فغانِ فغانی،یک روز بعد از دربی!

دربی هشتاد و هشتم از نظر فنی هیچ چیزی نداشت. به جز یکی دو موقعیت نصفه و نیمه، سایر دقایق مسابقه به بازی فیزیکی بازیکنان استقلال و پرسپولیس خلاصه می شد.

هر چقدر که این بازی از نظر بارفنی ضعیف و تهی بود، از نظر توهین ها بخصوص به علیرضا فغانی داور مسابقه در سطح بالایی قرار داشت! سالیان سال است که قبح توهین در ورزشگاه های ایران ریخته است و تماشاگران حالا بی پرواتر از همیشه نه تنها تیم حریف بلکه داوران را هم نشانه می روند.

علیرضا فغانی به گفته اکثر کارشناسان در دربی هشتاد و هشتم قضاوت خوبی داشت و بهترین گزینه برای این مسابقه محسوب می شد اما شدت توهین ها به وی که از چند روز پیش آغاز شده بود باعث شد تا این داور از قضاوت در دربی های آینده انصراف بدهد و حتی پیشنهاد کند مجددا فدراسیون فوتبال برای دربی سراغ داوران خارجی برود.

فغانی چند ماه پیش در جام جهانی روسیه کاری کرد کارستان. او با قضاوت های قاطع خود اسم کشور ایران را حتی در دیدار رده بندی جام بالا برد و در همان مقطع زمانی هم در داخل ایران در نوع خودش به اسطوره ای در داوری تبدیل شد. مردم ایران که تا همین چند ماه پیش با افتخار از قضاوت فغانی در جام جهانی صحبت می کردند، بعد از اعلام نام وی به عنوان داور دربی، در شبکه های اجتماعی و روی سکوها ماشه توهین و فحاشی را به سمت او و خانواده اش چکاندند.

در میان تمام گلایه های فغانی از توهین هایی که به وی صورت گرفت، یک موضوع بیش از پیش به چشم می آید. این داور از «پیامک های رکیکی» پرده برداشت که توسط هواداران زن برای او ارسال می شده و همین مسئله هم رنجش این داور بین المللی ایران را در پی داشته است. وی همچنین به دستمزد داوران و سطح فوتبال ایران هم کنایه زد و گفت: «داوری که ۹۰۰ هزار تومان می گیرد برایش چه فرقی می کند طرفدار کدام تیم باشد؛ آنهم این فوتبال»!

هرچند فغانی از اعلام جزئیات اتفاقاتی که برایش در این چند روز رخ داده است، خودداری کرد ولی صحبت‌های او مصداق این بیت شعر از صائب تبریزی است که «به یک دهن چه فغان سر کنم، که سینه من    تهی ز ناله نگردد به صد دهان فریاد».

فوتبال ورزشی است برای سرگرمی و تفریح، برای ثبت لحظات شیرین و به یادماندنی در تاریخ ولی هواداران فوتبال ایران به تنها چیزی که فکر نمی کنند، لذت بردن از فوتبال و حضور در ورزشگاه ها است. نتیجه گرایی در فوتبال از هواداران بمب‌های خشم و هیجان ساخته که تاب هیچ مسئله ای را بر نمی تابد و حتی اسطوره ها را هم با ترکش‌هایش زمین گیر می‌کند.  اسطوره کُشی در ورزش و فوتبال ایران روی دُور تند قرار گرفته و امید می رود برای نجات نخبگان و اسطوره ها، هر فردی اصلاح را از خودش آغاز کند.