راه های تشخیص آپاندیس

آپاندیس می‌تواند در هر زمانی اتفاق بیفتد، اما اغلب در بین ۱۰ تا ۳۰ سالگی رخ می‌دهد. این عارضه در مردان شایع‌تر از زنان است. اگر مشکل آپاندیس درمان نشود، ممکن است باعث عفونت شده که این موضوع می‌تواند خطری جدی و گاه مرگبار باشد.

در حقیقت دو نوع آپاندیس وجود دارد:

    مزمن

    حاد

در آپاندیسیت مزمن بسیاری از افراد ممکن است علائم آپاندیسیت را داشته باشند، ولی به زندگی عادی خود ادامه می‌دهند تا کم کم به آپاندیسیت حاد تبدیل شود. در آپاندیسیت مزمن علائم گاهی بروز کرده و گاهی از بین می‌رود. این علائم در کودکان بدون بروز تب است و والدین کودک را نزد پزشک نمی‌برند.

گاهی اوقات آپاندیسیت مزمن، ممکن است روزها، هفته‌ها، ماه‌ها و حتی سال‌ها تشخیص داده نشوند. زمانیکه آپاندیسیت به صورت حاد است، علائم هم شدیدتر می‌شوند و بطور ناگهانی در عرض ۲۴ تا ۴۸ ساعت این علائم ظاهر می‌شوند. در این هنگام توجهات خاصی باید صورت پذیرد.

یکی از علل‌های دشوار بودن تشخیص آپاندیس، بروز علائمی مبهم یا شبیه با سایر بیماری‌ها از جمله مشکلات کیسه صفرا، عفونت مثانه یا عفونت ادراری، بیماری کرون، گاستریت، عفونت روده و مشکلات تخمدان می‌باشد.

تشخیص آپاندیس در کودک سخت است و ممکن است باور والدین بر این باشد که کودک فقط از یک درد شکمی ساده رنج می‌برد؛ اما باکتری‌هایی که می‌توانند به آپاندکتوم منجر شوند، باعث انسداد آپاندیس در نوزاد می‌شوند. شما باید بلافاصله به پزشک اطلاع دهید و اگر کودک قادر به صحبت نمی‌باشد، به علائم زیر در کودک خود توجه کنید.

تشخیص آپاندیس توسط والدین از روی علائم

    تب

    استفراغ

    از دست دادن اشتها

    حالت تهوع

    درد شکم

    اسهال

    حساسیت شکم کودک به تماس دستتان

چگونه یک پزشک، آپاندیس را تشخیص می‌دهد؟

معمولا انجام آزمایشات پزشکی زیر برای تشخیص آپاندیس انجام می‌شود:

۱) معاینه شکم برای تشخیص التهاب

۲) آزمایش ادرار برای جلوگیری از عفونت مجاری ادرار

۳) معاینه رکتوم (راست روده)

۴) آزمایش خون برای مشاهده عفونت

۵) سی تی اسکن یا سونوگرافی

۱- معاینه شکم توسط پزشک: تشخیص این بیماری از زمانی شروع می‌شود که پزشک، معاینه دقیقی را برای به دست آوردن میزان درد شما انجام می‌دهد. پزشک با وارد کردن فشار‌هایی آرام بر روی ناحیه درد که در قسمت پائین سمت راست شکم است، مقدار درد شما را ارزیابی می‌کند. هنگامی که فشار بطور ناگهانی برداشته می‌شود، درد آپاندیسیت اغلب بدتر می‌شود و نشان می‌دهد که مجرای صفراوی ملتهب است. از سوی دیگر برای زنان باردار، این درد بیشتر حس می‌شود و اگر عمل پرفوراسیون انجام شود، ممکن است شکمشان سخت و متورم شود.

پزشک شما همچنین ممکن است به دنبال سفتی شکم و سختی عضلات شکمی شما در پاسخ به فشار ملایم بر آپاندیس (حفاظت) باشد.

۲- آزمایش ادرار: پزشک ممکن است برای شما آزمایش ادرار تجویز کند تا از این طریق اطمینان حاصل شود که عفونت ادراری یا سنگ کلیه باعث درد شما نشده باشد.

