عمق فاجعه در تیم پرسپولیس کجاست؟

شاید اگر برنامه نود هنوز پخش می‌شد و نظرسنجی‌های معروفش را داشت، چیزی حدود ۷۰درصد شرکت‌کننده‌ها رأی می‌دادند به اینکه پرسپولیس برنده فصل نقل‌وانتقالات بوده است. عملکرد طوفانی این تیم طوری بوده که حتی برخی هواداران سایر تیم‌ها هم نسبت به موفقیت پرسپولیس اذعان دارند. از آن طرف یحیی گل‌محمدی هم که به‌ندرت از چیزی راضی می‌شود تا حدودی رضایت داده که کار مدیران باشگاه در یارگیری درست بوده است. در نتیجه انتظار می‌رود پرسپولیس به تناسب این ریخت‌وپاش، نتایج ارزنده‌ای هم در لیگ بیست‌ودوم کسب کند. سرخ‌ها بعد از ۵قهرمانی متوالی، فصل گذشته جام را به استقلال واگذار کردند؛ اتفاقی آنقدر تلخ که منجر به تحولات بنیادین در کادرفنی شد. همه رفتند جز یحیی گل‌محمدی که او هم روی لبه تیغ است. همزمان انتشار خبری در مورد دستمزد ۴۰میلیارد تومانی یحیی گل‌محمدی (حالا برای ۲ یا ۳سال)، حساسیت‌ها را نسبت به او به‌شدت افزایش داده است. در نتیجه یحیی باید نتیجه لازم را بگیرد، اما از نظر فنی او یک بدهی دیگر هم دارد؛ اینکه بالاخره باید یک جوان به فوتبال ایران معرفی کند.

احتیاط؟ این «ترس» است

بسیاری از انتقادات این مدت نسبت به یحیی گل‌محمدی با محوریت جوان‌گریزی او صورت گرفته است. برخی از لفظ احتیاط استفاده می‌کنند، اما موضوع واقعا فراتر از اینهاست و شاید کلمه «ترس» بهتر حق مطلب را ادا کند. یحیی به شکل عجیبی از بازی دادن به نفرات کم‌تجربه بیم دارد. به همین دلیل هم میانگین سنی تیم او رفته رفته افزایش پیدا کرده و کار حسابی بیخ پیدا کرده است. با توجه به خریدهایی که سرخپوشان برای لیگ بیست‌ودوم انجام داده‌اند، انتظار می‌رود میانگین سنی پرسپولیس حتی بالاتر هم برود و در ترکیب اصلی به نزدیکی‌های ۳۰سال برسد. همه اینها در شرایطی است که بازیکنان جوانی هم در دسترس گل‌محمدی بودند، اما او از آنها استفاده نمی‌کرد؛ حالا یا کیفیت خوبی نداشتند و درست انتخاب نشده بودند یا ترس کادرفنی باعث می‌شد پشت خط بمانند.

بدون حتی یک سهمیه در تیم ملی

عمق فاجعه در پرسپولیس زمانی آشکار شد که مهدی مهدوی‌کیا به‌عنوان سرمربی تیم ملی امید که اتفاقا از قرمزهای دو آتشه و متعصب هم هست، لیست تیم ملی امید را بدون دعوت حتی یک بازیکن از این تیم بست. خب البته طبیعی هم بود؛ شما اگر به فهرست کلی بازیکنان پرسپولیس در لیگ بیست‌ویکم نگاه کنید، خواهید دید که تقریبا هیچ‌یک از نفراتی که در سهمیه امیدها قرار داشتند فرصت حضور در میدان را پیدا نکردند. امیرمحمد خارکش، محمدرضا باقری، ابوالفضل سلیمانی، شهاب دهقانیان، امیرحسین حاجی‌آقا، علی تیموری و... بازیکنانی بود که اسم‌شان در فهرست امیدهای تیم دیده می‌شد، اما هرگز به میدان نرفتند. از بین همه آنها شاید فقط به محمد عمری چند دقیقه‌ای بازی رسید که او هم با وجود نشان دادن استعدادش به نیمکت برگشت. حتی بازیکنان جوان‌تری که خود یحیی خرید، مثل هنانوف، صفروف، مهدی‌خانی، شجاعی و... هم زیاد مورد اعتماد قرار نگرفتند و جدا شدند.