۴ نکته در مورد پرسپولیس که انگار قصد بردن ندارد

مدت‌هاست که سرخپوشان فرصت قطعی‌کردن قهرمانی‌شان را دارند، اما این اتفاق رخ نمی‌دهد. تساوی‌های پیاپی پرسپولیس حالا حسابی روی اعصاب رفته؛ شاید می‌شد توقف در 3بازی دشوار متوالی برابر ذوب‌آهن، سپاهان و تراکتورسازی را قابل‌قبول دانست، اما همه انتظار داشتند پرسپولیس در حضور تماشاگرانش ماشین‌سازی را ببرد و درصورت توقف سپاهان قهرمان شود. از قضا یحیی گل‌محمدی با پدیده زحمت متوقف‌کردن سپاهان را کشید، اما پرسپولیس نتوانست از آخرین میزبانی فصلش بیش از یک امتیاز کسب کند تا به این ترتیب سرنوشت جام هجدهم به جم کشیده شود؛ بوشهر، هوای گرم، زمین خراب و تیمی که عادت بردن را ترک کرده!

  اینکه بشار رسن مصدوم است و باز سروش رفیعی به ترکیب اصلی نمی‌رسد، یک پیام واضح برای آقای شماره 7 دارد. سروش می‌تواند به نوع بازی غیرمسئولانه‌اش در نیم‌ساعت پایانی نگاهی دوباره بیندازد و بفهمد عیب کار کجاست. او که اخیرا در مقابل رسانه‌ها با دماغ سر‌بالا ظاهر می‌شود و عقیده دارد این همه انتقاد حقش نیست، حالا به سطحی تنزل کرده که حتی در غیاب هم‌پستی فیکس‌اش هم به ارنج نمی‌رسد. حیف که عادل فردوسی‌پور نیست تا فیلم لایی انداختن‌هایت را با آب و تاب پخش کند، اما فوتبال اینی که شما بازی می‌کنی نیست سروش جان!

  محمد نادری در چند مسابقه اخیر و ازجمله بازی با تراکتورسازی اشتباهات فردی مهمی داشت؛ گاف‌هایی که بعضا از اعتماد‌به‌نفس کاذب او ناشی می‌شد. با وجود این، جرم نادری آنقدر سنگین نبود که روی نیمکت بنشیند و بازی شایان مصلح را تماشا کند. فاصله بین این 2 نفر زیاد است. مخصوصا در مسابقه‌ای که قرمزها به نمایش هجومی مؤثرتر نیاز داشتند، نفوذهای نادری می‌توانست به‌کار تیم بیاید، اما برانکو تصمیم دیگری گرفت.

  مهدی شیری کی، کجا، در کدام بازی و مقابل کدام حریف با چه سطحی از توانایی قرار است به‌کار پرسپولیس بیاید؛ آیا کسی می‌داند؟ پرسپولیس برای تابستان یک دفاع راست خوب لازم دارد. حالا که برانکو تصمیم قطعی گرفته از نوراللهی تدافعی به‌عنوان یکی از وینگرها استفاده کند، ضرورت دارد که حداقل مدافعان چپ و راست «رونده» باشند و در حملات نقش مؤثرتری ایفا کنند. اگر هم پروفسور دلش را به بازگشت حسین ماهینی خوش کرده، متأسفیم که بگوییم عوض‌کردن این 2نفر با هم تعویض صفر با صفر است.

   لابه‌لای حملات به پرسپولیس اما یک نکته به شکلی غیرمنصفانه فراموش شده است. بازی‌های پایانی فصل که حکم تعیین قهرمان را دارد، بسیار ملتهب‌تر و فشرده‌تر از آن است که فکرش را می‌کنید. در چنین مسابقاتی هیچ تیمی به آسانی پیروز نمی‌شود. به‌طور مثال، منچسترسیتی تا قبل از بازی دیشبش با برایتون، در 3بازی متوالی برابر تاتنهام، برنلی و لسترسیتی با نتیجه یک بر صفر پیروز شده بود؛ درحالی‌که شاگردان گواردیولا با 91گل زده بهترین خط حمله لیگ برتر را در اختیار دارند، اما مسلما در هفته‌های سرنوشت‌ساز پایانی خبری از نمایش‌های انتحاری و دیوانه‌وار نخواهد بود. در بوندس‌لیگا هم بایرن‌مونیخ با وجود 83گل زده‌اش در این فصل، در 2بازی از 3‌هفته اخیر با نتایج یک بر یک برابر نورنبرگ و صفر بر صفر مقابل لایپزیش متوقف شده است که می‌تواند تأثیر رقابت پایاپای بایرن با دورتموند باشد. به علاوه قرعه هفته‌های پایانی پرسپولیس هم آسان نبود و در برخی از این مسابقات، مساوی هم کار تیم را راه می‌انداخت. البته که قضاوت از بیرون، ساده‌ترین کار دنیاست.