۳- معاینه رکتوم (راست روده): یکی دیگر از راه های تشخیص آشاندیس معاینه رکتوم می‌باشد. شاید پزشک تان از یک دست بند انگشتی و دستکش برای بررسی رکتوم (معاینه دیجیتالی رکتوم) استفاده کند. زنان در سن بلوغ ممکن است تست لگنی را برای بررسی مشکلات احتمالی که باعث درد می‌شود، انجام دهند.

۴- آزمایش خون: با کمک این روش، دکتر احتمال وجود تعداد گلبول‌های سفید خون بالا که ممکن است نشانه‌ای از وجود عفونت در بدن شما باشد را مورد بررسی قرار می‌دهد.

۵- آزمایشات تصویربرداری: پزشک شما همچنین ممکن است سونوگرافی شکمی یا اسکن توموگرافی یا اسکن شکم را برای کمک به تشخیص آپاندیس یا پیدا کردن علل دیگر درد تجویز کند. در ادامه به بررسی نحوه تشخیص آپاندیس با استفاده از سونوگرافی و اسکن می‌پردازیم.

سونوگرافی شکمی: این تکنیک با استفاده از امواج صوتی و با فرکانس بالا، تصاویری از بافت، اندام و عروق خونی می‌گیرد. سونوگرافی می‌تواند نحوه عملکرد اعضای داخلی بدن را به پزشک نشان دهد. همچنین می‌توان جریان خون در رگ‌های خونی را مورد بررسی قرار داد.

اسکن توموگرافی یا اسکن شکم: با اشعه ایکس، تصاویری از قسمت‎های مختلف بدن از جمله استخوان‌ها، چربی‌ها، عضلات و اعضای داخلی بدن کودک گرفته می‌شود. آزمایش خون می‌تواند عفونت و دیگر مشکلات را نشان دهد. در آزمایش ادرار، عفونت کلیه یا مثانه مشخص می‌شود تا پزشک بتواند علائم آپاندیسیت را تشخیص دهد.

کد گذاری آپاندیس برای تشخیص پزشکی

پزشکان برای تشخیص این بیماری، آزمایشات مختلفی را انجام می‎دهند که عبارتند از:

    آزمایشات تشخیصی با اشعه ایکس

    سونوگرافی شکم

    سونوگرافی کامپیوتری

    آزمایشات خون و ادرار

آزمایش‌های غربالگری و سایر روش‌های انجام شده توسط متخصصین گوارش، باید با استفاده از کد‌های پزشکی صحیح انجام پذیرد. خدمات صدور صورت حساب و برنامه نویسی پزشکی ارائه شده توسط شرکت‌های معتبر، می‌توانند به پزشکان کمک کند تا از این کد‌ها استفاده کنند.

