اولین عکس از شوهر اسید پاش زن تهرانی / انگیزه اش چه بود؟

همسرم هرروز غر میزد هر روز دعوا داشتیم تا اینکه رفت و درخواست  طلاق  داد چون  معتاد  بودم خیلی زود طلاق اش را گرفت از وقتی جدا شدیم او با دو فرزندم مرا از خانه طرد کردند هر بار که به سراغش می‌رفتم مرا بیرون می‌کرد بار ها و بارها از او خواستم تا من را ببخشد به او گفتم که ترک میکنم و دوباره زندگی امان را شروع کنیم اما او می‌گفت که هرگز تو ترک نمیکنی حرف هایم را قبول نداشت این 3 ماه لعنتی گذشت و من آواره خیابان‌ها شده بودم آنقدر فشار بروی تنم سنگینی می‌کرد که دائما خمار بودم دفعه آخری که سراغش رفتم او با بد رفتاری مرا  از خانه بیرون انداخت.

این ماجرا باعث شد کینه بزرگی از او به دل بگیرم نمی‌دانستم برای انتقام از او چه کار کنم تنها چیزی که به ذهنم رسید این بود که اسید بگیرم و صورتش را بسوزانم و یک بطری اسید خریدم اولش ترس تمام وجودم را گرفت اما بعد که به رفتارش فکر کردم باعث شد ترس از تنم بریزد سراغش رفتم جلوی درخانه کشیک دادم وقتی از خانه بیرون آمد دنبالش کردم و در خیابان خلوتی بطری اسید را روی سرش خالی کردم و بعد فرار کردم.

دوسه ساعت بعد بود که پلیس سراغم آمد و مرا  دستگیر  کرد.

سرهنگ فضل الله سواری پور رئیس پلیس آگاهی غرب استان تهران در گفتگوی اختصاصی درباره ی این پرونده به خبرنگار رکنا گفت: رسیدگی به این پرونده از وقتی کلید خورد که زن جوانی که در اثر سوختگی با اسید در یکی از محله هی سبز دشت بهارستان با کمک اهالی محل به بیمارستان منتقل شد .

با شکایت این زن بود که کارآگاهان جنایی برای بررسی موضوع راهی بیمارستان شدند و پس از تحقیقات محلی و اظهارات خود شاکی که قربانی این حادثه بود دریافتند که زن جوان پس از جدایی از همسرش به خاطر اعتیادی که داشته است بارها باعث مزاحمت وی شده است این زن مدعی بود که شوهر سابق ام با مراجعه مکرر خواهان برگشت به زندگی مجدد بود اما چون من باتوجه به شناختی که از وی داشتم پیشنهادش را قبول نکردم روز حادثه وقتی در خیابان خلوتی درحال راه رفتن بودم ناگهان او یک بطری را به طرف من گرفت و مایع آرا روی سرم ریخت اصلا نفهمیدم چه شد آنقدر داغ بود که تمام دستانم و روی سرم سوخت اصلا فکرش را نمیکردم که روزی او بخواهد اسید پاشی کند.

من حدودا ۱۴سال است که با او ازدواج کردم که ثمره آن 2 فرزند ۱۲ و ۱۱ساله است ابتدا زندکی خوبی داشتیم ولی ازوقتی او معتاد شد تمام زندگی لش شد مواد مخدر دیگر نمی‌توانستم اورا تحمل کنم مدتم دعوا داشتیم و این مسله دیگر برایم زجر آور شده بود تا اینکه تصمیم گرفتم درخواست طلاق بدهم .

پس از اعلام شکایت این زن بود که رسیدگی با ابن پرونده با جدیت تمام از یوی کارآگاهان بهارستان تحت پیگیری قرار گرفت و دو سه ساعت بعد ماموران توانستند مخفیگاه متهم را شناسایی و او را دستگیر کنند.

قربانی ماجرا که از ناحیه دست و سرو صورت دچار سوختگی شده تحت درمان قرار دارد.

سرهنگ سواری پور در پایان توصیه کرد: خانواده هاسعی کنند مشکلات خود را با صبوری و درایت حل کنند اگر خود قادر به حل مشکلات نیستند از بزرگان معتمد واقوام کمک بگیرند و چنانچه سرانجام مسئله حل نشد مشکلات را از مجاری قانونی پیگیری کنند و از اقدامات خودسرانه مجرمانه خودداری کنند.وی با یادآوری این نکته که این افراد به هر تقدیر دستگیر شد وتحویل مراجع قانونی قرار خواهند گرفت گفت: با توجه به اهمیت موضوع قانون مجازات سنگینی را برای این نوع مجرمان درنظر گرفته است.

نگاه کارشناسی

فتانه ورمزیار کارشناس ارشد روانشناسی

اختلالات روانی که فرد  و دیگران را مورد آسیب جدی قرار می دهد و مصداق آن  اسید پاشی  می باشد که باعث آسیب جسمی و روانی جبران ناپذیر می شود.

اسید پاشی بدترین نوع خشونت می باشد که متأسفانه قربانیان آن زنان هستند.

فرد اسیدپاش به قصد انتقام‌گیری از فرد قربانی، از اسید استفاده می‌کند و در این حالت متأسفانه زندگی فردی و اجتماعی قربانی را تا آخرین لحظه نفس‌کشیدن و زنده‌بودن به مخاطره می افتد.

در کیس حاضر، فرد اسیدپاش  به‌ دلیل خشم ناشی از  ناکامی، به صورت تکانشی دست به  انتقام گیری زده، و این رفتار تکانشی ریشه در پرخاشگری  عدم کنترل تکانه در کودکی دارد. به دلیل اختلالاتی که از دوره کودکی با خود به مرحله بزرگسالی حمل کرده و مورد درمان قرار نگرفته است، فرد نتوانسته در شرایط بحرانی رفتار خود را مدیریت کند.خشم از جمله هیجان هایی است که اگر مدیریت نشود ، به رفتار پرخاشگرانه تبدیل می شود.رفتاری که ناگهانی،تکانشی و بدون درنظر گرفتن پیامد آن میباشد.همین امر نیز منجر به اقدامی آسیب زا و غیر قابل جبران می گردد.  همه ما در زندگی ناکامی هایی را تجربه کردیم.مانند:از دست دادن ها، بیماریها، و سایر تجربیات..... .

اما با توجه به ویژگی  روانی به نام تاب آوری توانسته ایم در چنین شرایطی رفتار معقول و متناسبی را از خود بروز دهیم به طوری که هیچ آسیبی و یا  کم ترین آسیب را به خود یا دیگران وارد کنیم