درد می‌خورد یا نه، پرسپولیس خیلی از مسابقات سختش را از سر گذراند؛ از جمله دیدار با تراکتورسازی، استقلال، سپاهان و حالا شهر‌خودرو.

باگ بزرگ کالدرون، تداوم بازی دادن به جونیور براندائو است؛ یک برزیلی به‌شدت بی‌کیفیت که مربی آرژانتینی او را در 2پست مهاجم و وینگر راست بازی داده و به خاطرش چندبار سیستم کلی تیم را به هم زده، اما خبری از ثمردهی او نشده است. حالا دیگر قاطعانه‌تر از همیشه می‌توان حکم داد در این گور هیچ مرده‌ای نخوابیده و جونیور اگر تا آخر فصل هم بازی کند، کمکی به پرسپولیس نخواهد کرد. او حتی در یک استپ ساده و دادن پاس‌های عرضی 2متری هم مشکل دارد. کسانی که جونیور را به پرسپولیس قالب کردند، حالا دارند حالش را می‌برند، اما قرار نیست یک تیم و میلیون‌ها هوادارش تاوان اعتماد بدون مرز به این بازیکن را بدهند. جام حذفی آخرین فرصت جونیور بود. او به اندازه کافی بازی کرد و از اینجا به بعد ادامه حضورش در ترکیب رسما «خودزنی» کالدرون خواهد بود.

مسئله تعویض های تکراری محمد نادری هم عجیب شده. 2بازی است که او با وجود درخشش خیره‌کننده در سمت چپ، در میانه‌های نیمه‌دوم از زمین خارج می‌شود و کارایی این جناح به شکل محسوسی کاهش می‌یابد. تعویض شدن نادری فقط در صورتی توجیه دارد که از نظر مربی، او دچار ضعف بدنی شده باشد؛ آنچه لااقل بیننده عادی متوجه‌اش نمی‌شود. محمد انصاری که در دقایق پایانی این بازی به جای نادری به زمین آمد، نه‌تنها در فعالیت‌های هجومی عملکرد خوبی نداشت، بلکه در فاز دفاعی هم 2بار به بدترین شکل ممکن دریبل خورد، یک کاشته خطرناک به حریف داد و یک اخطار هم گرفت.

بشار رسن تحت هر شرایطی و با هر کیفیتی باید در پرسپولیس کنونی فیکس باشد. او تنها هافبک میانی کاملی است که کالدرون در اختیار دارد. مسئله فقط شوت خوب یا پاس گل تماشایی رسن در این بازی نیست؛ نکته اینجاست که او ریتم بازی تیم را تنظیم می‌کند و گاهی با ساده‌ترین پاس‌ها هم به افزایش خلاقیت در طراحی حملات یاری می‌رساند. مخصوصا در نیمه‌دوم بازی با ماشین‌سازی که رسن به پست اصلی‌اش رفت و رسما هافبک وسط شد، شاهد افزایش کارایی او بودیم.

معضل مهاجم در پرسپولیس همچنان ادامه دارد. جونیور که هیچ، علیپور هم انگار خیال خوب‌شدن ندارد. در این شرایط بد نیست کالدرون به حضور وحید امیری در خط حمله فکر کند. امیری لیگ هفدهم بارها به‌عنوان مهاجم در پرسپولیس برانکو به میدان رفت و بد هم نبود. اگر او به‌عنوان زوج علیپور یا مهاجم سایه پشت او به میدان برود، شاید هم وضعیت خط حمله بهبود بیابد و هم از ترافیک خط میانی کاسته شود.