بیماری واگیر را در فصل سرما بشناسید!

ابراهیم قادری، با بیان اینکه آنفلوانزای انسانی، یک بیماری واگیر بوده و معمولاً به وسیله قطرات تنفسی حاصل از سرفه و عطسه فرد بیمار منتشر می‌شود، در خصوص علائم این بیماری گفت: تب، گلودرد، سرفه و بدن درد به عنوان علائم کلیدی مطرح هستند که سرفه اغلب شدید بوده و برای مدتی ادامه دارد، اما دیگر نشانه‌های بیماری معمولاً بعد از هفت روز بهبود می‌یابند.

وی شروع ناگهانی تب بالا، درد عضلانی و سردرد، خستگی مفرط، ناراحتی گلو و سرفه خشک را از جمله علائم افتراق آنفلوانزا با کووید ۱۹ دانست و افزود: آنفلوانزا در افراد مختلف ممکن است از دیگر بیماری‌های ویروسی دستگاه تنفسی قابل تشخیص نباشد و نشانه‌هایی مانند سرماخوردگی، برونشیت، پنومونی ویروسی و دیگر بیماری‌های حاد غیر قابل افتراق دستگاه تنفسی را نشان دهد و اختلالات دستگاه گوارش شامل تهوع، استفراغ و اسهال نیز بروز کند که در کودکان، نشانه‌های گوارشی ممکن است واضح‌تر باشد.

رئیس اداره مراقبت مرکز مدیریت بیماری‌های واگیر وزارت بهداشت با اشاره به اینکه ویروس آنفلوانزا ۲۴ ساعت پیش از شروع علائم بیماری در ترشحات دستگاه تنفسی فرد آلوده قابل شناسایی است، گفت: مهم‌ترین راه انتقال ویروس آنفلوانزا در محیط‌های بسته و پر جمعیت مانند اتوبوس یا خوابگاه‌ها، از طریق قطرات تنفسی و هوا بوده و ازآنجایی‌که این ویروس ممکن است ساعت‌ها در شرایط سرد و با رطوبت کم در محیط زنده بماند، انتقال آن از طریق سطوح آلوده به ترشحات فرد بیمار نیز می‌تواند صورت گیرد.

وی افزود: دوره کمون بیماری کوتاه و معمولاً بین یک تا سه روز است و روند دفع ویروس در افراد بالغ بین سه تا پنج روز بعد از بروز نشانه‌های بالینی بیماری است و در کودکان و برخی از موارد، حتی بیشتر از هفت روز پس از بروز علائم نیز می‌تواند ادامه یابد.

قادری افراد بالای ۶۰ سال، ساکنان آسایشگاه‌ها و کارکنان آنها، مبتلایان به بیماری‌های مزمن قلبی‌عروقی، متابولیک، کبدی، کلیوی و خونی و بیماری‌های مختل‌کننده سیستم تنفسی را از جمله افراد در معرض خطر ابتلاء به آنفلوانزای انسانی دانست و ادامه داد: خانم‌های بارداری که سه ماه دوم و سوم حاملگی آنان مقارن با فصل شیوع آنفلوانزا است، کودکان و نوجوانان ۶ ماهه تا ۱۸ ساله‌ای که تحت درمان طولانی‌مدت با آسپرین هستند و کودکان ۶ ماه تا ۵ سال نیز در معرض خطر ابتلاء به این بیماری هستند.

وی همچنین یادآور شد: کارمندان مراکز ارائه کننده خدمات بهداشتی و درمانی و نیروهای درمانی خدمت‌دهنده در منازل افراد در معرض خطر و اعضای خانواده این افراد، از جمله کودکان آنها، دامپزشکان و دیگر مشاغل خاص و افراد کلیدی جامعه نیز به‌دلیل قرارگیری در معرض تماس با ویروس آنفلوانزای انسانی، در خطر ابتلاء هستند.

رئیس اداره مراقبت مرکز مدیریت بیماری‌های واگیر وزارت بهداشت در خصوص اقدامات احتیاطی برای تماس‌های نزدیک و خانگی با فرد بیمار یا مشکوک به آنفلوانزا گفت: این افراد باید با استفاده از ماسک، شستشوی کامل دست‌ها با آب و صابون به مدت ۳۰ ثانیه پس از هر تماس یا آلودگی احتمالی، تهویه مناسب اتاق‌ها، استفاده‌نکردن از ظروف غذاخوری مشترک و پرهیز از تماس چهره‌به‌چهره، از خود مراقبت کنند.

وی تاکید کرد: در موارد تماس با بیمار یا تماس در محیط‌های بسته، شامل خانه، خانواده، بیمارستان و دیگر مراکز نگهداری یا سرویس‌های نظامی، باید روزانه درجه حرارت کنترل و علائم بیماری تا هفت روز پس از آخرین تماس پیگیری شده و در موارد تماس نزدیک و خانگی، در صورت مشاهده تب بالای ۳۸ درجه و سرفه، تنگی نفس یا سایر علائم، باید بلافاصله با نظر پزشک تست‌های تشخیصی و درمان آغاز شود.

قادری، رعایت آداب بهداشت فردی و اجتماعی را از اصولی‌ترین اقدام پیشگیرانه در بیماری‌های واگیر تنفسی، به ویژه آنفلوانزا دانست و گفت: اجتناب از لمس چشم‌ها، بینی و دهان با دست‌های آلوده، رعایت حداقل فاصله یک متر با افراد بیمار، توجه به خواب کافی و تغذیه مناسب، نوشیدن مایعات کافی و کاهش اضطراب، توصیه‌های عمومی برای پیشگیری از ابتلاء به آنفلوانزا هستند.

رئیس اداره مراقبت مرکز مدیریت بیماری‌های واگیر وزارت بهداشت در خصوص واکسن نیز گفت: واکسن آنفلوانزا برای گروه‌های در معرض خطر که ابتلاء به این بیماری در آنان با عواقب و عوارض سنگین‌تری همراه است و نیز گروه‌هایی که به‌دلیل مشاغل خاص، بیشتر در معرض تماس با ویروس آنفلوانزا و ابتلاء به بیماری قرار دارند، توصیه و تجویز می‌شود که شرایط مناسب نگهداری آن، در دمای دو تا هشت درجه سانتی‌گراد و در طبقه میانی یخچال مخصوص واکسن است.

وی سپس توصیه‌هایی را برای مبتلایان به بیماری‌های تنفسی واگیر، از جمله آنفلوانزا مطرح کرد: پوشاندن دهان و بینی ترجیحاً با ماسک یکبار مصرف یا دستمال کاغذی در هنگام عطسه و سرفه، استفاده از ماسک مناسب و دفع بهداشتی آن، نوشیدن آب و مایعات کافی، اقامت در منزل و حضور نیافتن در اماکن پرجمعیت و محل کار و به حداقل رساندن تماس‌ها تا رفع علائم حاد بیماری، پرهیز از دست‌دادن، روبوسی کردن و در آغوش گرفتن دیگران، استراحت کافی و مراجعه به پزشک و پرهیز از خوددرمانی و مصرف خودسرانه داروهای آنتی بیوتیک که روی بیماری‌های ویروسی تأثیری ندارند، مهم‌ترین اقداماتی است که بیماران باید برای بهبودی خود و پیشگیری از ابتلای اطرافیان به بیماری، انجام دهند.