نوع پوشش و رنگ، نیت شما را افشا می‌کند!

به مرور زمان و با اهمیت یافتن مساله لباس و استفاده گسترده از انواع پوشش در فیلمها و تبلیغات تجاری، محققین بسیاری به مطالعه مساله لباس و جنسیت روی آوردند. در سال 2017، چهار استاد دانشگاه، شارون جی لنون (دانشگاه ایندیانا – بلومینگتون)، آلیسا دانا آدومایتیس (کالج فناوری شهر نیویورک)، جایونگ کو(کالج آگسبورگ) وکیم کی پی جانسون (دانشگاه مینه سوتا - شهرهای دوقلو)، تحقیقات صورت گرفته در یک بازه زمانی 25 ساله (یعنی 1990-2015) و با تاکید با استفاده از شرکت کنندگان انسانی در خصوص روابط بین لباس و هر جنبه ای از جنسیت (به عنوان مثال، فعالیت جنسی، گرایش جنسی، جنسیت) را جمع آوری و بررسی کردند. 

یکی از زمینه های مورد علاقه محققان، استفاده از لباس «تحریک کننده» برای برقراری ارتباط جنسی یا جلب توجه جنسی از سوی دیگران بوده است. از آنجایی که لباس‌هایی که شامل «تحریک کننده» می‌شوند، در معرض مد هستند و بنابراین، در طول زمان تغییر می‌کنند، محققان در تلاش‌های خود برای بررسی استنباط‌ها و رفتارهای مرتبط با این لباس‌ها، این متغیر را مطابق وضعیت روز مورد بررسی قرار دادند. صرف نظر از نحوه عملی شدن لباس تحریک کننده، برخی از زنان می گویند که از لباس برای انتقال میل جنسی خود به مردان و جلب توجه جنسی مردان استفاده می کنند .به عنوان مثال، با استفاده از استدلال مبتنی بر روانشناسی تکاملی، گرامر و همکاران دریافتند که زنان از لباس‌های جذاب و جسورانه (مثلاً بدن نما) برای خواستگاری، ملاقات با افراد جدید و معاشقه استفاده می‌کنند. علاوه بر این، محققان گزارش کرده اند که مردم معتقدند زنان از لباس برای نشان دادن علاقه یا قصد جنسی استفاده می کنند. برای مثال، کوکوناس و لچ (2001) گزارش کردند که هم مردان و هم زنان فکر می‌کنند که زنان از لباس‌های تحریک کننده برای نشان دادن علاقه جنسی استفاده می‌کنند و مردان بیشتر از زنان قصد جنسی دارند. پیش از این، هاورث هوپنر (1998) گزارش داد که مردان بیشتر از زنان نشان می‌دهند که بر این باورند که انتخاب لباس زنان در واقع برای نشان دادن اهداف جنسی استفاده می‌شود.

یافته های تحقیق مور (2010) نشان می دهد که زنان ممکن است لباس تحریک کننده را برای جذاب به نظر رسیدن به جای انتقال علاقه خود به داشتن رابطه جنسی انتخاب کنند. مور از دانش‌آموزان دختر و پسر مورد تحقیق خواست عکس زنی را ببینند که شلوار جین کوتاه کوتاهی پوشیده بود که سینه‌ها و قسمت میانی او را نمایان می‌کرد. از شرکت کنندگان خواسته شد توضیح دهند که چرا این زن لباس پوشیده بود. مردان نشان دادند که هدف اصلی زنان از پوشیدن لباس تحریک کننده، وسوسه و اغواگری است و زنان عنوان کردند که هدف، جلب محبت و جذاب بودن است.

علاوه بر سبک های خاص لباس، محققان به رنگ لباس به عنوان نشانه جنسی علاقه مند شده اند. گیگن (2012) به دانشجویان مرد بازرگانی یک عکس از یک زن جوان را نشان داد که تی شرت پوشیده بود. در مقایسه با زمانی که زن آبی، سبز یا سفید می پوشید، مردان، زنانی را که قرمز پوشیده بودند، جذاب تر و دارای نیت جنسی بیشتری ارزیابی کردند. الیوت و همکاران (2013) تحقیقات را در مورد پیوند قرمز-جذابیت-جنسیت در یک کشور آفریقایی به عنوان گامی در تعیین اینکه آیا پاسخ به قرمز جهانی است یا خیر ادامه داد. در آن جامعه معنای قرمز به طور کلی منفی بود و هیچ ارتباطی با مفاهیم آشکار عاشقانه نداشت. هنگامی که یک عکس سیاه و سفید از یک زن در قاب قرمز در مقایسه با آبی نشان داده شد، مردان آن زن را جذاب‌تر ارزیابی می‌کردند و نشان می‌دادند که علاقه بیشتری به خواستگاری و تمایل بیشتری برای ملاقات با او دارند. نشانه اولیه این است که اثر قرمز-جذابیت-جنسیت ممکن است در بین فرهنگ ها مشترک باشد. در نهایت پازدا و همکاران (2014) آزمایش‌هایی انجام دادند و دریافتند که حتی زنان، زنی را که قرمز پوشیده بود به عنوان پذیرنده جنسی ارزیابی می‌کردند.

