نگاهی به بهانه‌های منطقی و غیرمنطقی بعد از شکست پرسپولیس
شکست پرسپولیس برابر الهلال عربستان آنقدر تلخ و عجیب بود که با وجود گذشت چند روز، همچنان تفسیر و تحلیل‌ها در مورد این مسابقه ادامه دارد.
ناکامی برابر پرافتخارترین تیم آسیا به‌خودی خود عجیب نیست، اما کمتر کسی باور می‌کرد پرسپولیس به این شکل برابر رقیب عربستانی زانو بزند و هیچ حرفی برای گفتن نداشته باشد. بعد از این بازی، کادرفنی در اتفاقی مثبت و حرفه‌ای مسئولیت شکست را پذیرفت، اما در محافل فوتبالی بهانه‌هایی در مورد شکست سرخ‌ها مطرح شد که برخی از آنها منطقی و برخی دیگر غیرمنطقی به‌نظر می‌رسند.
عذرهای موجه
تعویق لیگ: هیچ‌کس نفهمید چرا آغاز مسابقات لیگ بیست‌ویکم از اوایل مهر به اوایل آبان موکول شد. هیچ دلیل منطقی برای این تصمیم قابل تصور نیست. کاری که سازمان لیگ کرد، هم به پرسپولیس ضربه زد و هم به ضرر تیم ملی تمام شد. وحید امیری و امید نورافکن 2 نماینده لیگ داخلی در تیم ملی بودند که دقیقا به‌خاطر دوری از فرم بازی نمایش‌های ضعیفی ارائه دادند. پرسپولیس هم با بدترین فرم ممکن، بدون انجام بازی‌های رسمی به ریاض رفت و آنطور زمینگیر شد. در نقطه مقابل یکی از دلایل پیشرفت الهلال نسبت به بازی با پرسپولیس، آغاز لیگ عربستان و افزایش هماهنگی بازیکنان این تیم بود.
مشکلات مدیریتی: در توضیح این فاکتور، فقط کافی است به فاجعه تأخیر 24ساعته در پرواز کاروان پرسپولیس به ریاض اشاره کنیم. بازیکنان این تیم ساعت‌ها در فرودگاه معطل شدند و بعد هم به خانه برگشتند. این مسئله در فاصله 3 روز تا بازی با الهلال، همه برنامه‌های کادرفنی را به هم ریخت و حتی اگر تأثیر تاکتیکی در بازی نگذاشته باشد، روح و مغز قرمزها را آشفته کرد. وقتی ما توانایی ترتیب دادن یک سفر ساده را نداریم، چطور می‌توانیم خودمان را با عربستانی‌ها مقایسه کنیم؛ کسانی که بهترین بازیکنان ممکن را برای تقویت تیم‌های‌شان جذب می‌کنند؟
بازی در عربستان: صددرصد اتفاق ناعادلانه‌ای بود. چرا باید تک بازی مرحله یک‌چهارم نهایی بدون هیچ دلیل خاصی در زمین یکی از 2 تیم ذینفع برگزار شود؟ آن هم در خاک کشوری که نمایندگانش به ایران نمی‌آیند و کنفدراسیون هم از آنها حمایت می‌کند؟
عذرهای غیرموجه
تیم ملی: مطلبی که این چند روز بسیار شنیده شده، این است که نیمکت‌نشینی مهدی ترابی و میلاد سرلک در 2 مسابقه اخیر تیم ملی باعث ناآمادگی و افت روحی آنها شده و این مسئله به پرسپولیس ضربه زده است. این توجیه اما به هزار دلیل درست نیست. ترابی درمقاطع قبلی هم به ندرت در تیم ملی مورد استفاده قرار می‌گرفت، اما همیشه ستاره کارگشای پرسپولیس بود. از سوی دیگر وحید امیری هم که در هر دو بازی اخیر فیکس تیم ملی بود، در بازی با الهلال عملکرد ضعیفی داشت. بعد هم اگر قرار بود نیمکت‌نشینی در تیم ملی منجر به افت در باشگاه شود، سامان قدوس 3 روز پس از مسابقه با کره، در بازی برنتفورد برابر چلسی به میدان نمی‌رفت و آن عملکرد خوب را ارائه نمی‌داد.
تماشاگران حریف: نفس میزبانی عربستان غیرمنصفانه بود، اما اینکه بگوییم پرسپولیس بازی را به تماشاگران این تیم باخت، چندان قابل‌قبول به‌نظر نمی‌رسد. اغلب بازیکنان پرسپولیس ستاره‌های باتجربه‌ای هستند که بارها مقابل هواداران تیم‌های رقیب به میدان رفته‌اند و نتیجه لازم را هم گرفته‌اند. نمونه‌اش همین بازی مرحله قبلی برابر استقلال تاجیکستان که در شهر دوشنبه به سود سرخ‌ها خاتمه یافت. بازیکنی که به کرات ده‌ها هزار تماشاگر مخالف را دیده، از 20 هزار الهلالی نمی‌هراسد.
نبرد نابرابر: اگر قرار است هر بار پس از بازی با تیم‌های ثروتمند و پرمهره به چنین عباراتی متوسل شویم، بهتر است اصلا در لیگ قهرمانان حاضر نباشیم. به هر حال بسیاری از تیم‌های قطری، عربستانی، اماراتی و حتی شرقی حسابی ریخت‌وپاش می‌کنند و از نظر دارایی، با تیم‌های ما قابل مقایسه نیستند. با این حال همین پرسپولیس ظرف 3 سال 2 بار به فینال آسیا رسیده و خیلی از رقبای گردن‌کلفت را شکست داده است. گاهی حتی چنین دستاوردی با پنجره‌های بسته و کمبود شدید بازیکن رقم خورده است. بنابراین امکان شکست الهلال هم وجود داشت، اگر تدابیر مدیریتی و فنی درست و حسابی اتخاذ می‌شد.
برای ورود به کانال تلگرام فرتاک نیوز کلیک کنید.
