طب سنتی و ریزش مو

در طب سنتی درمان ریزش مو به دو گروه تقسیم می‌شود؛ درمان‌های موضعی و درمان‌های خوراکی. آنچه امروز بیشتر به‌کار می‌رود، درمان‌های موضعی است. ازنظر طب سنتی، روند تولید مو به مسائل درونی بستگی دارد و برای این‌که فرد رویش موی خوبی داشته باشد نیاز به مزاج معتدل و سالم دارد.

اگر فرد مزاج معتدل و خوبی داشته باشد باید تعذیه او را هم بررسی کرد. فرد مبتلا به ریزش مو باید موادی را که در رشد و تقویت موها موثر است به اندازه کافی دریافت کند. مصرف جوانه گندم، سبوس برنج و نخودفرنگی نیز در تقویت مو موثر است است. همچنین گفته می‌شود یکی از علل ریزش مو کمبود ویتامین B در بدن است که نقش مهمی در این میان ایفا می‌کند. عامل احتمالی دیگر کمبود گوگرد در بدن است، این ماده معدنی در بازنگری پیازِعنصل و همچنین در انواع سبزی‌ها مثل تره، سیر و موسیر بوفور یافت می‌شود.

تمام گیاهانی که جریان خون موضعی را تقویت می‌کند، نه‌تنها در پیشگیری از ریزش مو، بلکه در رشد مجدد آن نیز موثر است. برخی از ترکیب‌های بابونه و آویشن نیز خواص مشابه رزماری دارند و از فرآورده‌های آنها برای بهبود اگزما استفاده می‌شود. آویشن در عین حال که جریان خون موضعی را تقویت می‌کند، آثار ضدباکتری و ضدقارچ دارد و می‌تواند در پیشگیری از ریزش مو و همچنین تقویت رویش آن موثر باشد.

سبزی‌هایی مانند تره، سیر و موسیر برای تقویت مو مفید است. برای درمان ریزش موی سر باید کاری کرد تا جریان خون در زیرپوست سر تحریک شود. همچنین می‌توان علاوه بر استفاده از انواع پیاز خوراکی و سبزی‌ها، موها را با ماست شست‌وشو داد چون آب ماست از ریزش مو جلوگیری می‌کند.

برای به جریان انداختن خون در سر می‌توان موها را ماساژ داد به شرطی که صابون و شامپو قلیایی نباشد. مقدار کمی سیر را نیز می‌توان رنده کرد و بعد به آن مقداری عسل اضافه و مخلوط کرد و بر سر مالید.

استفاده از گیاه گزنه نیز می‌تواند جلوی ریزش موی سر را بگیرد و در برخی موارد حتی موی سر دوباره می‌روید.