اختلال تیروئید با چشم ما چه می کند ؟

 بیماری های غده ی تیروئید مانند کم کاری یا پرکاری بیماری های خودایمنی هستند . اختلالات چشمی ناشی از بیماری های تیروئید نیز متاثر از آنتی بادی های دخیل در همین بیماری تیروئیدی است .

رابطه اختلال تیروئید با بیماری های چشمی

شیوع بیماری های چشمی ناشی از اختلالات تیروئیدی خودایمنی در خانم ها بیشتر و حدود پنج ، شش برابر اقایان است . افراد سیگاری هم هفت برابر بیشتر از افراد غیر سیگاری به این بیماری های چشمی خودایمن مبتلا می شوند .

شایع ترین علت بیرون زدگی چشم ، اختلالات تیروئیدی است . در این بیماری ، آنتی بادی هایی علیه غده ایجاد می شود که می توانند روی عضلات چشم تاثیر بگذارند . آنتی بادی ها عضلات و بافت چربی چشم راتحریک می کنند و ماده ای داخل آن ساخته می شود که خاصیت جذب آب بالایی دارد . جذب آب توسط عضله و چربی باعث تورم و بزرگی آن می شود . بزرگی عضلات اطراف چشم ، کره چشم را به بیرون هدایت می کند .

این اتفاق بیشتر در مبتلایان به پرکاری تیروئید مشاهده می شود ولی در بیماران با کم کاری تیروئید و حتی افرادی که کاملا سالم هستند هم ممکن است دیده شود . البته افراد سالم معمولا بعدها دچار مشکلات تیروئیدی خواهند شد . به طور کلی ، مشکلات چشمی ناشی از اختلال در عملکرد تیروئید در مواقعی که نوع بیماری پرکاری غده تیروئید کنترل نشده زیاد اتفاق می افتد .

مشکل بعدی که در اثر بزرگی عضلات ایجاد می شود ، فشار روی عصب بینایی است که ممکن است منجر به اشکال در دید شود . در مراحل اولیه بیمار دچار کاهش دید در رنگ می شود ولی با پیشرفت بیماری کاهش کلی در دید بیمار ایجاد می شود .

تداوم بزرگی عضله باعث می شود عضلات اطراف چشم فیبروزه شوند ، یعنی خاصیت ارتجاعی عضلات از دست برود . در این وضعیت بیمار دچار انحراف چشم می شود و انحراف چشم ممکن است باعث دوبینی شود . دوبینی هنگامی که فرد به بالا نگاه می کند ، شایع تر است .

در این بیماری پلک ها هم ممکن است به عقب کشیده شوند . پلک های بالا در حالت عادی باید یک تا دو میلی متر از قسمت رنگی چشم را بپوشانند .

پلک تحتانی باید حد واسط قسمت رنگی و سفید چشم بین قرنیه و صلبیه باشد . وقتی پلک های فوقانی و تحتانی آنقدر عقب کشیده شوند که از بالا و پایین کره چشم صلبیه دیده شود ، عقب کشیده شدن پلک ها اثبات می شود . این وضعیت باعث می شود چشم بیشتر باز بماند و فرد دچار علائمی مانند سوزش و قرمزی شود و ترس از نور پیدا کند . اگر خشکی چشم شدید باشد ، ممکن است زخم قرنیه ایجاد شود . زخم قرنیه عارضه خطرناکی ست و احتمال سوراخ شدن چشم و کوری وجود دارد .

اتفاق دیگری که با تداوم بزرگی عضلات رخ می دهد ، افزایش فشار داخل کره چشم است . فشار چشم باید با معاینات دوره ای کنترل شود چون افزایش فشار داخل کره چشم به عصب بینایی آسیب می زند .

توجه : درگیری های چشمی در بیماران دچار اختلالات تیروئیدی معمولا نامتقارن است و ممکن است یک چشم درگیر و چشم دیگر سالم باشد یا عارضه در یک چشم شدید و در چشم دیگر خفیف باشد .

اغلب بیماری های خود ایمنی ، خودمحدود شونده هستند ، یعنی علائم عود و فروکش بیماری در افراد مبتلا دیده می شود . دوره های عود در این بیماری خود ایمن معمولا یک ساله است ولی در افراد سیگاری شاید به دو تا سه سال هم برسد . اقدامات حمایتی در کنترل بیماری نقش مهمی دارند . بیماران باید تحت نظر متخصص غدد باشند و دارو مصرف کنند تا سطح هورمون ها به حالت طبیعی برگردد اما در مواقعی که مشکلات چشمی وجود دارد نیاز است بیمار تحت نظر متخصص چشم هم قرار گیرد .

برای برطرف کردن خشکی چشم، اشک مصنوعی تجویز می شود .

رژیم غذایی بیمار باید کم نمک باشد چون نمک باعث تجمع بیشتر مایعات در عضله می شود .

بیماران باید سیگار را ترک کنند و از عینک آفتابی استفاده کنند چون بعضی از بیماران ترس از نور دارند .

در مواردی که علائم شدید است ، داروهای ضد التهاب تجویز می شود . گاهی ممکن است بیمار نیاز به پرتودرمانی و عمل جراحی داشته باشد .

بزرگی عضله با سی تی اسکن قابل تشخیص است . معاینه چشم پزشکی به طور دوره ای توصیه می شود .