نام هر کشور به چه معنی است؟+‌تصاویر و توضیحات

افغانستان: کشور کوهستان‌ها

​​​​​​​​

أفغانستان نام کاملا مناسب برای این کشور آسیایی محصور در خشکی است. این کشور مهد هندوکش و کوه‌های پامیر است. هندوکش از همیالیا شروع به این کشور می‌رسد و پامیر از سوی أفغان‌ها به عنوان «بام جهان» شناخته می‌شود.

أفغانستان همچنین به معنی «سرزمین پشتون‌ها» نیز می‌باشد که مردم قبیله‌ای کوهستان‌های هندوکش بودند و در آنجا زندگی می‌کردند.

الجزایر: جزایر

​​​​​​​​

اگرچه الجزایر یک کشور جزیره‌ای نیست اما جزایر کوچکی که در نزدیکی سواحل آن واقع شده، نام الجزایر را برای این کشور به ارمغان آورده است که این کلمه واژه عربی می‌باشد.

این نام را بولوکین بن زری (Bologhine ibn Ziri) در سال ۱۹۴۴ زمانی که الجزایر را کشف کرد به این کشور داد.

آرژانتین: زمینی در کنار رودخانه سیلوری

​​​​​​​​

نام آرژانتین از رودخانه‌ای به نام ریو دی لا پلاتا (Río de la Plata) گرفته شده که به معنی رودخانه نقره‌ای است. این نام توسط کاشفان اسپانیایی به این رودخانه داده شد. زیرا قبایلی که در کنار رودخانه زندگی می‌کردند، أقلام نقره‌ای را با کاشفانه اسپانیایی داد و ستد می‌کردند. اسپانیایی‌ها امیدوار بودند که رودخانه پر از فلزات قیمتی باشد.

مدخل رودخانه در مرز آرژانتین و اروگویه واقع شده‌است.

​​​​​​​​

ارمنستان: سرزمین هایک

​​​​​​​​

هایک فرمانده قبیله‌ای بود که مردم خود را از دست فرمانروایان آشوریان آزاد کرد. بعد از یک نبرد بزرگ، مردم این منطقه سرزمین خود را به خاطر حاکم شجاعشان به نام Hayastan نام‌گذاری کردند.

نوه هایک، آرام نام داشت و نام امروزی ارمنستان از نام او گرفته شده است.​​​​​​​​

​​​​​​​​

استرالیا: سرزمین جنوبی

​​​​​​​​

نام استرالیا از زبان لاتین می‌آید. استرالیا در زبان لاتین به معنی سرزمین جنوب است. زمانی که کاشف انگلیسی متیو فلیندر (Matthew Flinders) این سرزمین را کشف کرد، نام Terra Australia (به معنی سرزمنی جنوبی) بر آن گذاشت.

اتریش: قلمرو شرقی

​​​​​​​​

آلمان زمانی قوی‌ترین کشور مسلط بر اروپا بود و مدت‌ها پیش از آنکه خانواده هاپسبورگ (Hapsburgs) بر اتریش حکومت کند، این سرزمین قسمتی از المان بوده است.

از آنجا این سرزمین در شرق ایالت باواریا آلمان واقع شده بود، به طور طبیعی به آن قلمرو شرقی می‌گفتند که در زبان آلمانی به استرایچ (Osterreich) تلفظ می‌شود.

آذربایجان: سرزمین آتش

​​​​​​​​

یک پدیده طبیعی منحصر به فرد - انتشار گاز از شکاف های موجود در زمین که باعث آتش‌سوزی در دامنه‌های تپه می‌شود -  برای نامگذاری آذربایجان شناخته شده است. ​ مارکو پولو در طول سفرهایش از کنار این آتش‌ عبور کرد و داستان سرزمین آتش را در سفرنامه خود بیان کرد.

 این کشور معبد آتشی را به عنوان مکان عبادت ارائه می دهد و نام آن به زمان پارسیان (ایرانیان) باز می گردد.​

بحرین: دو دریا

​​​​​​​​

کشور کوچک عربی بحرین، یک مجمع‌الجزایر بین عربستان‌سعودی و قطر است. خلیج بحرین در غرب این سرزمین و خلیج فارس در شرق آن واقع شده است. این سرزمین با دو دریا بزرگ احاطه شده به همین دلیل به زبان عربی به آن بحرین می‌گویند که دقیقا به معنی وضعیت این سرزمین است (در میان دو دریا).

