روغن حیوانی بخوریم یا نه؟

متأسفانه باید گفت امروزه بسیاری از خانواده‌های ایرانی با شرایط موجود بازار کشورمان برای انتخاب "روغن سالم و مفید" برای سلامتی، دچار مشکل و ابهام شده‌اند و به‌دلیل تبلیغات پرحجمی که علیه "روغنهای حیوانی" شده است، تصورات غلطی درباره این نوع روغنها دارند.

اما به‌واقع اگر روغنهای حیوانی آن‌گونه که تا به امروز تبلیغ شده است، برای سلامتی مضر هستند پس چرا امروز و با جایگزین شدن روغنهای نباتی مایع، شاهد افزایش چشمگیر بیماریهای قلبی و عروقی هستیم و این آمار هر روز در حال افزایش نیز هست؟! آیا روغنهای مایع موجود در بازار که هر بطری از آنها ترکیبی از روغنهای مختلفی مانند کانولا، سویا، ذرت، آفتاب‌گردان، پالم و... هستند برای سلامتی انسان بی‌خطر هستند و آیا مصرف این روغنها در درازمدت باعث ابتلا به انواع و اقسام بیماریها از جمله بیماریهای قلبی ــ عروقی و سکته‌‌های قلبی نمی‌شوند؟

یکی از روغن‌های سالم حیوانی "روغن دنبه" است که طبیعتی "گرم و تر" دارد و می‌تواند ورم‌های سخت را تحلیل ببرد.

مصرف این روغن، نرم‌کننده بدن و عصب‌های بدن است و  به همین دلیل توصیه به ضماد آن در موضع کمردرد می‌شود خصوصاً در افراد لاغراندام.

البته باید این نکته را هم تذکر داد که به‌دلیل "دیرهضم بودن و ضعیف‌کننده بودن قوه هاضمه" از مصرف زیاد روغن دنبه باید پرهیز داشت و افراد مسن از مصرف آن پرهیز داشته باشند اما افرادی که فعالیت بدنی مناسب دارند، می‌توانند به‌مقدار مناسب از این روغن حیوانی را در رژیم غذایی روزانه خود داشته باشند.

این نکته را هم باید یادآوری کنیم که می‌توان به‌هنگام تهیه روغن دنبه از سرکه، هل، گلاب، پیاز و سیب استفاده کرد تا مقداری از سنگینی این روغن کاهش یابد.

در رابطه با روغن‌های حیوانی باید گفت که امروزه و به‌صورت آرام‌آرام با انجام مطالعات و تحقیقات جدید در مراکز پژوهشی دنیا، نوع نگاه به روغنهای حیوانی در حال تغییر است و تا امروز مقالات مستقلی در تأیید مجدد سلامت روغنهای حیوانی و تأکید بر فواید متعدد روغن‌هایی مانند شحم گاوی، روغن زرد، روغن دنبه در حال تولید و انتشار است البته این تحقیقات جدید، مؤید دیدگاه طب سنتی ایرانی ــ اسلامی است که از قبل نیز بر فواید متعدد روغنهای حیوانی تأکید داشت.

روغن "شحم گاوی" نیز از روغن‌های سالم است؛ در روایتی ﺍﺯ حضرت ﺍﻣﺎﻡ جعفر ﺻﺎﺩﻕ(ع) ﺩﺭﺑﺎﺭه ﺍﻳﻦ ﺳﺨﻦ حضرت ﭘﻴﺎﻣﺒر گرامی اسلام(ص) ﻛﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩه ﺑﻮﺩ: «ﻫﺮﻛﺲ ﻟﻘﻤﻪ‌ﺍﻯ ﺍﺯ ﭘﻴﻪ ﺑﺨﻮﺭﺩ، ﺁﻥ ﻟﻘﻤﻪ ﻫﻢ‌ﺍﻧﺪﺍﺯه ﺧﻮﺩ، ﺑﻴﻤﺎﺭﻯ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﺪﻥ ﺑﺮﻭﻥ ﻣﻰ‌ﺭﺍﻧﺪ» ﭘﺮﺳﻴﺪﻧﺪ، ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻓﺮﻣﻮﺩ: «ﻣﻘﺼﻮﺩ، ﭘﻴﻪِ ﮔﺎﻭ ﺍﺳﺖ.»

