تاثیر رایحه درمانی بر بیماران مبتلا به زوال عقل

شرکت‌کنندگان این تحقیق توسط دانشمندان علوم اعصاب دانشگاه کالیفرنیای آمریکا، ۲۲۶ درصد افزایش ظرفیت شناختی را در مقایسه با گروه کنترل به‌دست آوردند. محققان می‌گویند: این یافته پیوند شناخته‌شده بین بویایی و حافظه را به روشی آسان و غیرتهاجمی برای تقویت حافظه و به‌طور بالقوه پیشگیری از زوال عقل تبدیل می‌کند.

این پروژه از طریق مرکز دانشگاه کالیفرنیا برای زیست‌شناسی عصبی یادگیری و حافظه انجام شد و شامل مردان و زنان ۶۰ تا ۸۵ ساله بدون اختلال حافظه بود. به همه آنان یک منتشرکننده و هفت کارتریج داده شد که هر کدام حاوی یک واحد روغن طبیعی و متفاوت از یکدیگر بودند. به افراد در گروه آزمایش، کارتریج‌های با رایحه کامل و به شرکت‌کنندگان گروه کنترل روغن‌ها در مقادیر بسیار کم داده شد. شرکت‌کنندگان هر روز عصر قبل از رفتن به رختخواب، کارتریج متفاوتی را در منتشرکننده خود قرار دادند که به‌مدت دو ساعت در هنگام خواب آنان فعال می‌شد.

افرادی که در گروه آزمایش بودند، ۲۲۶ درصد افزایش عملکرد شناختی را در مقایسه با گروه کنترل نشان دادند، این عملکرد با آزمون فهرست کلمات که به‌طور معمول برای ارزیابی حافظه استفاده می‌شود، اندازه‌گیری شد. تصویربرداری، یکپارچگی بهتری را در مسیر مغز به‌نام فاسیکلوس آنسینات چپ نشان داد. این مسیر که لوب گیجگاهی میانی را به قشر جلوی مغزی که مسئول تصمیم‌گیری است، متصل می‌کند، با افزایش سن استحکام کمتری پیدا می‌کند. شرکت‌کنندگان همچنین گزارش کردند که با این روش خواب راحت‌تری داشتند.

دانشمندان مدت‌هاست که می‌دانند از دست دادن ظرفیت بویایی یا توانایی بویایی می‌تواند پیش‌بینی‌کننده ایجاد نزدیک به ۷۰ بیماری عصبی و روان‌پزشکی باشد. این بیماری‌ها عبارتند از آلزایمر و سایر زوال‌های عقل، پارکینسون، اسکیزوفرنی و اعتیاد به الکل.

شواهدی در مورد ارتباط بین کاهش بویایی به‌دلیل ابتلا به کووید و کاهش شناختی متعاقب آن در حال ظهور است. محققان پیش از این دریافته بودند که قرار دادن افراد مبتلا به زوال عقل متوسط در معرض ۴۰ رایحه مختلف دو بار در روز در یک دوره زمانی، حافظه و مهارت‌های زبانی آنان را تقویت می‌کند، افسردگی را کاهش می‌دهد و ظرفیت بویایی آنان را بهبود می‌بخشد. گروه تحقیقاتی تصمیم گرفت این دانش را به ابزاری آسان و غیرتهاجمی برای مبارزه با زوال عقل تبدیل کند.

مایکل لئون، استاد زیست‌شناسی عصبی و رفتار و یکی از همکاران مرکز زیست‌شناسی عصبی یادگیری و حافظه می‌گوید: واقعیت این است که در سن ۶۰ سالگی، حس بویایی و شناخت شروع به کاهش ناگهانی و سریع می‌کند اما این واقع‌بینانه نیست که فکر کنیم افراد مبتلا به اختلال شناختی می‌توانند روزانه ۸۰ بطری رایحه را باز کرده، بو کنند و ببندند. این حتی برای کسانی که زوال عقل ندارند نیز دشوار خواهد بود.

سینتیا وو، محقق این تحقیق ابراز کرد: به‌همین دلیل ما تعداد رایحه‌ها را تنها به هفت رایحه کاهش دادیم و شرکت‌کنندگان را در معرض فقط یک رایحه در هر بار استفاده قرار دادیم، به‌جای اینکه از رایحه‌های متعدد به‌طور همزمان مانند پروژه‌های تحقیقاتی قبلی استفاده کنیم. با ایجاد این امکان برای افراد در تجربه رایحه‌ها هنگام خواب، ما نیاز به اختصاص زمانی برای این کار را در ساعات بیداری هر روز برطرف کردیم.

محققان می‌گویند: نتایج تحقیق آنان، آنچه دانشمندان در مورد ارتباط بین بویایی و حافظه آموخته‌اند را نشان می‌دهد.

پروفسور مایکل یاسا و جیمز ال. مک‌گاگ در مرکز زیست‌شناسی عصبی یادگیری و حافظه می‌گویند: حس بویایی از این امتیاز ویژه برخوردار است که به‌طور مستقیم به مدارهای حافظه مغز متصل شود. همه حواس دیگر ابتدا از طریق تالاموس هدایت می‌شوند. همه تجربه کرده‌اند که رایحه‌های قوی در برانگیختن خاطرات، حتی از زمان‌های بسیار دور تاثیر داشته است با این حال، برخلاف تغییرات بینایی که با عینک و سمعک برای آسیب شنوایی درمان می‌شود، هیچ مداخله‌ای برای از دست دادن بویایی وجود ندارد.

این گروه در آینده می‌خواهد تأثیر این روش را بر افراد مبتلا به از دست دادن شناخت، بررسی کنند. محققان همچنین امیدوارند این یافته منجر به تحقیقات بیشتر در مورد درمان‌های بویایی برای اختلال حافظه شود. انتظار می‌رود محصولی که بر اساس تحقیق آنان و برای استفاده افراد در خانه طراحی شده است، در پاییز امسال وارد بازار شود.

یافته‌های این تحقیق در مجله Frontiers in Neuroscience منتشر شده است.