ناامیدی استقلالی‌ها بعد از دیدن امکانات الاهلی
امکانات باشگاه الاهلی امارات، استقلالی‌ها را تعجب‌زده کرده است.
استقلالی‌ها نمی‌دانند این امکانات واقعاً متعلق به یک باشگاه عربی در حد و نام الاهلی است یا یک باشگاه بزرگ اروپایی؟ روز بعد از بازی استقلال و الاهلی، باشگاه اماراتی می‌توانست دیگر به باشگاه ایرانی امکانات ندهد ولی پس از صحبت‌های افتخاری با رئیس آنها، الاهلی پذیرفت تمام امکانات را به استقلالی‌ها بدهد.
از جمله این امکانات یک مرسدس‌بنز آخرین مدل برای مدیران استقلال و یک دستگاه اتوبوس برای رفت‌وآمد تیم بود. همچنان یک زمین تمرینی با چمن مرغوب در اختیار باشگاه قرار گرفت. الاهلی اعلام کرد استقلالی‌ها می‌توانند از همه امکانات باشگاه استفاده کنند. آبی‌ها حدس می‌زدند امکانات این باشگاه خوب باشد اما نه در حدی که دیدند.
روزی که استقلالی‌ها برای تمرین به زمین الاهلی رفتند، متوجه شدند تنها نیستند. 10 زمین تمرینی در وسعتی بزرگ در کنار هم قرار داشت که چمن هر کدام از دیگری بهتر بود. چون استقلالی‌ها بعد از ظهر برای تمرین رفتند، پیش از تاریکی هوا تمام پروژکتورهای این زمین‌های تمرینی روشن بود. در اکثر زمین‌ها، تیمی تمرین می‌کرد و کمتر زمینی به چشم می‌خورد که خالی باشد. در یکی از زمین‌ها تیم زیر 12 سال الاهلی دیده می‌شد. در زمینی دیگر بازیکنان زیر 14 سال. تیم‌های زیر 17 سال، 19 سال و 21 سال و تیم بزرگسالان الاهلی هم در زمین‌های دیگر پا به توپ بودند. این مسئله برای کادر فنی استقلال جالب بود و درباره تیم‌ها از مسئولان الاهلی می‌پرسیدند. برای بازیکنان استقلال هم دیدن این شرایط تعجب‌آور بود. آنها با حسرت می‌گفتند: «اینها به کجا می‌روند، ما به کجا؟ کدام یک از باشگاه‌های ما چنین امکاناتی دارند. حتی تیم‌های ملی ما این امکانات را ندارند. معلوم است در آینده شانس موفقیتی مقابل تیم‌های عربی نخواهیم داشت...»
دیدن 10 زمین تمرینی باکیفیت در کنار هم باعث شد استقلالی‌ها حسرت‌شان بیشتر شود. آنها می‌گفتند یک زمین تمرینی درست و حسابی برای تمرین ندارند، در حالی که باشگاهی مثل الاهلی که باشگاه اول امارات هم به حساب نمی‌آید، این تعداد زمین را دارد. منصوریان در ماه‌های گذشته همواره معترض بوده و بارها و بارها گفته است: «واقعاً بد است استقلال و پرسپولیس به عنوان دو باشگاه پرطرفدار ایرانی یک زمین تمرینی درست و حسابی ندارند. خیلی از بازیکنان‌مان به خاطر این زمین‌های خراب مصدوم می‌شوند و آنها را از دست می‌دهیم.»
چیز دیگری که در باشگاه الاهلی به چشم می‌خورد نظم و انضباط، حضور مربیان متعدد از جمله مربیان خارجی و لباس‌های مناسب بود. یکی از استقلالی‌ها با خنده می‌گفت: «ما تیم اصلی استقلال هستیم و خیلی وقت‌ها لباس‌هایمان متحدالشکل نیست ولی حتی تیم نونهالان الاهلی هم لباس‌های متحدالشکل دارد.» استقلالی‌ها و کلاً فوتبال ایران امروز حسرت چیزهایی را می‌خورند که در فوتبال حرفه‌ای دنیا امکانات عادی به حساب می‌آیند.