برخلاف استفاده از طرح‌های آزمایشی، مونتمورو و گیلن (2013) مصاحبه‌های عمیقی با زنان 20 تا 68 سال ایالات متحده انجام دادند تا روش‌های ابراز تمایلات جنسی خود را بررسی کنند. این زنان عنوان کردند که فکر می‌کنند زنان از طریق زبان بدن، انتخاب لباس و استفاده از لوازم آرایشی، تمایلات جنسی خود را بیان می‌کنند. آنها خاطرنشان کردند که با افزایش سن زنان، ابراز تمایلات جنسی دشوار می شود، زیرا لباس هایی که قبلا استفاده می شد مناسب یا در دسترس نبود. علاوه بر این، وضعیت تاهل و مادری بر ابراز تمایلات جنسی تأثیر گذاشت. زنان متاهل نگران ارسال پیام نادرست بودند و مادران نگران این بودند که اگر از طریق لباس، تمایلات جنسی خود را نشان دهند، به عنوان مادرانی «مساله دار» تلقی شوند.

این زنان همچنین نظرات خود را در مورد سایر زنانی که لباس تحریک کننده می پوشیدند ارائه کردند. برای آن‌ها، لباس‌های کاملاً تحریک کننده نشان‌دهنده عدم صداقت، طبقه اجتماعی پایین و فقدان اخلاق و ارزش‌ها بود. زنان مسن‌تر اظهار داشتند که زنان جوانی که لباس‌های تحریک کننده می‌پوشند، نابالغ هستند و خود را به عنوان کالای جنسی به نمایش می گذارند.

نحوه واکنش افراد به زنانی که لباس تحریک کننده می پوشند نیز مورد مطالعه قرار گرفته است. گیگن (2011) یک آزمایش میدانی انجام داد و زمان نزدیک شدن مرد به یک زن را اندازه گیری کرد، زمانی که زن دامن بسیار کوتاه پوشیده بود در مقایسه با زمانی که دامن بلند می پوشیدند. زنانی که لباس های تحریک کننده می پوشیدند در زمان کمتری مردان به آنها نزدیک می شدند، همچنین احتمال بیشتری برای موافقت با یک قرار ملاقات و موافقت با داشتن رابطه جنسی در اولین قرار وجود داشت.

نیستا-کایسر و همکاران (2010) در دو آزمایش تأثیر زنانی که قرمز می پوشند بر روی رفتارهای برنامه ریزی شده مردان را بررسی کردند. در آزمایش اولیه شرکت کنندگان عکس زنی را مشاهده کردند که پیراهن قرمز یا سبز پوشیده بود. شرکت کنندگانی که عکس زنی را که قرمز پوشیده بود را مشاهده کردند، قصد داشتند از او سوالات صمیمی تری نسبت به زنی که سبز پوشیده بود بپرسند. در آزمایش دوم، محققان از شرکت‌کنندگان خواستند تا یک صندلی را در نزدیکی صندلی دیگری به منظور گفتگو با زنان قرار دهند. شرکت‌کنندگانی که انتظار داشتند با زنی که قرمز پوشیده تعامل داشته باشند، صندلی خود را نزدیک‌تر از شرکت‌کنندگانی که انتظار داشتند با زنی که آبی پوشیده بود تعامل داشته باشند، قرار دادند.

متعاقبا، الیوت و همکاران (2013) نیز نشان داند که زنان قرمز می پوشند زیرا دارای مفاهیم عاشقانه و جنسی است. در یک آزمایش اولیه به زنان جوان گفته شد که قرار است با یک مرد جذاب ناشناخته، مرد غیرجذاب یا زن معمولی ارتباط برقرار کنند. سپس شرکت کنندگان پیراهن سبز یا قرمز را برای پوشیدن انتخاب کردند. زنانی که انتظار داشتند با مرد جذاب ارتباط برقرار کنند، پیراهن قرمز را بیشتر از پیراهن سبز انتخاب می کردند. در آزمایش دوم، از رنگ‌های قرمز و آبی استفاده شد و تنها دو شرط مورد استفاده قرار گرفت: مرد یا زن جذاب. باز هم، زنانی که معتقد بودند قرار است با یک مرد جذاب ارتباط برقرار کنند، پیراهن قرمز را انتخاب کردند.