قانون چه مجازاتی برای «فریبکاری در ازدواج» در نظر گرفته است؟
«صداقت»، مهمترین رکن در آغاز یک زندگی مشترک و موفق است. البته بسیاری هم هستند که با کنار گذاشتن این اصل مهم، با فریب، دروغ و نیرنگ، سعی در آغاز زندگی مشترک دارند؛ اما آیا تفاوتی بین صداقت و دروغ در آغاز زندگی مشترک نیست؟
به گزارش فرتاک نیوز، زن و شوهر چه قبل از آغاز زندگی مشترک و چه پس از آن، باید صداقت و راستی را سرلوحه زندگی خویش قرار دهند. حال اگر به هر دلیل، یکی از طرفین از این مسیر خارج شده و به خصوص پیش از آغاز زندگی مشترک، با دروغ و فریب به دنبال جلب رضایت طرف مقابلش باشد، در این صورت، قوانین و مقررات موجود، مسئولیت حقوقی برای فرد خاطی تعیین کرده است.
فریب دادن طرف مقابل قبل از ازدواج، مسئولیتهای کیفری و مدنی را متوجه مرتکب این جرم کرده و برای فریب خورده حقوقی را به وجود میآورد.
فریب در ازدواج عبارت از گفتار و اعمال و رفتار متقلبانه و حیلهگرانهای که شخص به منظور گول زدن و اغفال طرف مقابل، خود را با ویژگیها و صفاتی دروغین و واهی که واقعیت ندارد یا با کتمان و مخفی کردن عیوب و ایراداتی معرفی میکند.
مصادیق فریب در ازدواج باید با گفتار و اعمال مادی و ملموس همراه باشد، امور خلاف واقع و ادعاهای موهوم را دارای ظاهری واقعی جلوه داده و اعتماد طرف مقابل را به حقیقی بودن آنها جلب کند.
در بیشتر موارد، اعمال فریبنده و اقدامات متقلبانه برای اغفال طرف مقابل با صحنهسازیها و عملیات نمایشی همراه است، تا آن موضوع دروغین و غیر واقعی مطرح شده، مطلبی واقعی جلوهگر شود. برای مثال، یک مرد در آغاز آشنایی با زن، خود را مدیرعامل یک شرکت تجاری معرفی میکند یا پسری که میخواهد دختری را مجذوب خود کند، با ارایه مدارک مجعول و تقلبی مثل مدرک تحصیلی دانشگاهی یا کارت شناسایی خود را دکتر یا مهندس یا دارای مدارج علمی سطح بالا معرفی میکند.
یا برای مثال، دختری که موی سر ندارد یا صورت آبله رویی دارد با گذاشتن کلاه گیس و آرایش ماهرانه، خود را دختری زیبا و بدون عیب و ایراد به خواستگارش نشان میدهد.
مطابق نظریه اداره حقوقی قوه قضاییه، در صورتی که زوجه ازدواج کرده و طلاق گرفته باشد و در ازدواج بعدی موضوع را مخفی کند، از جمله موارد فریب در ازدواج تلقی میشود. ملاک و میزان تشخیص فریب، عرف حاکم بر روابط اجتماعی است.
مطابق ماده 647 قانون مجازات اسلامی (تعزیرات) مصوب سال1375چنانچه هر یک از زوجین قبل از ازدواج طرف خود را به امور واهی از قبیل داشتن تحصیلات عالی، تمکن مالی، موقعیت اجتماعی، شغل و سمت خاص، تجرد و امثال آن فریب دهد و عقد بر مبنای هر یک از آنها واقع شود مرتکب به حبس تعزیری از شش ماه تا دو سال محکوم میشود پایه جرم مذکور فریب است.
این جرم، جرمی مرکب بوده و از سه جزء تشکیل میشود: جزء اول، متوسل شدن مرتکب به امور واهی و غیر واقعی است. جزء دوم، فریب خوردن طرف مقابل، جزء سوم منتهی شدن اعمال و گفتار متقلبانه به عقد ازدواج؛ بنابراین جرم مذکور در عین حال جرمی مقید بوده و در صورتی که به ازدواج ختم نشود، برای مرتکب مسؤلیت کیفری نخواهد داشت.اگر مردی بخواهد بعد از ازدواج زن خود را طلاق دهد، ولی زن با توسل به اعمال و گفتار متقلبانه و امور واهی مرد را از طلاق دادن منصرف کند، از شمول ماده قانونی خارج است.
در صورتی که اعمال حیلهگرانه و اقدامات مکارانه مرتکب، موجب اغفال طرف مقابل شود از مصادیق فریب در ازدواج بوده و در این خصوص زیرک و باهوش بودن یا سادهاندیشی و زود باوری فریب خورده تأثیری در نتیجه کار نخواهد داشت.
قانونگذار در این ماده قانونی از کلمه زوجین استفاده کرده است؛ بنابراین، حکم ماده مذکور فقط شامل زوج و زوجه است، در صورتی که یکی از نزدیکان مانند پدر و یا مادر یا شخص ثالثی مانند واسطه ازدواج، طرف مقابل را با همدستی و تبانی زوج یا زوجه فریب داده یا نحوه و طریق فریب دادن را به مرتکب ارایه کند و یا به هر شکلی امکان گول خوردن و اغفال طرف مقابل را تسهیل و ایجاد کند، معاون در جرم بوده و از این جهت قابل تعقیب هستند.
فریب در ازدواج ازجمله جرایم غیر قابل گذشت بوده و در صورتی که فریب خورده از جرم گذشت کند دادگاه رسیدگی کننده میتواند بر اساس ماده 37 قانون مجازات اسلامی سال92 مجازات مرتکب را تخفیف دهد.
البته باید توجه داشت که ممکن است عقد ازدواج بر مبنای صفتی غیرواقعی منعقد شود و شخص بدون توسل به وسایل متقلبانه، طرف مقابل را به خود جذب و جلب کرده باشد، این قبیل اعمال فاقد وصف مجرمانه بوده و از شمول جرم کیفری خارج است و تنها ضمانت اجرای حقوقی دارد.