اوتیسم باعث بی خوابی می شود؟

برای بسیاری از افراد مبتلا به اوتیسم، داشتن یک استراحت شبانه خوب و با کیفیت کاملاً دست نیافتنی است. افراد در این طیف اغلب در به خواب رفتن و خواب ماندن مشکل دارند و این ممکن است ویژگی های خاصی از وضعیت آنها را بدتر کند، مانند رفتارهای تکراری که به نوبه خود می تواند خواب را حتی دشوارتر کند.

با توجه به این حلقه بازخورد مخرب، مشکلات خواب یکی از جدی ترین نگرانی ها برای خانواده هایی است که با اوتیسم دست و پنجه نرم می کنند. با این حال متاسفانه این نیز یکی از جنبه‌های کمتر مطالعه‌شده اوتیسم بوده است.

مشکلات خواب در کودکان مبتلا به اوتیسم چقدر شایع است؟

یک مطالعه در سال 2019، یکی از بزرگترین تحقیقات برای بررسی شیوع مشکلات خواب در اوتیسم، نشان داد که تقریبا در 80 درصد از کودکان پیش دبستانی که سابقه اوتیسم داشتند، خواب سالم و با کیفیتی نداشتند. مشکلات خواب در میان کودکان مبتلا به اوتیسم دو برابر بیشتر از کودکان معمولی است.

چه نوع مشکلات خواب در اوتیسم رایج است؟

افراد مبتلا به اوتیسم تمایل به بی خوابی دارند؛ به طور متوسط 11 دقیقه بیشتر از افراد معمولی طول می کشد تا به خواب بروند و بسیاری از آنها اغلب در طول شب از خواب بیدار می شوند. برخی از افراد مبتلا به این بیماری دچار آپنه خواب هستند، وضعیتی که باعث می شود چندین بار در طول شب نفس کشیدن آنها متوقف شود.

خواب در افراد مبتلا به اوتیسم نیز ممکن است نسبت به افراد در جمعیت عمومی کمتر ترمیم کننده باشد. آنها حدود 15 درصد از زمان خواب خود را در مرحله حرکت سریع چشم (REM) می گذرانند که برای یادگیری و حفظ خاطرات بسیار مهم است. در مقابل، اکثر افراد نوروتیپیک، حدود 23 درصد از استراحت شبانه خود را در REM می گذرانند.

آیا این کمبود خواب عواقبی دارد ؟

شواهد زیادی وجود دارد که خواب کم می تواند ویژگی های اوتیسم مانند مهارت های اجتماعی ضعیف را تشدید کند.

کودکانی که به اندازه کافی نمی خوابند، اغلب رفتارهای تکراری شدیدتری دارند و زمان سخت تری برای دوست یابی نسبت به سایر افراد در این طیف دارند.

آنها همچنین تمایل دارند در آزمون های هوش نمرات پایین تری کسب کنند. با این حال، مشخص نیست که آیا این مشکلات ناشی از کم خوابی است، به آن دامن می زند یا هر دو.

یک مطالعه در سال 2009 نشان داد که کودکان مبتلا به اوتیسم که مشکلات خواب دارند، نسبت به کسانی که خوب می خوابند، بیش فعال تر هستند و به راحتی حواسشان پرت می شود.

چرا افراد مبتلا به اوتیسم در خوابیدن مشکل دارند؟

بسیاری از افراد مبتلا به اوتیسم شرایط دیگری مانند مشکلات گوارشی، اختلال کم توجهی بیش فعالی (ADHD) یا اضطراب دارند و هر یک از این موارد به عنوان اختلال خواب شناخته شده است. برای مثال، گرفتگی های ناشی از یبوست، ممکن است فرد مبتلا به اوتیسم را در شب بیدار نگه دارد. حساسیت های حسی به نور، صدا یا لامسه ممکن است به مشکلات خواب دامن بزند. مشکلات خواب نیز ممکن است نشانگر افسردگی در افراد اوتیستیک باشد، اگرچه علت یا نتیجه مشکلات خواب نامشخص است.

افراد مبتلا به این شرایط دیگر ممکن است از داروهایی استفاده کنند که بر خواب تأثیر می گذارد. به عنوان مثال، بسیاری از افراد مبتلا به ADHD از محرک هایی استفاده می کنند که باعث بی خوابی می شوند.