بوسنی و هرزگوین: رودخانه بوسنا و دارایی یک دوک

​​​​​​​​

این کشور ترکیبی که بیشتر برای سادگی به BiH شناخته می‌شود، دو معنی برای سرزمین‌های متصل به خود را دارد. بوسنی نام خود را از رودخانه بوسنا (Bosna) گرفته‌ که سابقا رودخانه بوسینا (Bossina) بود و از میان این کشور عبور می‌کرد.

هرزیگوین به "سرزمین دوکه" ترجمه می‌شود. عنوان آلمانی او، هرتزگ از سن ساوا (Herzeg of Saint Sava)، این نام را به این سرزمین داده است.

کانادا: دهکده

​​​​​​​​

در حالی که کانادار پر از استان‌های است نام ‌‌آنها در ارتباط با مردم و موسسان آن است، نام این کشور اما به هورون ایروکوا (Huron-Iroquois) نسبت داده می‌شود. این یک سوء تفاهم میان کاشفان فرانسوی و بومیان کانادا بود که در دهه ۱۵۰۰ میلادی با استفاده از کلمه kanata  (به معنی دهکده) به بومیان داده شد تا تازه‌واردان درک درستی از موقعیت داشته باشند.

این نام به معنای تمام زمین‌های شمال رودخانه سنت لورنس است که زمانی به نام  رودخانه کانادا معروف بود. با بزرگ شدن کانادا، این نام نیز بر روی این سرزمین باقی ماند.  

دانمارک: فلات ‌بوردرلند (Borderland)

​​​​​​​​​​​​​

البته دانمارک سرزمین پادشاه دن‌ها (Land of the Danes) می‌باشد، اما ریشه نام کشور از زبان آلمانی گرفته شده است. دن (Dan) کلمه‌ای مربوط به یک کلمه آلمانی است که به معنی «سرزمین مسطح» و مارک به معنی «سرزمین مرزی» (Borderland) است.

منطقی به نظر می‌رسد، به هر حال، این کشور یک سرزمین هموار هم‌مرز با آلمان می‌باشد.

​​​​​​​​

انگلستان: سرزمین انگلزها​​​​

​​​​​​​​

قبایل اولیه ژرمنی اروپا شامل انگلیسی‌هایی بودند که پس از حمله قرن پنجم در کشور جزیره‌ای ساکن شدند. نام آنگلی (Anglii) از شبه‌جزیره آنگلیا (Anglia Peninsula) آمده که در آن از انگلیسی‌ها استقبال شد.

ژوتها (Jutes) و ساکسون‌ها (Saxons) نیز از شبه‌جزیره آلمان به آن‌ها پیوستند و به همین دلیل است که اصطلاح آنگلوساکسون به عنوان توصیف‌گر به کار می‌رود.

فرانسه: سرزمین فرانک‌ها

​​​​​​​​

یک دنیای ژرمنی باستانی برای قبیله خود که به نام فرانک‌ها شناخته می‌شود، معنی کلمه آتش را با نام فرانسوی آن که به صورت تحت الفظی به معنی «سرزمین آتشین» بود، ساخت.

آلمان: سرزمین مردم

​​​​​​​​

نام آلمان به قرن هشتم بر می‌گردد، زمانی که مردم خود را دوتس دیسک (Duits Disk) نامیدند، نامی که به معنی «مردم» است. در طول زمان، این کلمه تبدیل به Deutsch و Deutschland  شد و این نام هنوز هم مورد استفاده قرار می‌گیرد.

با این‌حال، این رومی‌ها بودند که نام این سرزمین را ژرمنی نامیدند و آن را بخشی از امپرواطوی مقدس روم در سال ۱۸۰۶ می‌دانستند. سرزمینی از مناطق مختلف از جمله پروس وباواریا که تا سال ۱۸۷۱ این مناطق با هم متحد نشده‌ بودند، برای همین نام آن منطقه المان (Germany) بود.

ایران: سرزمین آریایی‌ها

​​​​​​​​

مردم این پادشاهی که زمانی پارس نامیده می‌شدند در واقع در امپراتوری هخامنشی زندگی می‌کردند. آنها در نامشان از کلمه آریایی استفاده می‌کردند که این معنای آن بود که مردم به زبان هندی-اروپایی صحبت می‌کردند (هیچ ارتباطی با نسخه نازی این واژه وجود ندارد).

یکی از نام‌های آریایی‌ها، ایرانشهر بود. این رومیانی بودند که به اشتباه سرزمین پارس را بعد از امپراطوری هخامنشی به این نام خواندند. با این حال، ۱۰۰۰ سال طول کشید، اما در سال ۱۹۳۵ شاه ایران از جهان خواست که این سرزمین را ایران بنامند. این قانون تا دهه ۱۹۷۰ به طور کامل تصویب نشده بود.