فرافکنی آمریکا و توقف کامل پروتکل الحاقی

به گزارش فرتاک نیوز ،با پایان سفر رافائل گروسی رییس سازمان بین المللی انرژی اتمی به کشورمان؛ایران و آژانس تفاهم کردند که از فردا پروتکل الحاقی و تعهدات فراپادمانی به طور کامل طبق قانون مجلس متوقف می شود و صرفا فقط تعهدات پادمانی اجرا خواهد شد و بهارستان نشینان هم این توافق ایران و آژانس را به رأی گذاشتند که با۲۲۱رأی موافق و ۶رای مخالف۱۲رأی ممتنع مواجه شد و به تصویب۹۲درصدی مجلس رسید و از فردا تمام دسترسی های فراپادمانی آژانس متوقف و از دسترس و مدار خارج می شود اما دوربین های نصب شده خاموش نمی شود و هرگاه آمریکا به تعهدات خویش عمل کرد و تحریم های ظالمانه علیه ایران را در بازه زمانی ۳ماه آینده برداشت و به برجام بازگشت ایران هم متعاقبا به برجام بازمی گردد و اجرای تعهدات کاهش یافته و پروتکل الحاقی را عمل خواهد کرد و اجرای آنها را دوباره از سرمی گیرد.  

ظاهرا رییس جمهور جدید آمریکا توپ را به میدان ایران برای برداشتن تحریم ها و بازگشت به برجام انداخته است و به قول وزیرخارجه ایران دنباله رو سیاست ترامپ است و با کارت شرکای اروپای بازی می کند تا زمان بخرد و آن طور که ناگفته از شواهد پیداشت تعجیلی هم برای این فرایند ندارد اگر چه آنتونی بلینکن وزیر خارجه او ۲روز پیش باز تکرار نمود که سیاست فشار حداکثری دولت قبلی ایالات متحده به پایان آمده و شکست خورده و نباید وضعیت را از این بدتر کرد و همان گونه که رییس جمهور بایدن گفت ایالات متحده به دیپلماسی بازگشته است ولی طبق اصل لوشاتلیه هرگاه به یک سیستم در حال واکنش فشاری مضاعف"فشار حداکثری و تروریسم اقتصادی دولت اسبق آمریکا" وارد شود معادله در جهت عکس"به پایان رسیدن بازی یک طرفه و اتمام حجت ایران و قانون مجلس که از۵اسفند با تعلیق و توقف پروتکل الحاقی رسما اجرا می شود."جابجا می شود و کارهایی که دولت جدید آمریکا منجمله پس گرفتن سیستم ماشه از سازمان ملل که با عدم اقبال و شکست مفتضحانه دولت قبلی آمریکا به لیدری دونالد ترامپ مواجه شد و برداشتن محدودیت دیپلمات های ایرانی و افزایش فاصله۳کیلومتر تردد به۲۵کیلومتر در خاک ینگه دنیا یک بازی نمادین و بازی با کلمات است و نمی توان از یک کاتالیزور برای این معادله یک طرفه نام برد و تا واکنش عملی که منجر به تعادل دوطرفه در معادله طرفین نشود عملا این مسائل پشتوانه و ضمانت خاصی در بر نخواهد داشت.

طبق قانونی که ۲ماه پیش و در۲۲دی ماه در مجلس تصویب شد به صراحت و به ضرس قاطع نمایندگان قانونی را ذیل ماده۳۶برجام تصویب کردند که اگر ایالات متحده آمریکا تا۵اسفند۹۹تحریم های ظالمانه و تروریسم اقتصادی و پزشکی تمام قد که دولت قبلی این کشور به رهبری دونالد ترامپ علیه ملت نیک اندیش و آزاده ایران و دولت تلاش گر و پای کار با خروج از برجام در۱۸اردیبهشت۹۷ اعمال نمود برندارد و به برجام بازنگردد از۵اسفند"۲۳فوریه" از پروتکل دوطلبانه و الحاقی(NPT)خارج می شود و کار عملا برای کالبد به کما رفته برجام و تنفس مجدد آن صعب و مشکل تر خواهد شد و این که آمریکا با کارت اروپا بازی کند و زمان بخرد و وقت کشی کند و دولت جدید این کشور تخم مرغ های خود را در سبد اروپا بگذارد کار منطقی و درستی نیست و از عرف دیپلماسی که جو بایدن ادعا می کند کشورش به دیپلماسی باز برگشته است دور و مایل ها در عمل فاصله دارد و تنها رجزخوانی صرف است و همان قاعده یک بام و دو هوای آمریکا و ادامه سیاست چماق و هویج است.