در برخی موارد، افراد در این طیف دارای جهش هایی هستند که آنها را مستعد مشکلات خواب می کند. مطالعات نشان می دهد که افراد مبتلا به اوتیسم بیشتر از افراد معمولی احتمال دارد جهش هایی در ژن های حاکم بر چرخه خواب و بیداری یا ژن هایی که با بی خوابی ارتباط دارند داشته باشند.

برخی از مطالعات دیگر نیز نشان می دهد که افراد در این طیف دارای جهش هایی هستند که بر سطح ملاتونین، هورمون طبیعی که خواب را کنترل می کند، تأثیر می گذارد.

محققان چگونه می توانند مشکلات خواب افراد مبتلا به اوتیسم را ارزیابی کنند؟

پلی سومنوگرافی رایج ترین و کامل ترین نوع تست خواب است. امواج مغزی، حرکت چشم ها و اندام ها و الگوهای تنفس فرد را در طول خواب ردیابی می کند. از آنجایی که به چندین حسگر، سیم و رایانه نیاز دارد، معمولاً در آزمایشگاه انجام می شود.

اما این روش استاندارد طلایی همیشه برای افراد مبتلا به اوتیسم که بسیاری از آنها نیاز به روال خاصی در زمان خواب دارند، عملی نیست.

یک تست خواب کمتر مضر اکتی گرافی است که در آن دستگاهی شبیه به ساعت مچی حرکات فرد را در طول شب ثبت می کند. افراد می توانند از این دستگاه در خانه برای ثبت میزان زمانی که فرد در هر شب می خوابد استفاده کنند.

محققان همچنین می‌توانند با مصاحبه با خانواده‌ها یا درخواست از آنها برای حفظ دفترچه‌های خواب در مورد الگوهای خواب بیشتر اطلاعات کسب کنند. اما این روش ها به دلیل اتکا به خاطرات افراد مستعد خطا هستند.

آیا درمان هایی برای کمک به خواب بهتر افراد مبتلا به اوتیسم وجود دارد ؟

از برخی جهات، راه حل می تواند ساده باشد: ایجاد یک روال، مانند ترتیب فعالیت ها قبل از خواب، اغلب می تواند به فرد کمک کند که به خواب برود. بنابراین می توانید دما یا روشنایی اتاق خواب را تغییر دهید. رعایت زمان خواب و بیداری منظم می تواند مغز و بدن را در برنامه ای قرار دهد که خواب را قابل اطمینان تر می کند.

اداره غذا و داروی ایالات متحده داروهای بی خوابی مانند Ambien را برای بزرگسالان مبتلا به اوتیسم تایید کرده است اما برای کودکان نه. برای مشکلات جدی‌تر مانند آپنه خواب، پزشکان گاهی اوقات یک دستگاه تنفس شبانه مانند دستگاه فشار مثبت مداوم راه هوایی (CPAP) یا در موارد نادر، جراحی را توصیه می‌کنند.

اما برای بسیاری از مشکلات خواب، مکمل های ملاتونین ممکن است گزینه خوبی باشد. برخی تحقیقات نشان می دهد که این مکمل ها به کودکان مبتلا به اوتیسم کمک می کند تا سریعتر به خواب بروند و خواب باکیفیت تری داشته باشند.

آیا خواب بهتر کیفیت زندگی افراد را در این طیف بهبود می بخشد؟

شاید. هیچ مطالعه گسترده و قطعی در مورد این موضوع وجود ندارد؛ اما تحقیقات نشان داده است که کودکان معمولی و مبتلایان به اوتیسم که تحت عمل جراحی برای کاهش مشکلات تنفسی در طول خواب قرار می‌گیرند، ارتباطات اجتماعی و توجه بهتری دارند و همچنین رفتارهای تکراری کمتری دارند.

والدین همچنین بهبودهای مشابهی را در یک مطالعه کوچک روی کودکان مبتلا به اوتیسم که مکمل ملاتونین مصرف کردند، گزارش کردند.

آنجلا ماکسول هورن، متخصص اطفال، استادیار اطفال در دانشگاه واندربیلت در نشویل، می گوید:«خواب بهتر اوتیسم را درمان نمی کند. اما کودکان مبتلا به اوتیسم که به برنامه خواب منظم برمی‌گردند، به نظر می‌رسد بهتر یاد می‌گیرند، کمتر تحریک‌پذیر هستند و رفتارهای مشکل‌ساز کمتری دارند.»