اولین تصویر از سیاه چاله

به گزارش فرتاک نیوز، آنچه که امروز از سیاه چاله می دانیم با تمام تحقیقات صورت گرفته به گفته بسیاری از محققین ناچیز است، سیاه چاله شامل نیروی گرانشی فارغ از تصویری است که ستاره‌ها را به درون خود جذب می‌کند، به همین خاطر به گورستان مرگ ستاره‌ها شهرت یافته است.

تا امروز ده‌ها فیلم با محوریت کرم چاله‌ها و سیاه چاله‌ها از پرده سینما پخش شده است، در داستان‌های علمی تخیلی از سیاه چاله به عنوان کلید سفر در زمان یاد می‌شود، موضوعی که چندان دور از واقعیت نیست. حرکت در امتداد افق رویداد سیاه چاله سبب می‌شود زمان کندتر از حد معمول بگذرد. بزرگ‌ترین سیاه چاله از زمین بیش از 300 میلیون سال نوری فاصله دارد، افق رویداد این سیاه چاله 5 برابر فاصله خورشید از دورترین سیاه منظومه شمسی است.

ژان پل لیومنت نقاش و فیزیکدان نامدار فرانسوی در سال 1979 با ماشین آی بی ام 7040 پیشرفته محاسبات بسیار دقیقی روی یک سیاه چاله انجام داد. نتیجه تصویری بود که هنوز هم به عنوان الگو و نمونه استفاده می‌شود و  از تصویرسازی رایانه‌ای که امروز انجام می‌شود به واقعیت نزدیک‌تر است.

برای خلق تصویر نهایی، او از یکی دیگر از علاقه‌مندی‌هایش کمک گرفت: یعنی هنر. او با استفاده از  اطلاعات وسیعی که از طریق رایانه کسب کرد، با مرکب هندی  روی کاغذ نگاتیو طراحی کرد. به این ترتیب که نقاطی را به‌طور متراکم در جاهایی که شبیه‌سازی واضح‌تر دیده می‌شد کشید. او می‌گوید "پس از آن از منفی به مثبت رسیدم. نقاط سیاه سفید می‌شدند و پس‌زمینه سفید سیاه می‌شد".  

 علاوه بر این، شبیه‌سازی‌های  رایانه‌ای که ناسا و سایرین بعدها طراحی کردند، هنوز عناصر محدودکننده و بازدارنده‌ای را نشان می‌دهد؛ "حلقه نازکی از فوتون" در مرکز، نور متغیر دوپلر_اینشتین و  دیسک دولایه افزایشی که از طریق همگرایی گرانشی ایجاد می‌شود.