این افراد به هیچ وجه لب به فلفل نزنند

قسمت مورد استفاده: میوه 

کاربرد درمانی: فلفل برای مشکلات گوارشی از جمله گاز روده، درد معده و اسهال استفاده می شود.
سایر کاربردهای فلفل عبارت است از: تسکین دندان درد، دریازدگی، اعتیاد به الکل، مالاریا و تب است. همچنین برای کمک به افرادی که مشکل بلع دارند استفاده می شود.
مصرف موضعی فلفل برای درد ناشی از زونا، استئوآرتریت، آرتریت روماتوئید، و فیبرومیالژیا همچنین برای درد عصب (نوروپاتی) مرتبط با دیابت و انواع دردهای عصبی (نورالژی)، و کمر درد بکار برده می شود.. در کمبود جریان خون محیطی و بصورت موضعی در درمان دردهای عصبی شامل دردهای روماتیسمی و سرمازدگی بکار می‌رود (3).

آثار فارماکولوژیک مشاهده شده: کاپسیکوم یک نوروپپتید فعال است که ساخت، ذخیره، انتقال و آزاد شدن ماده P را تحت تأثیر قرار می‌دهد. این دارو با تخلیه ماده P و ممانعت از تجمع مجدد آن در اعصاب حسی محیطی، پوست و مفاصل را نسبت به درد غیر حساس می‌نماید. کاپسایسین موجود در گیاه سبب تحریک متابولیسم چربی از بافت ذخیره‌ای می‌گردد و همچنین دو آنزیم کبد G6PD و لیپوپروتئین لیپاز را فعال می‌کند (3). اولئورزین کاپسیکوم باعث کاهش کلسترول و تری گلیسرید خون و مهار تجمع کلسترول و تری گلیسرید در کبد و آئورت جربیل تحت تغذیه غذای پرچرب شده است (4).

احتیاط مصرف: محرک غشاء مخاطی است و تنفس آن سبب واکنشهای آلرژیک می‌شود. مصرف خوراکی زیاد آن باعث آسیب کلیوی، کبدی و گوارشی می‌شود با داروهای مهار کننده MAO و کاهش دهنده‌های فشار خون، بدلیل افزایش آزادسازی کاتکول آمینها تداخل دارد و سبب افزایش متابولیسم داروها می‌گردد (3).

منع مصرف: کاپسیکوم روی نواحی ترک خورده یا ملتهب پوست، مگر تحت شرایط ویژه، و در نوزادان و اطفال زیر دو سال، مگر تحت نظر پزشک ، نباید مصرف شود.

ترکیبات شیمیایی: پروتئین، ویتامین، کومارین، فلاونوئید، اسانس، ساپونین‌های استروئیدی (Capsicidine)، رنگدانه‌های کاروتنوئیدی، کاپسایسین (ماده فنلی) (3، 5).

نحوه و میزان مصرف:

1- میوه: 120-30 میلی‌گرم سه بار در روز میل شود.

2- تنتور: 1-3/0 میلی‌لیتر، میل شود.

3- تنتور قوی گیاه: 2-06/0 میلی‌لیتر میل شود (3).

مصرف غذایی: به عنوان ادویه و چاشنی مصرف می‌شود (6).