برای «آبله میمونی» آماده باشیم!

دکتر حمید سوری در گفت‌وگویی، درباره وضعیت آبله میمونی در جهان، گفت: عامل بیماری‌زای آبله میمونی در ۱۹۵۸ شناخته شد که به این بیماری آبله جوندگان هم گفته می‌شود، اما از آنجایی که اولین بار در میمون گزارش شده، نام آن را آبله میمونی گذاشتند، اما در جوندگان هم مانند خرگوش، خوکچه هندی و ... مشاهده شده است.

وی با بیان اینکه راه انتقال آن هم از طریق ترشحات تنفسی است، گفت: عمدتا این بیماری به صورت بومی در آفریقای مرکزی بود. از آنجایی که در کشورهای آفریقای مرکزی امکانات مراقبتی و درمانی ضعیف است، نسبتا مرگ‌ومیر آن هم بیشتر است. در اوایل بهار امسال مواردی از آبله میمونی در خارج از آفریقا دیده شد و اولین مورد آن هم مربوط به یک مسافر انگلیسی بود که از آفریقا به بریتانیا رفته بود و به بیماری مبتلا شده بود. با سردرد و تب و تاول‌های کوچک  مراجعه کرده بود که بعد از چند روز مشخص شد که آبله میمون است. در این فاصله هم عده‌ای مبتلا شده بودند و بیماری منتقل شده بود.

راه‌های انتقال آبله میمونی

سوری با بیان اینکه انتقال آبله میمونی هم از طریق ترشحات تنفسی و هم از طریق تماس پوستی به ویژه تاول‌های پوستی است، گفت: البته خوشبختانه تاکنون مورد مرگی از آبله میمون در خارج از آفریقا گزارش نشده است. در عین حال در منطقه ما هم چندین مورد از آبله میمونی در امارات و ... تایید شده داشتیم که خوشبختانه فوتی نداشته است.

وی با بیان اینکه کلا میزان کشندگی آبله میمونی خیلی بالا نیست، گفت: میزان انتقال آن هم نسبت به بیماری‌هایی مانند سارس، مرس و کووید پایین‌تر است. البته به هر حال باید مراقبت‌های لازم انجام شود، اما از بزرگنمایی بیش از حد مساله باید اجتناب شود. زیرا ممکن است باعث غفلت ما از مسائل جدی‌تر مانند کووید ۱۹ شود.

آبله میمونی در بیش از ۶۰ کشور

علائم آبله میمونی

سوری با بیان اینکه در بیش از ۶۰ کشور آبله میمونی دیده شده است، گفت: تاکنون در کشور ما مورد تایید شده‌ای از آبله میمونی نداشتیم. در عین حال علائم آن هم آشکار است و علائمی مانند تب، خارش، سردرد و تاول‌های پوستی است. در عین حال شانسی که در آبله میمونی داریم، این است که خوشبختانه  آبله میمونی در دوره پنهان بیماری قابلیت انتقال و بیماری‌زایی ندارد، بلکه از زمانی قابلیت انتقال بیماری وجود دارد که علائم بیماری ظاهر شود.

تایید واکسن اختصاصی آبله میمونی در اروپا

وی ادامه داد: در عین حال افرادی که واکسن آبله تزریق کردند که در کشور ما افراد بالای ۵۰ سال هستند، این افراد تا حدود ۹۰ درصد در برابر این بیماری مصون هستند. بنابراین واکسن آبله بین ۸۵ تا ۹۰ درصد می‌تواند ایجاد مصونیت کند. در عین حال اخیرا واکسن اختصاصی آبله میمونی هم در اروپا و انگلیس تاییدیه گرفته است. بنابراین ایجاد نگرانی زیاد درباره این بیماری چندان خوب نیست.

این اپیدمیولوژیست با بیان اینکه بسیاری از کشورها ذخیره واکسن آبله را ندارند، گفت: زیرا نگهداری این واکسن بسیار خطرناک است و نگهداری واکسن آبله فقط در چند کشور محدود و شاید کمتر از انگشتان یک دست است. در سال ۱۹۷۸ آبله ریشه‌کن شد و در ۱۹۸۰ سازمان جهان بهداشت ریشه‌کنی آن را رسما اعلام کرد. اکنون حتی اگر یک مورد ویروس آبله پخش شود، احتمال پاندمی‌های بزرگ در دنیا وجود دارد و به همین دلیل روی نگهداری این واکسن حساسیت وجود دارد.

سوری با بیان اینکه سازمان جهانی بهداشت چند سطح آگاهی‌دهنده یا هشداری دارد، گفت: زمانیکه بحث هشداردهنده بودن یک بیماری است، به این معنا است که باید اقداماتی در برخی کشورها انجام شود و سطح خطری را که عامل بیماری‌زا می‌تواند یک جامعه را تهدید کند، نشان می‌دهد. سطح هشدار هم مربوط به کشورهایی است که تعاملات زیادی دارند. نباید آبله میمونی را نادیده گرفت، بلکه باید متناسب با اهمیت موضوع اقدامات لازم را انجام دهیم و در عین حال با بزرگنمایی بیش از اندازه موضوع، باعث غفلت از مسائل اساسی‌تر نشویم و وحشت عمومی ایجاد نکنیم.

وی گفت: سازمان جهانی بهداشت برای آبله میمونی سطح هشدار را مطرح کرده، به ویژه برای کشورهایی که تعاملات زیادی با آفریقا دارند. کشورهای آفریقایی و اروپایی در این زمینه باید به هشدارها توجه کنند. ما هم باید هوشیار بوده و آمادگی داشته باشیم، اما نگرانی عمومی ایجاد نکنیم.