کشف بخش جدیدی از بدن

دانشمندان اخیرا قسمتی از بدن را کشف کرده‌اند که قبلا هرگز شرح داده نشده بود: لایه عمیقی درون عضله ماستر (ماهیچه جَوِشی یا عضله جونده) که فک پایین را بالا می‌برد و برای عمل جویدن حیاتی است.

در کتاب‌های درسی آناتومی مدرن آمده است که ماهیچه ماستر دو لایه دارد: لایه عمقی و لایه سطحی. نویسندگان مطالعه در گزارش جدید خود در مجله‌ی Annals of Anatomy نوشتند: «اگرچه متون تاریخی معدودی به احتمال وجود لایه سوم اشاره کرده‌اند اما درمورد موقعیت آن بسیار متناقض هستند».

بنابراین، پژوهشگران تصمیم گرفتند بررسی کنند که آیا عضله برجسته فک ممکن است همان‌طور که در متون تاریخی آمده است، لایه پنهان و بسیار عمیقی داشته باشد. آن‌ها برای انجام این کار، ۱۲ سر جسد انسان را که در فرمالدهید نگه‌داری شده بود، تشریح کردند. آن‌ها همچنین از ۱۶ جسد تازه سی‌تی‌اسکن تهیه کردند و اسکن MRI یک فرد زنده را نیز بررسی کردند. پژوهشگران ازطریق این بررسی‌ها، توانستند لایه سومِ عضله ماستر را شناسایی کنند که ازنظر تشریحی متمایز بود.

ساختار عضله ماستر

این لایه عمیق از زائده گونه‌ای (برآمدگی استخوانی که بخشی از استخوان‌های گونه را تشکیل می‌دهد و می‌توان آن را درست جلوی گوش احساس کرد) تا زائده غرابی (برآمدگی مثلثی‌شکل در استخوان فک پایین) امتداد دارد. زیلویا مزی، نویسنده نخست مقاله از گروه زیست‌پزشکی دانشگاه بازل سوئیس، گفت: «این بخش عمقی عضله ماستر ازنظر مسیر و عملکرد به‌وضوح از دو لایه دیگر متمایز است». پژوهشگران در گزارش خود نوشتند: «براساس آرایش فیبرهای عضلانی، این لایه عضلانی احتمالا با بالابردن و جمع کردن زائده غرابی، به ثبات فک پایین کمک می‌کند».

لایه ماهیچه‌ای تازه کشف‌شده از پشت استخوان گونه تا زائده عضلانی قدامی فک پایین امتداد دارد.

لایه عضلانی تازه کشف‌شده

به‌گفته‌ی مزی، لایه عضلانی تازه کشف‌شده تنها قسمت عضله ماستر است که می‌تواند استخوان فک را به سمت عقب بکشد. دکتر ینس کریستوف تورب، نویسنده ارشد مقاله گفت:

    اگرچه عموما چنین فرض می‌شود که پژوهش‌های آناتومیکی طی ۱۰۰ سال گذشته از هیچ کوششی فروگذار نکرده است و همه چیز را کشف کرده است، یافته ما کمی شبیه پیدا کردن گونه جدیدی از مهره‌داران توسط جانورشناسان است.

پژوهشگران در مقاله خود پیشنهاد کردند که لایه عضلانی تازه کشف شده «Musculus masseter pars coronidea» نامیده شود که به معنای «بخش کرونوئیدی عضله ماستر» است.

آن‌ها خاطرنشان کردند که این کشف ازنظر بالینی نیز می‌تواند مهم باشد، زیرا آگاهی از این لایه عضلانی به پزشکان کمک می‌کند تا هم جراحی‌های آن ناحیه از فک را بهتر انجام دهند و هم شرایط مرتبط با مفصل متصل‌کننده‌ی استخوان فک به جمجمه را بهتر درمان کنند.