مصرف بیش از حد عسل خطرات و عوارضی را به همراه دارد.!

عسل فواید درمانی زیادی دارد. این ماده حاوی آنتی اکسیدان و برخی مواد معدنی مهم می باشد پس در حقیقت عسل به عنوان جایگزینی سالم برای قند به بازار عرضه می گردد. اما اخیرا انتقاداتی علیه عسل صورت گرفته است در حالیکه طرفداران عسل ،آن را ماده ای مغذی می دانند، منتقدین احساس دیگری راجع به عسل دارند. عسل ممکن است باعث ایجاد حساسیت ، بوتولیسم در نوزادان ، افزایش وزن و بالا رفتن قند خون شود. در این قسمت به برخی عوارض جانبی عسل اشاره خواهیم کرد.

۱. افزایش وزن :

یک قاشق غذاخوری عسل حاوی ۶۴ کالری است که این مقدار نسبتا زیاد است. اگر چه ممکن است خیلی زیاد بنظر نرسد اما بعضی افراد این مقدار عسل را روزانه استفاده می کنند. به عسل، شکر نیز اضافه می شود و این همانی است که در طی فرآوری به بعضی غذاها و نوشیدنی ها افزوده خواهد شد. مصرف مکرر قند اضافی با افزایش وزن ارتباط دارد. طبق گفته سازمان جهانی بهداشت مصرف روزانه قند باید ۱۰ درصد از کل کالری هایی که در روز مصرف می کنیم ، کمتر باشد.

۲. ایجاد حساسیت :

اگر چه حساسیت هایی که عسل منشا آن است کمیاب هستند اما افزایش مصرف غذاهای حاوی عسل به عنوان یک ماده اصلی ممکن است باعث ایجاد حساسیت نیز شود. افرادی که به گرده گل حساس هستند ممکن است به عسل نیز حساسیت داشته باشند. حساسیت به عسل ممکن است منجر به آنافیلاکسی شود که یک بیماری تهدید کننده زندگی می باشد. این بیماری با بثورات پوستی، تورم صورت، تهوع، استفراغ و شوک همراه است. اعتقاد براین است که این حساسیت ناشی از موم عسل می باشد، موم ماده ای است که زنبورها هنگام ساخت لانه زنبوری خود مورد استفاده قرار می دهند.

۳. ایجاد بوتولیسم در نوزادان :

بوتولیسم در نوزادان زمانی اتفاق میافتد که یک اسپورباکتری که دربدن باعث تولید سم می شود را مصرف کند. این امر به دلیل وجود بوتولین C در عسل که یک سویه باکتریایی است رخ می دهد. بوتولیسم نوزاد ممکن است منجر به اختلال در عملکرد های حرکتی و اتونومیک او شود. علائم این بیماری شامل یبوست، فلاپی، افتادگی پلک ، ازبین رفتن حالت صورت ، عدم کنترل در نگهداری سروگردن ، گریه های مکرر و نارسایی تنفسی او شود. به همین دلیل اکیدا توصیه می شود که از دادن عسل و محتویات آن به کودکان زیر یک سال خودداری کنید.

۴. بالارفتن سطح قند خون :

اگر چه عسل می تواند جایگزین مناسبی برای شکر باشد اما با این حال حاوی شکر است. مطالعات نشان می دهد که مبتلایان به دیابت عسل را با احتیاط مصرف کنند. مصرف طولانی مدت عسل می تواند سطح هموگلوبین A۱C ( هموگلوبین محدود به گلوکز) را در خون افزایش دهد. مقادیر زیاد هموگلوبین محدود به گلوکز می تواند به معنای خطری بدتر از دیابت باشد. عسل ممکن است اثراتی شبیه به شکر و شربت ذرت با فروکتوز بالا(یک افزودنی مضر) داشته باشد. در یک تحقیق نشان داده شده است که هر سه ماده باعث افزایش تری گلیسرید و اختلال در پاسخ به گلوکز خواهند شد. با این حال برخی از مطالعات اثرات ضددیابتی عسل را نیز بیان می کنند. عسل ممکن است برای افراد دیابتی مضر نباشد اما بهتر است قبل از استفاده با پزشک مشورت کنند.

۵. اسهال :

عسل می تواند باعث اسهال شود زیرا حاوی فروکتوز و به مقدار زیادی گلوکز است. این گلوکز باعث جذب ناقص فروکتوز در بدن می شود و اسهال را به دنبال خواهد داشت.

۶. بروز مسمومیت غذایی :

عسل بطور طبیعی حاوی میکروب است که شامل باکتری ها، مخمر ها و قارچ ها می باشد که از طریق گرد و غبار، هوا، خاک و گرده گل بوجود میایند اما از آنجا که عسل خاصیت ضد میکروبی دارد پس دلیلی برای نگرانی نیست .با این وجود احتمال دارد که عسل حاوی الودگی ثانویه باشد که ناشی از پردازش آن توسط انسان است. اگر چه امکان بروز این موارد صحیح بنظر نمی رسد اما اگر سابقه مسمومیت غذایی دارید در مصرف عسل خالص محتاط تر باشید.

۷. پوسیدگی دندان :

عسل حاوی شکر است و خاصیت چسبندگی دارد. اگر بعد از مصرف عسل دندان هایتان را به خوبی شستشو ندهید آنها دچار پوسیدگی می شوند. عسل باعث پوسیدگی در دندان های کودکانی که از پستانک های آغشته به عسل استفاده می کنند نیز خواهد شد. قند موجود در عسل می تواند باعث حضور باکتری ها شود و رشد آن ها را تکثیر دهد. برخی معتقدند قندهای طبیعی درعسل ممکن است دارای اثرات مشابهی مانند قندهای تصفیه شده باشد اما وجود این امر اثبات نشده است.

۸. ایجاد خونریزی :

عسل می تواند تاثیری بر مهارکنندگی انعقاد خون داشته باشد. اگرچه هنوز دلیلی برای اثبات این ادعا وجود ندارد اما در صورت بروز هرگونه خونریزی با مصرف عسل، به پزشک مراجعه کنید.