مصرف کافئین با بیماری پارکینسون چه ارتباطی دارد؟

به گزارش مجله Annals of Neurology، مصرف کافئین به نظر می‌رسد که توانایی مغز را در استفاده از دوپامین، هورمونی که نقش کلیدی در علائم پارکینسون دارد، کاهش می‌دهد. بر اساس نتایج این مطالعه، بیمارانی که میزان کافئین بیشتری مصرف کرده‌اند، بین 8 تا 15 درصد کاهش بیشتری در توانایی دوپامین برای اتصال به گیرنده‌های مغزی داشتند در مقایسه با افرادی که کافئین کمتری مصرف کردند.

نظرات محققین درباره مصرف کافئین

والتری کاسینن، استاد نورولوژی دانشگاه تورکو فنلاند و محقق اصلی این مطالعه، در این باره می‌گوید: در حالی که کافئین ممکن است به کاهش خطر ابتلا به بیماری پارکینسون کمک کند، اما مطالعه ما نشان می‌دهد که مصرف زیاد کافئین هیچ فایده‌ای برای سیستم دوپامین در بیمارانی که قبلاً به این بیماری مبتلا شده‌اند، ندارد.

وی همچنین افزود: مصرف زیاد کافئین منجر به کاهش علائم بیماری، مانند بهبود عملکرد حرکتی، نمی‌شود.

بیماری پارکینسون و نقش دوپامین

پارکینسون زمانی رخ می‌دهد که سلول‌های عصبی تولید کننده دوپامین در مغز شروع به مردن می‌کنند. کاهش سطح دوپامین منجر به مشکلات حرکتی مانند لرزش، سفتی عضلات و اختلال در تعادل و هماهنگی می‌شود.

روش انجام مطالعه

در این مطالعه، محققان اسکن مغزی 163 بیمار پارکینسون در مراحل اولیه و 40 فرد سالم را بررسی کردند. این اسکن‌ها تغییرات الگوهای دوپامین را در مغز این افراد، با توجه به میزان مصرف کافئین آنها، مقایسه کردند.

نتایج مطالعه

محققان اعلام کردند که کاهش عملکرد دوپامین به احتمال زیاد ناشی از از بین رفتن نورون‌های دوپامین به دلیل مصرف کافئین نیست، بلکه این کاهش در اتصال دوپامین نتیجه مصرف کافئین یا سایر محرک‌ها است. این یافته‌ها نشان می‌دهد که اگرچه کافئین می‌تواند به عنوان یک عامل پیشگیرانه برای بیماری پارکینسون مفید باشد، اما باید مصرف آن در بیماران مبتلا با دقت بیشتری کنترل شود تا از تاثیرات منفی آن بر سیستم دوپامین جلوگیری شود.