هر دم از این باغ(هنر نمایش) بری میرسد

آنگاه که ابتذال لجام گسیخته و هیچ حد و مرزی را برنمیتابد در زمانیکه شاهد ساخت و ساز فیلمفارسی از نوع معماری (تف مالی زیبنده تر است )آشغال گلی و نه حتی کاهگلی هستیم ،دل خوش به سوی دیگر نمایش داشتیم که نام تئاتر را یدک میکشد و داعیه مثلا روشنفکری را نیز دل خوش به دنبال کردن داشتیم.

مثلی قدیمی داریم که می گوید احترام امامزاده به متولی آن است، شب گذشته ،یعنی جمعه شانزدهم آذر ماه برای دیدن نمایش غربتی ها به تماشاخانه نوفل لوشاتو رفته بودم

باعث خوشحالی فراوانم بود که جناب آقای دکتر اکبر عالمی استاد وارسته را از نزدیک میدیدم که اتفاقٱ برای دیدن همان نمایش آمده بودند،ایشان را مشغول گفتگو با آن (متولی،چون بعدا متوجه شدم رئیس تماشاخانه هست) دیدم ،که به دکتر عالمی که جهت دیدن بخصوص کار خانم بیتا عالمی بازیگر نام آشنا آمده بودند در نمایش غربتی ها،و متولی ..... هم مانند شاگردان روز مزدی که در برخی بازارها مثل سداسمال،معروف یقه مشتری را می گیرند که بیا از دکان اینوری بخر ، به استاد میگفت برید اون بغلی را ببینید و استاد با نگاهی که حاکی از تاسف بود ،فقط گفتند متٱسفم و خلاصه رفتیم و نمایش غربتی ها را دیدیم.

پس از اتمام نمایش با صحنه دیگری از جنس همان حرکت غیر اخلاقی و حتی حرفه ای هنری بودیم، این متولی خاله خانم عالمی را که با فرزندانش مدتی ست برای دیدار خانواده به ایران آمده بودند، چون ساکن، کشوری دیگرند، را علی رغم داشتن بلیط غربتی ها به سالن بغلی و دیدن نمایش دیگر فرستاده بودند، ای بانو به این متولی میگفتند من چند روز دیگر باز میگردم و از ایران میروم چرا علی رغم آنکه گفتم نمایشی که خانم عالمی در آن بازی دارد ،مرا به جای دیگر راهنمایی کردند ،و اینجا بود که جناب متولی... به کاهدانی زده بودند ،و بعدا فهمیدیم که در طول روزهای مختلف این کار را انحام داده اند و اکنون که یکی دو روز به پایان نمایش مانده ،(غربتی ها ) دریافتند که چه بر سرشان رفته،البته پس از تحقیق متوجه شدیم که تهیه کننده نمایش بغلی خود این متولی.. میباشد و اینجا بود که دریافتیم خانه از پای بست ویران تر از آنچیزیست که گمان داشتیم!