دانستنی هایی در مورد فتق

فتق به طور کلی برجستگی و جابه جایی ارگان های بدن است و اگرچه مختص مردان نیست ولی نوع شکمی آن بین مردها شیوع بیشتری دارد.دیواره شکم که خود لایه ای محافظ در برابر روده و بافت داخلی است خاصیت نگه دارندگی خود را در برابر فشار احشاء از دست می دهد و روده های دستگاه گوارش از قسمت ضعیف تر به زیر چربی ها و عضلات پشت پوست راه می یابد.

ممکن است با احساس درد و تیر کشیدن های گهگاه نیز همراه باشد. برآمدگی فتق، انواع مختلفی را شامل می شود: از فتق مغبنی که گسترده ترین نوع فتق در بین مردان است و اغلب به سبب برداشتن اجسام سنگین یا فشار زیاد حین اجابت مزاج بروز می کند، تا فتق رانی که کوچک تر بوده، اغلب بین زنان شیوع دارد؛و حتی فتق نافی که از هنگام تولد در ناحیه ناف نوزادان یا اطراف آن وجود دارد؛ کوچک و بزرگ یا زن و مرد ممکن است به آن مبتلا شوند.

مردها به سبب فیزیک قسمت های ارولوژ بیشتر با خطرات فتق درگیرند. ممکن است توده ای که در این ناحیه خود را از شکاف پدید آمده بیرون می اندازد بزرگ و بزرگ تر شود و حتی به شکلی درآید که به داخل اسکروتوم افتد.

حبس احشاء منجر به نارسایی خونی در قسمت بیرون افتاده می شود و مشکلات بیشتری چون سیاه شدگی، سوراخ یا چرکین شدن روده و… پدید می آورد. هرچند با دراز کشیدن یا فشردن ناحیه بیرون زده بتوان برجستگی فتق را نادیده گرفت، هر چه زمان بیشتری طی شود درمان آن سخت تر، هزینه ها بیشتر و بهبودی دیرتر حاصل خواهد شد.

علاج فتق به اندازه و نوع آن وابسته است: بستری در بیمارستان، ترمیم و بخیه زدن عضله شکافته شده، یا جراحی سرپایی که با بی حسی موضعی همراه است و معمولا در درمان فتق های کوچک کاربرد دارد.

جراح بسته به تشخیص ممکن است شکاف کوچکی یک یا دو بند انگشتی در ناحیه مورد نظر پدید آورد و از طریق دستگاه آندوسکوپی غلافی باریک به نام مش را به محل بیرون زدگی احشاء وارد کرده، یا با بخیه زدن آن را ترمیم کند. مش مقاوم تر از بخیه است و نه تنها دوران استراحت را کوتاه تر می کند، بلکه با چسبیدن به محل احتمال بازگشت فتق را کاهش می دهد.

در این صورت حتی کسانی که کارهای سنگین می کنند هم معمولا می توانند در پی عملی موفقیت آمیز پس از دو یا سه هفته کار خود را از سر گیرند.