در کتاب ﺍﻟﻜﺎﻓﻰ ﺑﻪ‌ﻧﻘﻞ ﺍﺯ ﺯُﺭﺍﺭه آمده است: ﺍﺯ ﺍﻣﺎﻡ ﺻﺎﺩﻕ(ع) ﭘﺮﺳﻴﺪﻡ: ﻓﺪﺍﻳﺖ ﺷﻮﻡ! ﺁﻥ ﭘﻴﻪ ﻛﻪ ﻫﻢ‌ﺍﻧﺪﺍﺯه ﺧﻮﺩ، ﺑﻴﻤﺎﺭﻯ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﺪﻥ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻣﻰ‌ﺑﺮﺩ، ﭼﻴﺴﺖ؟ ﻓﺮﻣﻮﺩ: «ﭘﻴﻪِ ﮔﺎﻭ ﺍﺳﺖ. ﺍﻯ ﺯﺭﺍﺭه! ﻫﻴﭻ ﻛﺲ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺗﻮ، ﺩﺭﺍﻳﻦ‌ﺑﺎﺭه ﺍﺯ ﻣﻦ ﻧﭙﺮﺳﻴﺪه ﺑﻮﺩ.»

همچنین در این کتاب از ﻣﺤﻤّﺪﺑﻦ ﻓﻴﺾ آمده است: ﻧﺰﺩ ﺍﻣﺎﻡ ﺻﺎﺩﻕ(ع) ﺑﻮﺩﻡ ﻛﻪ ﻣﺮﺩﻯ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﮔﻔﺖ؛ ﺩﺧﺘﺮﻡ ﺍﺯ ﺑﻴﻤﺎﺭﻯ ﺷﻜﻢ‌ﺭَﻭﺵ، ﺗﻜﻴﺪه ﻭ ﻟﺎﻏﺮ شده ﺍﺳﺖ؛ ﺍﻣﺎﻡ ﺻﺎﺩﻕ(ع) ﻓﺮﻣﻮﺩ: «ﭼﻪ‌ﭼﻴﺰﻯ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺍﺯ پُلوی ﭼﺮﺏ، ﺑﺎﺯﻣﻰ‌ﺩﺍﺭﺩ؟ ﭼﻬﺎﺭ ﻳﺎ ﭘﻨﺞ ﺗﻜﻪ‌ﺳﻨﮓ ﺑﺮﺩﺍﺭ ﻭ ﻛﻨﺎﺭ ﺁﺗﺶ ﺑﮕﺬﺍﺭ ﻭ ﺑﺮﻧﺞ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺩﻳﮕﻰ ﻗﺮﺍﺭ ﺑﺪه ﻭ ﺧﻮﺏ ﺑﭙﺰ ﻭ ﻣﻘﺪﺍﺭﻯ ﭼﺮﺑﻰ ﺗﺎﺯه "قلوهﮔﺎه" ﺩﺭ ﻇﺮﻓﻰ ﺑﺮﻳﺰ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺳﻨﮓ‌ﻫﺎﻯ ﺩﺍﻍ‌ﺷﺪه، ﺩﺭ ﺁﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﺑﺪه ﻭ ﻇﺮﻑ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺭﺍ به‌ﺭﻭﻯ ﺁﻥ ﺑﮕﺬﺍﺭ ﻭ ﺧﻮﺏ ﺑﺮ ﻫﻢ ﺯﻥ ﻭ ﻣﻮﺍﻇﺐ ﺑﺎﺵ ﺑﺨﺎﺭ ﺁﻥ، ﺧﺎﺭﺝ ﻧﺸﻮﺩ؛ ﻫﻨﮕﺎﻣﻰ ﻛﻪ ﺭﻭﻏﻦ ﺫﻭﺏ ﺷﺪ ﻭ ﺑﺮﻧﺞ ﻫﻢ ﺧﻮﺏ ﭘﺨﺘﻪ ﺷﺪ، ﺭﻭﻏﻦ ﺁﺏ‌ﺷﺪه ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﺮﻧﺞ ﺑﺮﻳﺰ ﻭ به بیمار، دخترت، ﺑﺨﻮﺭﺍﻥ».