چرا باید اوقات فراغت ورزش کنیم؟

طرح تحلیل وضعیت سیاست‌گذاری و برنامه‌ریزی در اوقات فراغت با رویکرد فعالیت‌های بدنی در استان تهران و ارائه الگوی مطلوب، توسط محسن اسمعیلی عضو هیات علمی پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی انجام شد و در اختیار ایسنا قرار گرفت و جامعه آماری آن را مدیران، کارشناسان و اعضای هیات علمی صاحب‌نظر در حوزه اوقات فراغت و ورزش تشکیل دادند.

نمونه‌ها از سازمان‌های مختلف همچون وزارت ورزش و جوانان، اداره کل ورزش و جوانان، فدراسیون و هیات ورزش همگانی و شهرداری تهران و دانشگاه‌ها بودند. رویکرد تحقیق سیستماتیک بود و بدین منظور از کدگذاری سه مرحله‌ای باز، محوری و گزینشی استفاده شد و شرایط علی تحقیق شامل عوامل مرتبط مستقیم و عوامل مرتبط غیرمستقیم بود. علاوه بر این راهبردهای تحقیق بر مبنای پنج محور مشتری، تغییر رویکرد برنامه، تطبیق، ساختار و محیط قرار گرفت و پیامدهای این مدل در چهار محور فردی، اجتماعی، اقتصادی و ورزشی بود.

نتایج تحقیق سعی داشته است تا منجر به پیشنهادات کاربردی برای مدیران اوقات فراغت در حوزه ورزش شود و به کارشناسان سازمان‌های مربوط به برنام ه‌ریزی فراغت ورزش توصیه می‌شود از نتایج تحقیق در برنامه‌های آتی استفاده کنند.

ازجمله نکاتی که موجب با اهمیت شدن موضوع برنامه ‌ریزی فراغت ورزشی می‌شود موضوع فراغت به مفهوم عام است؛ درواقع فراغت ورزشی زیرمجموعه حوزه اوقات فراغت به مفهوم کلی است و در بسیاری از تحقیقات نیز فراغت ورزشی در کنار توجه به سایر حوزه‌های فراغت مورد بررسی قرارگرفته است و در واقع شناخت دیگر روش‌های گذران فراغت به برنامه ‌ریزی مناسب کمک می‌ کند.

بر این اساس، ورزش به‌ عنوان یکی از فعالیت‌های فراغتی از نوع فعال، نقش تعیین ‌کننده‌ای در حفظ سلامتی جسمی و روحی انسان‌ها دارد و داشتن زندگی سالم مستلزم داشتن تحرک و فعالیت‌های ورزشی است. همچنین برنامه ‌ریزی و تدوین سیاست‌های اثربخش، نقش مهمی در این زمینه ایفا می‌کند و تدوین یک برنامه منسجم موجب حمایت دولت، مسئولان محلی، سهام‌داران و بخش خصوصی می‌شود و افزون بر این، امکان جذب سرمایه و قانون‌گذاری را افزایش داده و احتمال ناکامی را کاهش می‌دهد.