زایمان زودرس چه تاثیری بر آموزش و رفتار کودکان دارد؟

بارداری کامل معمولا بین ۳۷ تا ۴۲ هفته است و بین ۳۲ تا ۳۶ هفته به‌عنوان زایمان زودرس تلقی می‌شود. این چند هفته به‌ظاهر کوتاه است، اما می‌تواند عوارض جدی مادام‌العمری در آموزش و تاثیرات رفتاری ایجاد کند.

لی ساندرز، متخصص اطفال و عضو هیات‌علمی دانشگاه استنفورد و رئیس بخش اطفال عمومی گفت: زایمان زودرس ممکن است به‌عنوان عامل خطر مهم اختلالات شناختی باشد و پزشکان و ارائه‌دهندگان مراقبت‌های اولیه کودکان باید در این زمینه غربالگری و مداخله زودهنگام را انجام دهند.

به گزارش فرتاک نیوز،محققان دریافتند که زایمان‌های زودرس با توجه به وضعیت اقتصادی اجتماعی و مقایسه با بارداری کامل، با افزایش خطر عملکرد پایین در ریاضیات و مهارت زبان انگلیسی و همچنین غیبت و تاخیر همیشگی از مدرسه همراه است.

کری تاونلی فلورز، از محققان و دانشجوی دکترا دانشکده استنفورد گفت: این نتایج با کاهش فرصت‌های زندگی ازجمله تعامل کمتر در مدرسه، کاهش دسترسی به دانشگاه و بیکاری بیشتر مرتبط است. وقتی مدارس از خطرات مرتبط با زایمان زودرس آگاه شوند، ممکن است به این موضوع به‌عنوان یک عامل خطر بالقوه توجه بیشتری نشان دهند.

در ایالات‌متحده تا ۸.۵ درصد از کل زادوولدها زایمان‌های زودرس و از سال ۱۹۹۰ این آمار در حال افزایش بوده است، سپس از سال ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۴ اندکی کاهش یافت، اما در سال ۲۰۱۵ دوباره شروع به افزایش کرد.

بیشتر تحقیقات انجام‌شده در مورد نتایج اختلالات شناختی و آموزشی طولانی‌مدت زایمان زودرس، در کمتر از ۳۲ هفته است، اما در مورد خطرات طولانی‌مدت زایمان زودرس برای نتایج آموزشی تا کلاس ۱۲ اطلاعات اندکی هست.

محققان استنفورد برای مقایسه اطلاعات از تولد در بیمارستان و سوابق آموزشی از مجموعه داده‌های جدید استفاده کردند. در این تحقیق در منطقه‌ای از کالیفرنیا ۷۲ هزار و ۳۱۶ نفر متولد سال‌های ۱۹۹۸ تا ۲۰۱۲ بررسی شدند.

آنان در ۱۲ سال آموزش کودکان؛ مهارت زبان انگلیسی و سوادآموزی، ریاضیات، غیبت و تاخیر همیشگی را بررسی کردند. بیشترین ارتباط مهارت‌های ضعیف‌تر در کلاس‌های سوم تا پنجم مشاهده شد، در این زمان، دانش‌آموزانی که زایمان زودرس بودند با افزایش خطر ۶ تا ۱۰ درصد در کاهش مهارت‌ها، ۲۸ درصد افزایش غیبت همیشگی و ۲۳ درصد افزایش تاخیر و در کلاس‌های ششم تا هشتم، برای کاهش مهارت، ۲ تا ۷ درصد افزایش و کلاس نهم تا دوازدهم نیز با افزایش ۷ درصدی تاخیر مواجه شدند.

محققان عنوان کردند: چندین فرضیه ممکن است این ارتباطات را توضیح دهد، نوزادانی که نارس به دنیا آمده‌اند در معرض خطر کارکرد اجرایی پایین‌تر و بیماری‌های مزمن التهابی مانند آسم قرار دارند که ممکن است غیبت در مدرسه را توضیح دهد. همچنین دانش‌آموزان نارس در معرض اختلال کم‌توجهی هستند که عاملی برای تاخیر در آموزش متوسطه است.

نتایج بررسی نشان داده است که عملکرد تحصیلی ضعیف و غیبت همیشگی در دوره ابتدایی عاملی برای عدم پایان رساندن تحصیلات در دوره آموزش متوسطه باشد که عاملی برای بیکاری و کاهش سلامتی در بزرگسالی است. به‌طورکلی، محققان دریافتند که نتایج سوء آموزشی مربوط به زایمان زودرس می‌تواند عواقب طولانی‌مدت داشته باشد.

ساندرز افزود: پیامدهای رفتاری طولانی‌مدت شامل افزایش خطرات در اختلالات شایع بهداشت روان، مانند اضطراب و افسردگی و اختلال مخالفت‌جویی و همچنین رفتارهای پرخطر مانند اختلالات مصرف مواد مخدر است و در این زمینه چه‌کاری می‌توان انجام داد؟

سندرز گفت: یکی از راهکارهای مهم در این مورد بین جوامع پزشکی و آموزشی، بهبود ارتباطات و به اشتراک‌گذاری داده است و فرصتی برای شناسایی و حمایت از کودکانی است که در معرض خطر این چالش قرار دارند.

وی افزود: سیستم‌های بهداشتی می‌توانند بااطلاع از خانواده درباره نتایج زایمان زودرس به سیستم آموزشی آگاهی دهند و اگر دانش‌آموز غیبت یا تاخیر داشته باشد، سیستم آموزشی می‌تواند ارائه‌دهندگان خدمات بهداشتی را مطلع کند. همچنین، مدارس می‌توانند هنگام ثبت‌نام اطلاعات مرتبط با زایمان زودرس را جمع‌آوری کنند و این اطلاعات می‌تواند درباره حمایت از این دانش‌آموزان موثر باشد.

بررسی‌های گذشته برای کاهش خطرات پیامدهای نامطلوب زایمان؛ بهبود مراقبت‌های پزشکی قبل از زایمان و برنامه‌های تغذیه‌ای تکمیلی و همچنین حمایت‌های اجتماعی و روانی برای مادران باردار را نشان داده است.

محققان دانشگاه استنفورد برای بررسی اثربخشی سایر تلاش‌ها در کاهش پیامدهای نامطلوب تولد پیشنهادهایی را ارائه کرده‌اند که شامل برنامه‌های مداخله زودهنگام والدین و مربیان و حمایت از رشد دوران کودکی، برنامه‌های تغذیه‌ای مکمل، بهداشت رفتاری یکپارچه در مراکز بهداشت جامعه و همچنین اصلاحات سیاست برای کمک به والدین در حمایت از رفاه کودک خود، مانند درآمد تکمیلی و مرخصی با حقوق برای خانواده‌هایی است که فرزند خردسال دارند.

آزمایشگاه سلامت جمعیت استنفورد در مدارس (PHIS) بر روی روش‌های کمک به توسعه یک شبکه منطقه‌ای از مشارکت‌های آموزشی  بهداشتی برای اجرا و آزمایش اثربخشی چنین برنامه‌هایی را بررسی می‌کند.

این یافته‌ها در مجله Pediatrics منتشرشده است.