از عوارض بی حسی موضعی باخبرید؟

متخصصان بیهوشی یا پزشکان فقط از بی‌حسی موضعی در قسمتی از بدن استفاده می‌کنند که عمل پزشکی شامل آن می‌شود. افراد همچنین ممکن است داروهای آرام بخش دریافت کنند که سطح استرس را کاهش می دهد و باعث آرامش می شود. بیهوشی و آرامبخشی با هم، پزشک یا جراح را قادر می سازد تا بدون ایجاد درد یا ناراحتی، عمل را انجام دهد.

در مواردی که جراحان نیاز به انجام روش‌های تهاجمی یا طولانی‌مدت دارند، متخصصان بیهوشی معمولاً به جای آن از بیهوشی منطقه‌ای یا عمومی استفاده می‌کنند.

از بی حسی موضعی در چه مواردی استفاده می شود

متخصصان مراقبت های بهداشتی هنگام تعیین اینکه آیا از بیهوشی موضعی، منطقه ای یا عمومی استفاده کنند، چندین فاکتور را در نظر می گیرند. بی حسی موضعی به طور کلی در شرایط زیر مناسب است:

• این روش جزئی است و نیازی به بیهوشی عمومی یا منطقه ای ندارد.

• این روش بسیار سریع است و فرد نیازی به ماندن در طول شب نخواهد داشت.

• نیازی به شل کردن عضلات یا بیهوشی فرد نیست.

• نمونه‌هایی از روش‌های بی‌حسی موضعی شامل جراحی دندان، بیوپسی، و برداشتن خال، زگیل یا آب مروارید است.

انواع بی حسی موضعی

نوع و دوز بیهوشی به عوامل زیادی از جمله سن، وزن، آلرژی، شرایط پزشکی، محل و هدف عمل بستگی دارد. متخصصان مراقبت های بهداشتی از داروهای مختلفی برای جلوگیری از درد استفاده می کنند که می توانند آن را به شکل تزریق یا اسپری یا پماد تحویل دهند.

این دارو با اثر بر روی مسیرهای عصبی خاصی از ارسال سیگنال به مغز توسط اعصاب در ناحیه کاربرد جلوگیری می کند.

معمولا چند دقیقه طول می کشد تا دارو اثر کند و پس از چند ساعت از بین می رود. دوز بالاتر برای مدت طولانی تری دوام می آورد. کوکائین اولین داروی بیهوشی بود، اما استفاده از آن در حال حاضر نادر است. لیدوکائین رایج ترین بی حس کننده موضعی است، اما پزشکان و متخصصان بیهوشی از داروهای مختلف برای اهداف مختلف استفاده می کنند.

بوپیواکائین برای روش های طولانی تر مناسب تر است، اما می تواند دردناک تر از سایر داروها در طول تجویز باشد. بنابراین، متخصص بیهوشی ممکن است ابتدا از لیدوکائین استفاده کند و در صورت نیاز به بی حسی برای مدت طولانی تری، بعداً بوپیواکائین را تزریق کند. بیهوشی های مصنوعی از نظر ساختار شبیه به کوکائین هستند، اما پتانسیل یکسانی برای سوء استفاده ندارند.

اثرات جانبی بی حسی موضعی

ممکن است در حین مصرف داروی بیهوشی و در هنگام از بین رفتن آن مقداری سوزن سوزن شدن و درد وجود داشته باشد و ممکن است فرد متوجه مقداری کبودی شود، اما این اثرات معمولاً جزئی هستند.

فردی که بی‌حسی موضعی مصرف کرده است، باید مراقب باشد در حالی که احساس درد نمی‌کند (مثلاً با گاز گرفتن گونه‌اش پس از درمان دندان) به خود آسیب نرساند.

عوارض جانبی موقتی که بر برخی افراد تأثیر می گذارد عبارتند از :

- تاری دید، سرگیجه و استفراغ

- سردرد

- انقباض عضلانی

- بی حسی، ضعف یا گزگز مداوم

- برخی از افراد نیز ممکن است واکنش آلرژیک داشته باشند و دچار کهیر ، خارش و مشکلات تنفسی شوند.

علاوه بر این، گاهی اوقات ممکن است سیانوز ایجاد شود، که در آن پوست به دلیل مشکلات گردش خون یا اکسیژن رسانی ناکافی خون مایل به آبی یا در افرادی که پوست تیره تر دارند، مایل به خاکستری می شود.

مصرف بیش از حد بی حس کننده موضعی نیز می تواند منجر به تشنج شود که می تواند زندگی را تهدید کند.

بیهوشی موضعی در مقابل بیهوشی عمومی

بی حسی موضعی برای افرادی که تحت عمل جراحی جزئی قرار می گیرند مناسب است.

نمونه هایی از جراحی های جزئی که در آن بی حسی موضعی مناسب است عبارتند از :

- کشیدن یک دندان

- لامپکتومی سینه

- آزادسازی تونل کارپال

- دیسککتومی

نمونه هایی از جراحی های بزرگ که احتمالاً به بیهوشی عمومی نیاز دارند عبارتند از:

- برداشتن تومور از روده

- هیسترکتومی

- همجوشی ستون فقرات

- جایگزینی مفصل

پزشکان بی حسی موضعی را ایمن تر از بیهوشی عمومی می دانند و به ندرت عوارض جدی ایجاد می کند.

مزایای بی حسی موضعی در مقایسه با بیهوشی عمومی عبارتند از:

باعث از دست دادن هوشیاری فرد نمی شود.

معمولاً نیازی به آماده سازی خاصی ندارد.

بهبودی سریعتر از بیهوشی عمومی خواهد بود.

با این حال، اگر فردی در طی یک عمل تحت بی‌حسی موضعی دچار اضطراب شود، پزشک ممکن است یک آرام‌بخش را برای کمک به حفظ آرامش به او توصیه کند.

آماده سازی برای انجام بی حسی موضعی:

اگر فردی قرار است تحت عمل جراحی یا روش دیگری که شامل بی حسی موضعی است، انجام شود، پزشک باید نحوه آماده شدن برای آن را توضیح دهد.

در صورت استفاده از هر گونه دارو، به ویژه عوامل رقیق کننده خون، مانند آسپرین یا وارفارین، فرد باید به پزشک اطلاع دهد.

یک فرد اغلب بی حسی موضعی را در مطب دکتر دریافت می کند. مدت کوتاهی پس از استفاده از داروی بی حس کننده موضعی توسط پزشک در ناحیه مربوطه بدن، شروع به بی حسی می کند.

اگر فرد اثر بی حسی را احساس نکند، پزشک عمل را ادامه نمی دهد. در حالی که داروی بیهوشی از احساس درد در طول عمل جلوگیری می کند، ممکن است همچنان فشار را احساس کنند.

بسته به نوع عمل و میزان اضطراب فرد، پزشک ممکن است به او یک مسکن نیز بدهد. این دارو به فرد کمک می کند تا احساس آرامش و اضطراب کمتری داشته باشد.

خلاصه

بی‌حسی موضعی با بی‌حس کردن قسمت خاصی از بدن، از درد در طی اقدامات پزشکی جزئی جلوگیری می‌کند. با این حال، ممکن است فرد همچنان در حین عمل احساس فشار کند.

هر فردی که هر نوع بیهوشی را انجام می دهد باید آموزش مناسب را دیده باشد و شرایط لازم را داشته باشد.