    کد ICD-۱۰ به منظور تشخیص آپاندیس

    کد K۳۵ به منظور تشخیص آپادیسیت حاد

    کد K۳۵.۲: آپاندیسیت حاد با پریتونیت عمومی

    کد K۳۵.۳: آپاندیسیت حاد با پریتونیت موضعی

    کد K. ۳۵.۸:آپاندیسیت حاد و غیر مشخص

    کد K۳۵.۸۰: آپاندیسیت حاد و مشخص نشده

    کد K. ۳۵.۸۹: آپاندیسیت حاد

    کد K۳۶: آپاندیسیت

    کد K. ۳۷: آپاندیسیت غیر اختصاصی

    کد K۳۸: سایر بیماری‌های آپاندیس

    کد K. ۳۸.۰: هیپرپلازی آپاندیس

    کد K۳۸.۱: سفتی و چسبندگی آپاندیس

    کد K۳۸.۲: دیورتیکولوم آپاندیس

    کد K۳۸.۳: فیستول آپاندیس

    کد K۳۸.۸: سایر بیماری‌های مرتبط با آپاندیس

    کد K۳۸.۹: بیماری آپاندیس نامشخص

آیا کودک شما واقعا آپاندیس و آپاندکتومی دارد؟

پزشکان بر این باورند که قبل از انجام آپاندکتومی (عمل جراحی برداشتن آپاندیس)، این عفونت را با مصرف آنتی بیوتیک‌ها از بین ببرند پس صبر می‌کنند تا عفونت از بدن خارج شود. گاهی اوقات ممکن است این کار ۶ تا ۸ هفته به طول بیانجامد. تحقیقات نشان می‌دهد که کودکان به سرعت بهبود می‌یابند و اغلب از عوارض پس از جراحی مانند بزرگسالان، رنج نمی‌برند. البته اگر آپاندیس بترکد ظرف مدت ۲۴ ساعت باید جراحی شود.

راه های درمان آپاندیس

پس از تشخیص آپاندیس، باید روش درمان مورد بررسی قرار گیرد؛ درمان معمولا شامل آپاندکتومی یا برداشتن آپاندیس است. قبل از جراحی بیماران برای جلوگیری از عفونت، یک دوز آنتی بیوتیک دریافت می‌کنند. آپاندکتومی معمولا تحت بیهوشی عمومی و با ایجاد یک سوراخ در شکم و به روش باز انجام می‌گیرد. با این حال در برخی از بیماران، آپاندیس می‌تواند منجر به پارگی و آبسه شود. در صورت بروز این بیماری می‌توان با عمل جراحی، آپاندیس را از بدن خارج کرد. زیرا اگر آپاندیسیت در مراحل اولیه درمان نشود می‌تواند به پارگی آپاندکتومی منجر شود؛ در نتیجه عفونت، حفره شکمی را پر می‌کند و این عفونت مرگبار است.

در چنین مواردی، پزشک ممکن است توصیه کند که علاوه بر عمل آپاندکتومی، بر روی بیمار با استفاده از روش تخلیه آب زیر پوستی، به منظور دفع مایع از بدن نیز انجام شود. زمانی که پزشک آپاندکتومی اولیه را انجام می‌دهد، از کد‌های CPT استفاده می‌کند.

کد ۴۴۹۵۰- آپاندکتومی

کد ۴۴۹۵۵- آپاندکتومی: در زمانی‌که سایر اقدامات اصلی انجام گرفته است.

کد ۴۴۹۶۰- آپاندکتومی: برای آپاندیس متلاشی شده یا آبسه کرده یا پریتونیت عمومی

کد ۴۴۹۷۰: لیپاروسکوپی، جراحی، آپاندکتومی

کد‌های ۴۴۹۵۰ و ۴۴۹۶۰، برای آپاندکتومی اولیه باز، استفاده می‌شود و کد ۴۴۹۶۰ فقط برای آپاندیسی که سوراخ، پاره و یا پریتونیت است استفاده می‌شود. اگر آپاندکتومی با روش باز انجام بگیرد، یک کد دیگر اضافه خواهد شد.

کد ۴۴۹۵۵+: آپاندکتومی در زمانیکه سایر اقدامات اصلی انجام شود.

بیمارانی که تحت این روش جراحی قرار می‌گیرند، باید چند روز در بیمارستان بستری شوند. بیماران پس از عمل ممکن است حساسیت و کبودی داشته باشند و به مرور زمان بهبود پیدا می‌کنند و می‌توانند از دارو‌های ضد‌درد مانند استامینوفن و ایبوپروفن استفاده کنند. بعد از جراحی بیمار دچار یبوست می‌شود. خوردن غذا‌های غنی از فیبر و آبکی به تنظیم حرکات روده کمک می‌کند. در بیشتر موارد بیماران بعد از چند هفته، قادر به انجام فعالیت‌های طبیعی و روزمره خود خواهند بود. پزشکان بیمار را از انجام فعالیت‌های شدید ورزشی، حدودا به مدت ۴ تا ۶ هفته منع می‌کنند.

گزینه جراحی: بطور کلی جراحی بهترین گزینه است که توسط پزشکان توصیه می‌شود. مخصوصا زمانی که آپاندیس حاد است. دو نوع گزینه جراحی وجود دارد:

    لاپاروسکوپی آپاندکتومی

    باز کردن آپاندکتوم