ترور اوج رذالت

سیدعلاالدین حیدری؛ ترور راهی بن بست در قاموس سیاست است که هیچگاه به مقصد نمی رسد. ترور شرارتی کور است که نشان از جهالت عاملان و آمران آن دارد. خشونت گفتمان کسانیست که از انسان و انسانیت بدور هستند .

ترور ابزار کسانی است که زبان جامعه را نمی فهمند و برای استیلای فکر خود خشونت را بر جامعه تحمیل می کنند.

خشونت همان خود حق پنداری است که تاب بودن غیر را ندارد. هیچ فکر و گروهی با ترور و خشونت مشروعیت نمی یابد و هیچ مطالبه ای با ابزار ترور محقق نمی شود . ترور دلیل بطلان این تفکرات و پایان این  گروههاست.

گروهی که خشونت و ترور را در دستور کار خود دارد قطعا حامی و دلسوز جامعه نیست.

کشتن بی گناهان و کودکان هنر نبوده و افتخاری ندارد. گام نهادن در وادی خشونت طلبی کاری عبث و دون از شان انسانیت است .

در جامعه ای که زبان گفتگو مسلط است قطعا باب توسعه باز است و آن جامعه می تواند گامهایی بسوی توسعه بردارد .

زبان ترور زبان الکنی است که نمی تواند منادی هیچ حق و حقیقتی باشد و قطعا خشونت نمی تواند سفیر مهر و ضامن فردایی روشن باشد .

ترور ابزار نابودی همدلی و انسجام ملی است که مورد استفاده دشمنان یک ملت قرار می گیرد .

حادثه تروریستی اهواز مصداق کامل یک گفتمان ناقص و یک جنایت ضدانسانی است که دلیلی بر شکست و ضعف عاملان آن دارد .

هرگاه ملتی با هم ، همدلی و انسجام داشته باشد ، جایی برای خشونت و ترور نمی ماند .

دشمنان ایران از انسجام و همدلی جامعه هراسناک اند و این وحدت را عامل شکست توطئه های خود می دانند ، لذا با هدف قرار دادن این نقطه قوت ملت  بزرگ ایران ، سعی در تضعیف آن دارند.

ریختن خون مردم درخت مهر و دوستی را آبیاری نکرده و بجای سبزه و گل تخم کین و خشم را خواهد کاشت .

زبان خشونت و ترور یعنی اوج رذالت منادیان و عاملان این تفکر پلید که می تواند درخت برادری ها و همدلی ها را بخشکاند .

هوشیاری جامعه در قبال این گفتمان ناقص و ناتوان نیاز مبرم امروز جامعه ایران است .