دست صنعتگران از وعده های ۹۷ تا ۹۸ خالی ماند!

در حال حاضر افزایش هزینه‌های تولید، کمبود سرمایه در گردش، نبود مواد اولیه موردنیاز و صدور بخشنامه‌های خلق‌الساعه و غیر کارشناسی مهم‌ترین و شاخص‌ترین مشکلات بخش تولید به شمار می آید که  با اعمال تحریم‌های جدید بیش از پیش اثرات‌شان منفی خود را بر رشد تولید گذاشته است. چالش‌هایی که موجب شده تا فعالان صنعتی از سال جدید به‌عنوان سال سخت تولید یاد می‌کنند. هر چند از ماههای نخست امسال وزارتخانه های اقتصادی کشور در جنب و جوش برای تهیه برنامه های ویژه جهت اجرایی شدن شعار سال مبنی بر رونق تولید افتاده اند اما به گذشت 3 ماه از سال جاری نه گشایشی در مواد اولیه و نه در تأمین سرمایه در گردش واحدهای تولیدی وجود آمده است.

 این در حالی است که بعد از برجام توقع بر این بود که حالت عادی صادرات با گشایش های بین المللی بیشتر و حضور پررنگ تجار در بازارهای خارجی فراهم شود اما  متأسفانه وضع به گونه ای دیگر شد. البته با رشد قابل توجه ارز روند صادرات به دلیل مابه التفاوت ها رونق گرفت اما تشدید تحریم‌ها و موانع انتقال پول به کشور مانع رونق صادارت شد.

امروز صنعتگر با دست خالی و به زحمت در حال ادامه فعالیت تولیدی خود است و هیج حمایت دولتی ندارد. جالب اینجاست مدام شعار حمایت از دولت در وزارتخانه ها و حتی دولت مطرح می شود اما سوال اینجاست مشکل کار کجاست چرا هنوز حمایت از تولیدکننده داخلی آنهم با اعمال شرایط تحریم که فرصتی به شمار می آید در حد برنامه یا شعار باقی مانده است؟ چرا در مقام اجرا هیچ برنامه عملیاتی صورت نمی گیرد؟.

در حال حاضر تمامی‌مدیران اجرایی، راه‌حل‌های خروج از این بحران را می‌دانند، اما اتفاقی نمی‌افتد. به نظر می رسد مشکلات ساختاری، مدیران اجرایی را با انبوهی از قوانین و مقررات کهنه، منسوخ روبه‌رو کرده  که راهکاری برای حل این موضوعات پیش بینی نشده است.

 براساس آمار اعلام شده از سوی وزارت صنعت، معدن و تجارت بخش صنعت سال گذشته  افت قابل توجه تولید را سپری کرد و تولید محصولات منتخب  صنعتی و معدنی روند نزولی پیدا کرده است . پرونده تولید در سال گذشته در حالی با رکود تولیدات صنعتی و معدنی بسته شد که تولیدکنندگان نگران وضعیت خود در سال 98 بودند.

امسال هم هنوز وزارت صنعت آماری از وضعیت تولید کالاهای منتخب صنعتی و معدنی منتشر نکرده است اما شواهد بازار و صحبت های تولید کنندگان نشان می دهد هنوز هیچ گشایشی در مشکلات به وجود نیامده و تولیدکننده در انتظار باز شدن قفل ها در سطح داخل و بین المللی است. البته حجم زیادی از موانع پیش روی تولیدکننده امروز متحمل تحریم های داخلی است و چنانچه همکاری دستگاه ها برای حل آنها به وجود آید نفس تازه به تولیدکننده رسیده  و آنها می توانند روند توسعه خود را پیش ببرند.