قهوه خانه جنوب تهران رنگ خون گرفت

رسیدگی به این پرونده از اوایل اسفند سال ۹۶ با گزارش یک درگیری خونین آغاز شد. بلافاصله مأموران به محل حادثه که جنب قهوه‌خانه‌ای در جنوب تهران بود رفتند و پس از بررسی‌های اولیه مشخص شد که درگیری میان دو پسرعمو رخ داده و در جریان آن پسر 29 ساله از ناحیه شکم و قفسه سینه بشدت مجروح و سپس به بیمارستان منتقل شده اما به علت شدت جراحات وارده در بیمارستان جان باخت.

پس از دستگیری متهم وی به قتل اعتراف کرد و پس از تکمیل تحقیقات، پرونده برای رسیدگی به دادگاه کیفری استان تهران فرستاده شد.

در ابتدای جلسه وکیل اولیای‌دم از طرف پدر و مادر قربانی به جایگاه رفت و گفت: پدر و مادر مقتول نتوانستند در دادگاه حاضر شوند اما عنوان کرده‌اند که حاضر به مصالحه و گذشت نیستند و درخواستشان فقط قصاص است.

سپس متهم به جایگاه رفت و گفت: من و پسرعمویم با هم دوست و رفیق بودیم و هیچوقت هم نمی‌خواستم آسیبی به او برسد. چند روز پیش از این حادثه مقتول به خانه ما آمد اما من متوجه شدم برای برادرم که معتاد بود مواد مخدر آورده وقتی به سراغ من آمد تا پول مواد را از من بگیرد خیلی ناراحت شدم و به او اعتراض کردم که چرا برای برادرم مواد گرفته او هم عصبانی شد و به من فحاشی کرد و رفت.

دو روز بعد وقتی به قهوه‌خانه رفته بودم پسرعمویم داخل قهوه‌خانه در حال کشیدن قلیان بود. وقتی وارد شدم به من چپ چپ نگاه کرد و من هم با ناراحتی از آنجا خارج شدم و از او خواستم بیرون بیاید به محض اینکه بیرون آمد با هم درگیر شدیم. ابتدا گلویم را فشار داد و ضربه‌ای به سرم زد و من از شدت عصبانیت چاقویی را که در جیبم بود، بیرون آوردم و چند ضربه به او زدم.

در آن لحظه اصلاً حواسم به این موضوع نبود که چاقو به کجای او می‌خورد. بعد از آن هم فرار کردم. هنوز هم نمی‌دانم چند ضربه چاقو زدم اما پزشکی‌قانونی اعلام کرده که 10 ضربه بوده و حالا هم پشیمانم.

قاضی پرسید اگر قصدت قتل نبود چرا او را به بیمارستان نرساندی که متهم گفت: وقتی دیدم خونین روی زمین افتاده شوکه شده بودم می‌خواستم او را به بیمارستان برسانم اما دوستانش آمدند و من خیالم راحت شد که او را به بیمارستان می‌رسانند و زنده می‌ماند اما وقتی فهمیدم مرده باورم نمی‌شد من قاتل او هستم.

پس از اظهارات متهم و وکیل او قضات وارد شور شدند و با توجه به مدرک‌های موجود در پرونده، پسر جوان را به قصاص محکوم کردند.