کنفزانس امنیتی مونیخ به میزبانی آلمان تحت شعاع سخنرانی و صحبت های جوبایدن رییس جمهور تازه ایالات متحده که در واقع اولین نطق رسمی و بین المللی وی پس از رسیدن به قدرت در۶فوریه۲۰۲۱است قلمداد می شود؛بایدن که در همان نخستین روزی که وارد کاخ سفید شد برخی از پیمان های که آمریکا تحت رهبری ترامپ از آنها خارج شده بود را مجدد احیاء و برقرار نمود و دیروز هم رسما دوباره به معاهده آب و هوایی پاریس که هم اکنون کشورش برای ششمین روز متوالی گرفتار طوفان قطبی است که باعث جان باختن ۷۰ نفر و خسارات سنگین به بسیاری از زیرساخت های در بعضی از ایالت های کلیدی و ثروتمند این کشور وارد شده به طوری که ایالت تگزاس برای پنجمین شب پیاپی برقش قطع بود،برگشت و با نامه ای به آنتونیوگوترش رسما مکانیسم ماشه را از دبیرکل سازمان ملل متحد علیه ایران پس گرفت و محدودیت دیپلمات های ایرانی را که ترامپ به مقر سازمان ملل محدود کرده بود برداشت و از۳کیلومتر به۲۵کیلومتر بهبود بخشید اگرچه فعال سازی مکانیسم ماشه در اواخر زمامداری ترامپ با شکست سنگین و مفتضحانه برای آمریکا در سازمان ملل منجر شد،و تنها یک کشور جزیره ای کوچک"دومنیکن"به آن رأی داده بود؛اما این پیش درآمد جو بایدن و تعامل او با۱+۵در مورد توافق هسته ای را بایستی به فال نیک گرفت؛دیروز در کنفرانس امنیتی مونیخ جو بایدن ابراز و اظهار نمود که باید با همکاری اروپا با اقدامات بی ثبات کننده ایران در منطقه مقابله کرد و به نوعی ادعای پیشین ترامپ را با سناریویی تازه بازخوانی کرد ولی به صراحت گفت که با۱+۵در مورد توافق هسته ای ایران که دونالد ترامپ با یکجانبه گرایی از آن خارج شد تعامل و همکاری می کنیم که در ادامه صدراعظم آلمان هم با خرسندی از این اعلام نظر و استقبال رییس جمهور آمریکا بیان نمود که امیدواریم فرصتی درباره توافق هسته ای ایران فراهم شود و از نزدیک با ایراپ همکاری کنیم که امانوئل ماکرون رییس جمهور فرانسه صحبتهای ناتمام او را تکمیل کرد و اعلام کرد که باید با کمک شریکانمان به راه حل مناسبی در خصوص پرونده هسته ای ایران دست پیدا کنیم که در ادامه و پایان بخش سخنان جمع حاضر در کنفرانس امنیتی مونیخ گفت که از اروپای واحد حمایت می کنیم و خواستار همکاری با اروپا برای مقابله با اقدامات روسیه هستیم چرا که روسیه به دموکراسی ما حمله می کند و پوتین به دنبال جلوگیری از اتحاد اروپا و آمریکاست و در این میانه چین هم سوء استفاده می کند و رقابت ما با چین سخت و طولانی خواهد بود. 

همزمان با ورود به اوایل قرن بیستم،اتمسفر نظام بین بین المللی به واسطه داشتن نگرش دولتهایی چون آلمان نازی و ژاپن در افزایش تصاعدی توازن نظامی-سیاسی و مدرنیزاسیون دچار دگردیسی،تحول و دگرگونی هایی شد.البته افزایش قدرت نظامی و به نوعی مسابقه تسلیحاتی،بویژه در حوزه نیروی دریایی و افزایش بودجه های اختصاص داده شده به تجهیز تسلیحات نشان دهنده بسط خرده سیستم نظامی در سپهر سیاست نظام بین الملل است.همین امر نه تنها باعث ثبات و امتداد دوران صلح مسلح۱۹۱۴-۱۸۱۵می شد،بلکه به نوعی قدرت های بزرگ اروپایی را با مطرح کردن سیاست جهانی خاص تحت عنوان"قدرت جهانی"(weltmacht)از سوی آلمان ها و پارادوکس و تضاد بین منافع قدرت های عمده اروپایی"انگلستان،روسیه و فرانسه"با سایر رقبا"اتریش،مجارستان،آلمان،ایتالیا و شرق دور ژاپن" وارد مرحله تازه ای می کرد که تالوگ و فضای نظام بین المللی اوایل قرن بیستم را حتی تا نیمه های آن،حتی پایان جنگ جهانی دوم تحت تأثیر قرار می داد.محیط نظام بین المللی بین سال ها و دهه های اول قرن بیستم تا شروع جنگ جهانی اول را می توان در دو بخش سیستم دلکسه و اتفاق مثلث خلاصه نمود که هرکدام از این بخش ها در زیرمجموعه خود تحت عنوان کنشگران عمدی محیط سیستم بین المللی در قالب خرده سیستم های منطقه ای"اروپا،افریقا،آسیا و خاورمیانه"تحت تأثیر این دو دیدگاه به تعامل و کنش بین المللی پرداختند.

امین جمشیدزاده-فعال سیاسی