رابطه افت شنوایی با بیماری های قلبی

شنوایی، تنها یکی از حواس پنج‌گانه انسان است که بسیاری از ما آن را تنها به عنوان یک قابلیت ارتباطی می‌شناسیم. اما پژوهش‌های علمی تازه، دریچه‌ای جدید به روی ما گشوده‌اند که کاهش شنوایی می‌تواند فراتر از یک مشکل ارتباطی باشد و نشانه‌ای زودهنگام از اختلالات قلبی جدی به شمار رود. 

پژوهش‌های علمی جدید به‌طور دقیق نشان داده‌اند که کاهش توان شنوایی، با احتمال بیشتری برای ابتلا به نارسایی قلبی همراه است. این یافته‌ها نشان می‌دهد که مشکلات شنوایی نباید نادیده گرفته شوند و می‌توانند یکی از نشانه‌های زودرس آسیب به سلامت قلبی باشند.

در مطالعه‌ای گسترده که توسط تیمی از پژوهشگران دانشگاه پزشکی جنوب چین انجام شد، بیش از ۱۶۴ هزار فرد بزرگسال به مدت ۱۱ سال مورد بررسی قرار گرفتند. این افراد در زمان آغاز مطالعه هیچ‌گونه سابقه‌ای از نارسایی قلبی نداشتند. در این بررسی که در ژورنال معتبر Heart منتشر شده، قدرت شنوایی شرکت‌کنندگان از طریق دو آزمون علمی شامل آستانه دریافت گفتار (SRT) و آزمون اعتبارسنجی سه‌گانه سنجیده شد.

افراد بر اساس نتایج این آزمون‌ها در سه دسته طبقه‌بندی شدند: گروهی با شنوایی طبیعی، گروهی با شنوایی ناکافی و گروهی با شنوایی بسیار ضعیف. در طول این دوره زمانی، حدود ۴ هزار و ۴۴۹ نفر از شرکت‌کنندگان به نارسایی قلبی دچار شدند. نتایج نشان داد که هرچه آستانه دریافت گفتار بالاتر باشد، یعنی فرد نیاز به صدای بلندتری برای شنیدن دارد، احتمال ابتلا به نارسایی قلبی نیز بیشتر می‌شود.

نقش عوامل روانی و اجتماعی در رابطه بین شنوایی و سلامت قلب

دانشمندان باور دارند که تأثیر اختلالات شنوایی بر قلب تنها به دلیل مشکلات فیزیکی نیست، بلکه انزوای اجتماعی، استرس و روان‌پریشی ناشی از آن نقش عمده‌ای در افزایش ریسک بیماری‌های قلبی ایفا می‌کنند.

در این پژوهش، پژوهشگران به بررسی وضعیت روان‌شناختی و اجتماعی افراد نیز پرداختند. انزوای اجتماعی از طریق فاکتورهایی همچون تعداد اعضای خانوار، دفعات ملاقات با دوستان یا اقوام، و میزان شرکت در فعالیت‌های اجتماعی ارزیابی شد. افرادی که کمتر از دو فعالیت اجتماعی در زندگی روزمره خود داشتند، در دسته منزوی‌ها طبقه‌بندی شدند.

از سوی دیگر، روان‌پریشی و روان‌رنجوری به عنوان دو عامل روانی مؤثر در سلامت کلی فرد مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج نشان داد افرادی که اختلالات شنوایی بیشتری داشتند، سطح بالاتری از روان‌پریشی و انزوا را تجربه می‌کردند. به همین دلیل، پژوهشگران اعلام کردند که عوامل روانی و اجتماعی به‌عنوان یک میانجی قوی در مسیر تأثیر شنوایی بر سلامت قلبی ایفای نقش می‌کنند.

استفاده از سمعک و تأثیر آن بر کاهش خطر نارسایی قلبی

برخلاف تصور عمومی، استفاده از سمعک تنها برای بهبود شنوایی مفید نیست، بلکه می‌تواند نقش حفاظتی در برابر بیماری‌های قلبی نیز ایفا کند.

پژوهشگران در این مطالعه دریافتند افرادی که از سمعک استفاده می‌کردند، علی‌رغم ابتلا به اختلال شنوایی، در مقایسه با کسانی که بدون کمک شنیداری زندگی می‌کردند، کمتر در معرض نارسایی قلبی قرار گرفتند. این یافته نشان‌دهنده اهمیت بهره‌گیری از ابزارهای کمک‌شنیداری به‌ویژه برای افراد مسن یا در معرض خطر است.

استفاده از سمعک نه‌تنها شنوایی را بهبود می‌بخشد، بلکه با کاهش احساس انزوا، بهبود ارتباطات اجتماعی و کاهش استرس می‌تواند از بروز بیماری‌های روان‌پزشکی و در نهایت بیماری‌های قلبی پیشگیری کند.

نتیجه‌ گیری

اختلال شنوایی، تنها یک مشکل ساده نیست. شواهد علمی به‌روشنی نشان می‌دهند که سلامت گوش و توان شنیدن، می‌تواند مستقیماً یا غیرمستقیم بر عملکرد قلب تأثیرگذار باشد.

کاهش شنوایی می‌تواند نشانه‌ای هشداردهنده از آسیب‌های پنهان در بدن باشد. ارتباط قوی بین کاهش شنوایی، انزوای اجتماعی و ابتلا به نارسایی قلبی نیازمند توجه بیشتر در زمینه غربالگری سلامت عمومی به‌ویژه در افراد میانسال و سالمند است. در نتیجه، غربالگری زودهنگام شنوایی و پیگیری درمانی مناسب، نه‌تنها کیفیت زندگی را افزایش می‌دهد، بلکه می‌تواند در پیشگیری از بروز بیماری‌های قلبی نیز نقش مؤثری ایفا کند.