شجاع خلیل زاده ، قاتل آرزوهای پرسپولیس

پرسپولیسی ها که پس از نتایج درخشان با یحیی گل محمدی، امید زیادی به شروع خوب در لیگ قهرمانان آسیا داشتند، در آغاز بازی با الدحیل روی اشتباه شجاع خلیل زاده و محمدحسین کنعانی زادگان غافل‌گیر شدند.

گل ماریو مانژوکیچ در دقیقه سه با ضربه ادمیلسون به تور دروازه بیرانوند همراه شد تا یحیی گل محمدی در موقعیتی ویژه قرار گیرد. در صحنه ی گلی که ماریو مانژوکیچ به پرسپولیس زد، اشتباه شجاع خلیل زاده بیشتر از زرنگی و باهوشی دحیلی ها تاثیرگذار بود.

شجاع خلیل زاده یکی از بازیکنانی است که در هر تیمی بوده، در ترکیب ثابت آن تیم بوده است چه در مس کرمان، چه در سپاهان، تراکتور و چند فصل اخیر هم در پرسپولیس. اینکه شجاع از نظر فنی مدافع خوبی است هیچ شکی وجود ندارد ولی این بازیکن مدام از سوی داوران با کارت های زرد و قرمز، آن هم به یک دلیل مشخص بنام اعتراض بی جا و بی مورد و تند به داور مسابقه، جریمه می شود البته براساس نظر برخی از کارشناسان داوری، داوران در برخورد با شجاع مماشات می کنند که این باعث شده تا شجاع به اعتراضات خود نسبت به داوران ادامه دهد.

در شبی که سید جلال کاپیتان پرسپولیسی ها در ترکیب حضور نداشت و تنها مهره باتجربه تیم یحیی در خط دفاع، خلیل زاده بود و می بایست وظیفه رهبری خط دفاعی را برعهده می گرفت، در همان دقایق ابتدایی دیدار با الدحیل نشان داد که نمی تواند این کار را انجام دهد. بازیکن الدحیل توپ را برروی دروازه بیرانوند سانتر کرد، مانژوکیچ توپ را برروی سر نادری زد، معز علی نگذاشت توپ به بیرون برود و دوباره برای مانژو فرستاد و اینگونه گل اول قطری ها به ثمر رسید. در این صحنه از گل تمام بازیکنان پرسپولیس جز یکی وظیفه خود را انجام داده اند حال به صورت کامل و یا ناقص.

معز علی توپ را نگذاشته بیرون برود و سانتر کرده، مانژوکیچ گل زده، بیرانوند هرچند ناکام ولی واکنش نشان داده و نادری هم در جایی که باید جایگیری می کرده است، جایگیری کرده است. تنها بازیکنی که وظیفه خود را انجام نداده، شجاع خلیل زاده بود چون شجاع برای خود یه وظیفه غیر متعارف به اسم اعتراض به داور تعریف کرده است، شجاع قبل از اینکه توپ به بیرون برود به سمت داور کورس برداشته تا بخاطر خطایی که مانژوکیچ بر روی نادری مرتکب شد و داور آن را نادیده گرفت، اعتراض کند.

اعتراض به داور یکی از رفتارهای نادرستی است که از کاپیتان تیم ملی گرفته تا سایر بازیکنان در لیگ برتر و تمام سطوح فوتبالی ریشه دوانده و رفته رفته به یک ویژگی ذاتی در بازیکنان ایرانی تبدیل شده است.

ایراد در کجای کار است که اینقدر بازیکنان ایرانی به حق یا ناحق به قاضی میدان اعتراض می کنند؟