فقیرترین و پر درآمدترین «استان کشور» معرفی شدند.

رضا امیدی بیان کرد: استان هرمزگان بر اساس آخرین مطالعات، بعد از سیستان و بلوچستان که بیشترین جمعیت زیرخط فقر در کشور را دارد در پایین‌ترین رده قرارگرفته است با این تفاوت که برخلاف دیگر استان‌ها در شمار پردرآمدترین استان‌ها نیز حضور دارد.

وی ادامه داد: در مقایسه‌ها به دنبال این بوده‌ام که چرا هرمزگان در روندهایی که ما بررسی می‌کنیم به لحاظ برخورداری و سطح فقر مدام رو به نزول است و جایگاهش نسبت به استان‌های دیگر پایین‌تر می‌رود.

امیدی تصریح کرد: بر اساس داده‌های پژوهشی سه نکته لازم به ذکر است، اول اینکه این آمار به‌صورت رسمی از چندین مرکز مختلف جمع‌آوری‌شده‌اند، دوم اینکه بسیاری از مسائلی که ما در مورد آن بحث می‌کنیم مربوط به مسائل و اختیارات خود استان‌ها نیست و سومین نکته بخش عمده مشکلات ما به دلیل مشکلات فرهنگی نیست، بلکه به دلیل ناکارآمدی سیستم سیاست‌گذاری‌هاست.

وی افزود: برحسب مطالعات انجام‌شده در مورد برخورداری استان‌ها از حوزه‌های مختلف در سال‌های 83 و 90، هرمزگان در تمام حوزه‌ها رو به نزول بوده است و این موارد نشان از آن نیست که ساخت و سازی در این مدت صورت نگرفته است، بلکه اتفاقات در حال انجام بوده، اما دیگر استان‌ها روند بهتری داشته‌اند که در رتبه‌بندی افزایش بهتری نسبت به هرمزگان داشته‌اند.

این استاد دانشگاه افزود: بر اساس مطالعات در سال‌های 93 و 94 حدود 17 درصد از خانواده‌های شهرنشین و 40 درصد از خانواده‌های روستایی در ایران زیرخط فقر هستند و به لحاظ کلیات این آمار استان سیستان و بلوچستان در بدترین وضعیت و هرمزگان بعد از کردستان در مقام سوم قرار دارد.

وی اضافه کرد: یک مسئله خیلی جدی که در کشور با آن مواجه هستیم و به حدود دهه سی برمی‌گردد، تمرکزگرایی است که همچنان در حال انجام است و به‌طوری‌که صنعت کشور در 7 استان قرار دارد و بیشترین گردش مالی در این 7 استان رخ می‌دهد.

امیدی ابراز کرد: بندرعباس و بوشهر از استان‌های تأمین‌کننده برای مواد اولیه استان‌ها می‌باشند و افزایش درآمدهای نفتی از سال 1332 اتفاق افتاده است که این باعث می‌شود از استان‌های ساحلی برای تأمین دیگر استان‌ها همچنان استفاده شود.

وی بیان کرد: در استانی چون خوزستان به دلیل ماهیت صنعتی، بررسی که به عمل‌آوریم، خواهیم دید بیشترین مهاجرت به آن استان نیروی کار فنی و تحصیل‌کرده بوده است، اما در هرمزگان نیروی موردنیاز برای کارهای خدماتی بوده و عمده مهاجرت‌ها نیروی بی‌دانش و کم‌سواد بوده است که این روند تداوم داشته است.

این عضو هیئت‌علمی دانشگاه علامه خاطرنشان کرد: به لحاظ سرمایه انسانی در کشور هرمزگان رتبه 26، رضایت زندگی رتبه 30، میل مهاجرت به خارج از کشور استان سوم کشور، به لحاظ افتخار به ایرانی بودن استان 27 کشور، امید به آینده رتبه 27 کشور، رضایت از وضعیت عدالت در کشور و بهبودش استان 30 کشور و اعتمادی که مردم به دستگاه‌های اجرایی دارند بین 28 تا 30 هستیم.

امیدی در پایان بابیان اینکه گفتمان سیاست‌گذاری اجتماعی اساساً در ایران شکل نگرفته است، گفت: در حال حاضر یک جریان نظری در کشور وجود دارد که می‌گوید کار مردم را باید به خود مردم واگذار کرد که بدون ائتلاف اجتماعی این امر صورت نمی‌گیرد.